The king of War นิยาย บท 1450

อวี๋เหวินปิงไม่เคยเห็นการต่อสู้เช่นนี้มาก่อน ตอนนี้เขาได้เห็นด้วยตาตนเอง ผมสีดำของหยางเฉินเปลี่ยนเป็นสีขาว และรูม่านตาสีดำเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด

เขาตกใจกลัวจนตัวสั่นไปหมด และทรุดตัวลงบนพื้น

หลังจากที่หลิวเหล่าก้วยและเย่หลินสัมผัสได้ถึงพลังบูโดที่พุ่งสูงขึ้นของหยางเฉิน ทำให้ทั้งสองคนตกตะลึง หลังจากหลิวเหล่าก้วยกล่าวจบ ทั้งสองคนพุ่งเข้าไปหาหยางเฉิน

“ฆ่า!”

วินาทีต่อมา พวกเขาสองคนปรากฏอยู่ต่อหน้าหยางเฉิน และพวกเขาโจมตีหยางเฉินพร้อมกัน

“ปัง!”

“ปัง!”

การโจมตีที่รุนแรงของสองคนนั้นปะทะไปบนร่างกายของหยางเฉินทันที

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าหยางเฉินจะไม่เป็นไร ยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น โดยกอดร่างกายที่เย็นยะเยือกของอวี๋เหวินเกาหยางไว้ในอ้อมแขน

พลังที่น่าสะพรึงกลัวได้ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

“นี่……”

ขณะนี้ดวงตาของหลิวเหล่าก้วยและเย่หลินเบิกกว้าง และเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่อย่างน้อยพวกเขานั้นยังเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า แม้แต่ในตระกูลซ่อนเร้น ก็เป็นการดำรงอยู่ที่น่าสะพรึงกลัว

พวกเขารู้ดีว่าการระเบิดพลังออกมาทั้งหมดนั้นมันแข็งแกร่งเพียงใด

อย่างไรก็ตาม การที่พวกเขาสองคนโจมตีหยางเฉินพร้อมกันอย่างรุนแรงนั้น ไม่สามารถทำร้ายหยางเฉินได้แม้แต่น้อย พวกเขารู้สึกว่าการโจมตีของพวกเขาเหมือนกับการโจมตีแผ่นเหล็ก

“อย่าออมพลัง โจมตีสุดพลัง!” หลิวเหล่าก้วยสบตาเย่หลิน และกล่าวด้วยความโมโห

หลังจากกล่าวจบ ทั้งสองคนร่วมมือกันโจมตีหยางเฉินอีกครั้ง

“ปัง!”

“ปัง!”

ทั้งสองโจมตีอย่างบ้าคลั่ง แต่หยางเฉินยังคงนิ่งเฉย เพียงแต่การโจมตีของทั้งสองคนนั้น ทำให้ร่างกายของเขาขยับเล็กน้อยเท่านั้น

คราวนี้ หัวใจของพวกขาทั้งสองคนตกลงไปที่ตาตุ่ม พวกเขารู้ว่าด้วยพลังความแข็งแกร่งตอนนี้ของพวกเขาหลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่สามารถทำอะไรหยางเฉินได้

การป้องกันของหยางเฉินแข็งแกร่งขนาดนี้ แล้วพลังการโจมตีของเขาจะน่ากลัวขนาดไหน?

เกรงว่าพวกเขาจะรับการโจมตีของหยางเฉินไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียวใช่ไหม?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ความคิดเดียวกันปรากฏขึ้นในสมองของพวกเขาพร้อมกัน “หนี!”

ทั้งสองหันหลังแล้วหนีไปโดยไม่มีความลังเลใด ๆ

สองพี่น้องซ่งจั่วและซ่งโหย่วที่อยู่ด้านข้างต่างตกตะลึง พวกเขาไม่เคยคิดว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้

เมื่อเห็นว่าหลิวเหล่าก้วยและเย่หลินหนีไปแล้ว หยางเฉินไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ ซึ่งทำให้สองพี่น้องตระกูลซ่งรู้สึกกังวลมาก

“คุณหยาง ถ้าคุณยังไม่ลงมืออีก หลิวเหล่าก้วยและเย่หลินจะหนีไปได้จริง ๆ” ซ่งจั่วกล่าวด้วยความกังวล

อย่างไรก็ตาม หยางเฉินยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ ฝนยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง ราวกับจะล้างความโกรธแค้นออกไปจากร่างกายของหยางเฉิน

“ผิดปกติ เขาผิดปกติเป็นอย่างมาก!”

ซ่งโหย่วกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“มีอะไรผิดปกติ?” ซ่งจั่วถาม

“เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม แต่เขาสามารถระเบิดออกมาด้วยความแข็งแกร่งเทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า และตอนนี้พลังความแข็งแกร่งของเขาน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม”

ซ่งโหย่วกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “หลิวเหล่าก้วยและเย่หลินเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า ถึงแม้พวกเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส และพลังของพวกเขาลดลงไปมาก แต่เมื่อพวกเขาร่วมมือกันระเบิดพลังโจมตีจนสุดพลังแล้ว ซึ่งมันทรงพลังเป็นอย่างมากเช่นกัน”

“อย่างไรก็ตาม การโจมตีที่ทรงพลังขนาดนั้นไปปะทะไปที่ร่างของหยางเฉินแล้ว แต่ไม่สามารถทำให้เขาได้รับบาดเจ็บใด ๆ ไม่เพียงแค่นั้น พลังบูโดบนร่างกายของเขายังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ”