The king of War นิยาย บท 1442

คำพูดของหลิวเหล่าก้วย ทำให้ทุกคนตกตะลึง กษัตริย์เย่ถูกเขาฆ่าตายจริง ๆ

หยางเฉินจำได้ทันที หลิวเหล่าก้วยนั้นมาจากเมืองเหมียว และเมืองเหมียวนั้นเป็นสถานที่บูโดซ่อนเร้นและมีวิชาพิษกู่

สำหรับหลิวเหล่าก้วยแล้ว เขาเป็นปรมาจารย์วิชาพิษกู่ เมื่อก่อนตอนที่หยางเฉินต่อสู้กับเขา เขาก็เคยใช้วิชาพิษกู่ที่ทรงพลัง

หยางเฉินเคยเห็นด้วยตาตนเอง หลิวเหล่าก้วยใช้วิชาพิษกู่ฆ่าคน ถ้าจะอธิบายว่าเขานั้นฆ่าคนโดยไม่เห็นร่องรอยมันก็ไม่เกินจริง

“หลิวเหล่าก้วย!”

ใบหน้าของเย่หลินเต็มไปด้วยความดุดัน และคำรามเสียงต่ำ

กษัตริย์เย่เป็นลูกชายของเขา และเป็นลูกชายที่เก่งที่สุด มิเช่นนั้นเขาคงจะไม่มอบตำแหน่งฝ่าบาทของราชวงศ์เย่ให้กษัตริย์เย่ตั้งแต่หลายสิบปีก่อน

และกษัตริย์เย่ก็ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง ตอนนี้กษัตริย์เย่ได้เข้าสู่แดนเหนือมนุษย์แล้ว พรสวรรค์ด้านบูโดดังกล่าว สำหรับเมืองจิ่วโจวแล้ว เป็นการดำรงอยู่ระดับสูง

ขอเพียงวันนี้พวกเขาสามารถล่อตี้ชุนออกมาได้ และควบคุมตี้ชุนเอาไว้ ราชวงศ์เย่ก็จะกลายเป็นตระกูลชั้นสูงที่สามารถแข่งขันกับราชวงศ์โบราณได้

แต่ตอนนี้ ลูกชายที่เก่งที่สุด ซึ่งเป็นฝ่าบาทของราชวงศ์เย่ได้เสียชีวิตไปแล้ว สิ่งสำคัญคือกษัตริย์เย่ถูกพันธมิตรของตนเองฆ่าตาย ซึ่งเป็นการเยาะเย้ยอย่างใหญ่หลวง

“เย่หลิน ถึงแม้เป้าหมายของคุณกับผมจะไม่เหมือนกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกเราเหมือนกันคือต้องการฆ่าหยางเฉิน”

“คุณน่าจะรู้ว่าตอนนี้หยางเฉินแข็งแกร่งแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นคุณหรือผมก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เมื่อเขาชนะคุณและผม มันจะเป็นวันตายของคุณและผม เมื่อถึงเวลานั้น ราชวงศ์เย่ของคุณก็จะถูกทำลายล้างเช่นกัน”

“ผมเป็นปรมาจารย์ด้านวิชาพิษกู่ ขอเพียงได้รับเลือดของผู้แข็งแกร่งกว่านี้ได้ ก็จะสามารถปรับปรุงพลังความแข็งแกร่งของผมได้ในระยะเวลาอันสั้น”

“บูโดของลูกชายคุณถูกทำลายไปแล้ว สำหรับเขาแล้ว การมีชีวิตอยู่มันเป็นความเจ็บปวด ผมแค่ทำให้เขาตายอย่างมีความสุขเท่านั้น แล้วยังสามารถปรับปรุงความแข็งแกร่งของผมอีกด้วย”

“คุณต้องเข้าใจว่าเมื่อผมแข็งแกร่งขึ้น ผมก็จะสามารถฆ่าหยางเฉินได้อย่างราบรื่น และเมื่อถึงเวลานั้นผู้ที่ได้รับประโยชน์ก็คือราชวงศ์เย่”

ดวงตาสีแดงคู่นั้นของหลิวเหล่าก้วยจ้องมองเย่หลินและกล่าว

สีหน้าของเย่หลินเต็มไปด้วยความโกรธ และแทบอยากจะฉีกหลิวเหล่าก้วยออกเป็นชิ้น ๆ แต่เขารู้ว่าสิ่งที่หลิวเหล่าก้วยกล่าวนั้นเป็นความจริง ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรถึงทำให้พลังความแข็งแกร่งของหยางเฉินพุ่งสูงขึ้นมาก ตอนนี้แม้แต่เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้หยางเฉิน

เรื่องของวันนี้ เป็นเรื่องที่สำคัญมากสำหรับราชวงศ์เย่ มันคือการต่อสู้เพื่ออนาคตของราชวงศ์เย่ และตอนนี้เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดของราชวงศ์เย่ เมื่อเขาพ่ายแพ้ให้แก่หยางเฉินแล้ว หยางเฉินจะไม่ปล่อยราชวงศ์เย่ไปอย่างแน่นอน

ถึงแม้มันจะเป็นความจริง แต่เรื่องที่หลิวเหล่าก้วยฆ่าลูกชายของตนเองนั้น ได้สร้างความแค้นระหว่างพวกเขาไว้แล้ว

“นี่คือยาศักดิ์สิทธิ์ของเมืองเหมียว ถือเป็นการชดเชยสำหรับการเรื่องที่ผมใช้เลือดของลูกชายคุณ”

หลิวเหล่าก้วยโยนขวดสีขาวให้เย่หลิน

เย่หลินรับขวดยา แต่ยังคงไม่สามารถระงับความโกรธที่อยู่ในใจได้ แต่เขาก็เข้าใจว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคิดบัญชีแค้นกับหลิวเหล่าก้วย

“ตกลง ผมจะปล่อยวางความแค้นที่คุณฆ่าลูกชายของผมไว้ชั่วคราวก่อน!”

เย่หลินกัดฟันด้วยความแค้นและกล่าว

“ฮ่าฮ่า ดี! ขอให้พวกเราร่วมมือกันอย่างมีความสุข!” หลิวเหล่าก้วยกล่าวพร้อมหัวเราะเสียงดัง

ขณะนี้ ดวงตาทั้งคู่ของเขาแดงก่ำ พลังบูโดบนร่างกายของเขารุนแรงเช่นกัน พลังบูโดที่อยู่เหนือแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าแผ่ซ่านออกจากร่างกายของเขา ราวกับจะปราบทั่วเมืองเยี่ยนตู

ดวงตาของหยางเฉินเคร่งขรึมขึ้น การที่เขาทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสามนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย นอกจากนี้คราวนี้ยังเป็นครั้งแรกที่เขาฝึกฝนเทคนิคการหายใจขั้นหกของ คัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยาน ถึงแม้เขาจะประสบความสำเร็จ แต่อย่างไรเสียเขาก็เพิ่งเริ่มฝึกฝน

ตอนนี้เขาใช้เทคนิคการหายใจขั้นหกในการระเบิดความแข็งแกร่งเทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

และพลังบนร่างกายของหลิวเหล่าก้วยนั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก เขาน่าจะไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว แล้วตอนนี้ยังมีเย่หลินที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผยออกไป เกรงว่าจะทำให้ตระกูลซ่อนเร้นเหล่านั้นตกใจ

เมื่อรู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่รุนแรง หยางเฉินไม่กล้าประมาท และใช้เทคนิคการหายใจขั้นหกของคัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยานอย่างเต็มที่

ถึงแม้ว่าเขาจะเพิ่งจะฝึกฝนเทคนิคการหายใจขั้นหก แต่เขาไม่มีเวลาทำความคุ้นเคยใด ๆ แล้ว เขาทำได้เพียงพยายามปรับปรุงพลังความแข็งแกร่งของตนเองเท่านั้น

และขณะเดียวกัน พลังบูโดที่เทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของหยางเฉิน

“ออกไป!”

หยางเฉินคำราม พลังของเขานั้นไปอยู่ที่จุดตันเถียน เขาใช้เท้ากระแทกพื้นอย่างรุนแรง แผ่นดินสั่นสะเทือน และทันใดนั้นก็มีลำธารครึ่งเมตรปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา และฝุ่นละอองก็ลอยอยู่รอบตัวเขา

และขณะนี้ หลิวเหล่าก้วยได้พุ่งเข้ามาถึงแล้ว ปล่อยหมัดโจมตีไปที่ศีรษะของหยางเฉิน

สำหรับเย่หลินแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะถูกลำธารที่ปรากฏต่อหน้าหยางเฉินสกัดกั้นเอาไว้ แต่ชั่วพริบตาเดียว เขาก็สามารถทำลายลำธาร และพุ่งเข้าไปหาหยางเฉิน

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์สองคนพุ่งเข้ามาโจมตีหยางเฉิน

“ปัง!”

หยางเฉินรู้ว่าตนเองไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงหยุดการต่อสู้ด้วยการต่อสู้ และปล่อยหมัดออกไปอย่างแรง ปะทะกับหมัดของหลิวเหล่าก้วยทันที

เขาจะใช้พลังทั้งหมดต่อสู้กับหลิวเหล่าก้วย และไม่สามารถปลีกตัวไปจัดการเย่หลินได้

“หยางเฉิน ตายเสียเถอะ!”

เย่หลินคำรามเสียงดัง และใช้ฝ่ามือโจมตีไปที่ศีรษะของหยางเฉิน