บทที่ 1449 ความโกรธของหยางเฉิน – ตอนที่ต้องอ่านของ The king of War
ตอนนี้ของ The king of War โดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1449 ความโกรธของหยางเฉิน จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
การที่อวี๋เหวินปิงบอกให้หยางเฉินคุกเข่าลง ทำให้สีหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
แม้แต่เย่หลินและหลิวเหล่าก้วยก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย พวกเขานึกไม่ถึงว่าคนที่ยังไม่เข้าสู่แดนเทพชั้นต้น กล้าที่จะให้ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์อย่างแท้จริงคุกเข่าให้ตนเอง
“หยางเฉิน อย่า!”
อวี๋เหวินเกาหยางคำรามด้วยความโกรธ ดวงตากลายเป็นสีแดง และคำรามว่า “อวี๋เหวินปิง แกมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน แม้ว่าพ่อจะต้องตาย ก็จะไม่ให้โอกาสแกใช้พ่อเพื่อข่มขู่หยางเฉิน”
หลังจากกล่าวจบ เขาไม่รู้ว่าเอาพลังมาจากไหน เขากระแทกร่างกายของอวี๋เหวินปิงออกไป แล้วใช้ศีรษะกระแทกไปที่กำแพงภูเขา
สำหรับเขาแล้ว หยางเฉินเป็นลูกชายของเขา แต่เขาคิดไม่ถึงว่าตนเองจะกลายเป็นภาระของหยางเฉิน ซึ่งทำให้เขาไม่สามารถยอมรับสิ่งนั้นได้ เพื่อปกป้องตนเองแล้วทำให้หยางเฉินตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต
“พ่อ!”
หยางเฉินคำราม ร่างของเขากลายเป็นเงาสายฟ้า พุ่งไปที่อวี๋เหวินเกาหยาง
“ตายเสียเถอะ!”
เย่หลินที่เตรียมพร้อมที่จะโจมตีหยางเฉินตลอดเวลา ขณะที่หยางเฉินพุ่งเข้าไป และเตรียมจะไปช่วยอวี๋เหวินเกาหยาง เขาใช้เท้ากระแทกบนพื้นอย่างแรง แล้วร่างกายของเขาพุ่งเข้าไปทางด้านหลังของหยางเฉินเร็วราวกับลูกศร
“ฆ่า!”
หลิวเหล่าก้วยไม่พลาดโอกาสดีนี้เช่นกัน เขาพุ่งเข้าไปโจมตีหยางเฉินอย่างรุนแรง
หลังจากซ่งจั่วและซ่งโหย่วได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าตอนนี้พลังของพวกเขาจะยังไม่ฟื้นเต็มที่ แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาไม่สามารถยืนนิ่งได้ สองพี่น้องไม่พูดอะไรสักคำ พวกเขาพุ่งเข้าไปหาหลิวเหล่าก้วยและเย่หลินพร้อมกัน
“คุณหยาง ระวังตัว!”
สองพี่น้องเตือนพร้อมกัน
เพียงแต่ตอนนี้หยางเฉินจดจ่ออยู่กับการช่วยอวี๋เหวินเกาหยาง เขาไม่รู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่อยู่ข้างหลัง และไม่มีเวลาที่จะตอบโต้
ตอนนี้ อวี๋เหวินเกาหยางได้พุ่งไปที่กำแพงภูเขา และศีรษะของเขากำลังกระแทกไปที่กำแพงภูเขาแล้ว
เขาไม่กล้าผ่อนคลายเลยแม้แต่น้อย ทำได้เพียงพุ่งเข้าไปหาอวี๋เหวินเกาหยางอย่างรวดเร็ว
เมื่ออวี๋เหวินปิงเห็นอวี๋เหวินเกาหยางกระแทกตนเองออกไป แล้วพุ่งไปที่กำแพงภูเขา ทำให้เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ถึงแม้การกระทำของอวี๋เหวินเกาหยางจะทำให้เขารู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก แต่ถึงอย่างไรอวี๋เหวินเกาหยางก็เป็นพ่อของตนเอง ถึงแม้เขาจะมีเจตนาฆ่าที่แรงกล้าต่ออวี๋เหวินเกาหยางแค่ไหน แต่เขาก็ไม่ฆ่าอวี๋เหวินเกาหยางจริง ๆ
เพียงแต่เขาคิดที่จะใช้อวี๋เหวินเกาหยางข่มขู่หยางเฉินเท่านั้น ขอเพียงหยางเฉินตาย เขาก็จะสามารถดำรงตำแหน่งผู้นำตระกูลอวี๋เหวินได้
แต่เขาไม่เคยคิดว่าอวี๋เหวินเกาหยางยอมฆ่าตัวตายมากกว่าที่จะทำให้หยางเฉินต้องเดือดร้อน
เมื่อเห็นว่าศีรษะของอวี๋เหวินเกาหยางเข้าใกล้กำแพงภูเขามากขึ้นเรื่อย ๆ และหยางเฉินกำลังจะไปถึงตัวอวี๋เหวินเกาหยางแล้ว เขาตะโกนว่า “พ่อ อย่า! อย่า!”
“ปัง!”
“ปัง!”
และขณะนี้ การโจมตีอย่างรุนแรงจากสองทิศทาง กระแทกทางด้านหลังของหยางเฉินทันที
หยางเฉินไม่มีการป้องกันใด ๆ ร่างกายของเขากระเด็นออกไปทันทีเหมือนว่าวที่เชือกขาด
หลิวเหล่าก้วยและเย่หลิน สองผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า โจมตีหยางเฉินด้วยพลังรุนแรงที่สุดพร้อมกัน
ไม่ต้องกล่าวถึงว่าหยางเฉินเจ็บสาหัสอยู่แล้ว ถึงแม้เขาจะอยู่ในสถานะที่ร่างกายปกติ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสามารถต้านทานการโจมตีครั้งใหญ่เช่นนี้ได้
“ปัง!”
วินาทีต่อมา ศีรษะของอวี๋เหวินเกาหยางกระแทกกับกำแพงภูเขาอย่างแรง ทิ้งรอยเลือดที่น่าตกใจไว้บนกำแพงภูเขา
และร่างของหยางเฉินก็ตกลงบนพื้นอย่างแรง และตอนนี้เขาอยู่ห่างจากอวี๋เหวินเกาหยางสิบกว่าเมตร
“ไม่!”
หยางเฉินคำรามด้วยความเจ็บปวด นอนอยู่บนพื้น มองศีรษะของอวี๋เหวินเกาหยางที่เต็มไปด้วยเลือด และมีเลือดไหลออกจากปากมากมาย
อวี๋เหวินเกาหยางยังไม่ตายทันที ดวงตายังมีแววอยู่เล็กน้อย ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่หยางเฉิน
หยางเฉินมองเห็นความกังวลจากดวงตาของเขา ยังมีความรู้สึกผิดและการตำหนิตนเอง
เขาขยับปากราวกับว่าต้องการจะพูดอะไร แต่มีเลือดไหลออกมามากมาย ทำให้เขาไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้
แต่จากการขยับปาก หยางเฉินเข้าใจสิ่งที่อวี๋เหวินเกาหยางกำลังจะพูด
“ขอโทษด้วย!”
จนกระทั่งแม่เสียชีวิต ยังกำชับหยางเฉินว่าอย่าโกรธแค้นอวี๋เหวินเกาหยาง ถึงแม้หยางเฉินจะไม่รู้ความจริง แต่ก็รับปากทั้งน้ำตา
แม้กระทั่งตอนที่เขามาจากชายแดนเหนือ เขายังคงโกรธแค้นพ่อของเขาอยู่ จนกระทั่งเกือบจะทำลายตระกูลอวี๋เหวินแล้ว จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาได้รู้ความจริงว่าตนเองไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของอวี๋เหวินเกาหยาง
และตอนนั้น ที่อวี๋เหวินเกาหยางขับไล่พวกเขาสองแม่ลูกออกไปจากตระกูลอวี๋เหวิน แม้กระทั่งออกไปจากเมืองเยี่ยนตู ไม่ใช่เพราะว่าเขาใจร้ายกับพวกเขาสองแม่ลูก แต่เพื่อปกป้องพวกเขา เพราะถ้าพวกเขาสองแม่ลูกอยู่ในเมืองเยี่ยนตู จะมีแต่ความหายนะเท่านั้น
จนถึงขณะนี้ หยางเฉินถึงเข้าใจว่าทำไมก่อนแม่เสียชีวิต กำชับเขาว่าอย่าโกรธแค้นอวี๋เหวินเกาหยาง
ที่แท้อวี๋เหวินเกาหยางไม่ได้ติดค้างพวกเขาสองแม่ลูกเลย กลับกันพวกเขาสองแม่ลูกเป็นฝ่ายติดค้างอวี๋เหวินเกาหยางมากมาย
ความทรงจำในสมองราวกับภาพยนตร์ที่ฉายอย่างต่อเนื่อง
เมื่อเห็นว่าขมับของอวี๋เหวินเกาหยางกลายเป็นขาวซีด หยางเฉินรู้สึกเจ็บปวดเหมือนมีมีดทิ่มแทงหัวใจ แล้วความโกรธก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ฝนที่ตกลงมาอย่างบ้าคลั่ง ราวกับจะดับความโกรธของหยางเฉิน
เย่หลินและหลิวเหล่าก้วยสบตากัน รูม่านตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจ เพราะฝนที่ตกลงมาอย่างกะทันหันนั้นมันหนักมาก
สิ่งนี้ทำให้พวกเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดูเหมือนว่าทั้งหมดนี้จะเกี่ยวข้องกับหยางเฉิน
แม้ว่าจะเป็นเพียงการคาดเดา แต่ก็ทำให้พวกเขาตกตะลึงเป็นอย่างมาก
“อ๊าก……”
หยางเฉินคำรามเสียงดังสนั่น
ผมสีดำของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาว ซึ่งเป็นความเร็วที่สามารถเห็นด้วยตาเปล่า และรูม่านตาสีดำของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด
พลังบูโดบนที่น่าตกใจได้ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา
“บูม บูม บูม!”
เสียงคำรามของเขา ดูเหมือนจะทำให้ภูเขาเยี่ยนซานสั่นสะเทือน ก้อนหินที่อยู่ข้างเขาถูกทำลายทันที และเกิดความเสียหายอย่างรุนแรง
“แย่แล้ว! พลังบูโดบนร่างกายของเขาพุ่งทะยานขึ้นเรื่อย ๆ!”
หลิวเหล่าก้วยอุทานออกมาทันที มองหยางเฉินด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ และตะโกนใส่เย่หลิน “ลงมือ! ลงมือโจมตีด้วยพลังทั้งหมด! มิเช่นนั้น พวกเราจะตายอยู่ที่นี่!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
เขียนยืดเยื้อฉิบหาย.. อ่านแล้วหงุดหงิด...
ยืดเยื้อมากอ่นแล้วโครตเสียอารมณ์แค่บอกว่าเป็นใครแค่เนี้ย แม่งยืดซะจนไร้รสชาติเลย เสียเวลา ่านฉิบหาย...
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...