สรุปตอน บทที่ 1450 สายเลือดคลั่ง – จากเรื่อง The king of War โดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง
ตอน บทที่ 1450 สายเลือดคลั่ง ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง The king of War โดยนักเขียน เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
อวี๋เหวินปิงไม่เคยเห็นการต่อสู้เช่นนี้มาก่อน ตอนนี้เขาได้เห็นด้วยตาตนเอง ผมสีดำของหยางเฉินเปลี่ยนเป็นสีขาว และรูม่านตาสีดำเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด
เขาตกใจกลัวจนตัวสั่นไปหมด และทรุดตัวลงบนพื้น
หลังจากที่หลิวเหล่าก้วยและเย่หลินสัมผัสได้ถึงพลังบูโดที่พุ่งสูงขึ้นของหยางเฉิน ทำให้ทั้งสองคนตกตะลึง หลังจากหลิวเหล่าก้วยกล่าวจบ ทั้งสองคนพุ่งเข้าไปหาหยางเฉิน
“ฆ่า!”
วินาทีต่อมา พวกเขาสองคนปรากฏอยู่ต่อหน้าหยางเฉิน และพวกเขาโจมตีหยางเฉินพร้อมกัน
“ปัง!”
“ปัง!”
การโจมตีที่รุนแรงของสองคนนั้นปะทะไปบนร่างกายของหยางเฉินทันที
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าหยางเฉินจะไม่เป็นไร ยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น โดยกอดร่างกายที่เย็นยะเยือกของอวี๋เหวินเกาหยางไว้ในอ้อมแขน
พลังที่น่าสะพรึงกลัวได้ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา
“นี่……”
ขณะนี้ดวงตาของหลิวเหล่าก้วยและเย่หลินเบิกกว้าง และเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่อย่างน้อยพวกเขานั้นยังเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า แม้แต่ในตระกูลซ่อนเร้น ก็เป็นการดำรงอยู่ที่น่าสะพรึงกลัว
พวกเขารู้ดีว่าการระเบิดพลังออกมาทั้งหมดนั้นมันแข็งแกร่งเพียงใด
อย่างไรก็ตาม การที่พวกเขาสองคนโจมตีหยางเฉินพร้อมกันอย่างรุนแรงนั้น ไม่สามารถทำร้ายหยางเฉินได้แม้แต่น้อย พวกเขารู้สึกว่าการโจมตีของพวกเขาเหมือนกับการโจมตีแผ่นเหล็ก
“อย่าออมพลัง โจมตีสุดพลัง!” หลิวเหล่าก้วยสบตาเย่หลิน และกล่าวด้วยความโมโห
หลังจากกล่าวจบ ทั้งสองคนร่วมมือกันโจมตีหยางเฉินอีกครั้ง
“ปัง!”
“ปัง!”
ทั้งสองโจมตีอย่างบ้าคลั่ง แต่หยางเฉินยังคงนิ่งเฉย เพียงแต่การโจมตีของทั้งสองคนนั้น ทำให้ร่างกายของเขาขยับเล็กน้อยเท่านั้น
คราวนี้ หัวใจของพวกขาทั้งสองคนตกลงไปที่ตาตุ่ม พวกเขารู้ว่าด้วยพลังความแข็งแกร่งตอนนี้ของพวกเขาหลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่สามารถทำอะไรหยางเฉินได้
การป้องกันของหยางเฉินแข็งแกร่งขนาดนี้ แล้วพลังการโจมตีของเขาจะน่ากลัวขนาดไหน?
เกรงว่าพวกเขาจะรับการโจมตีของหยางเฉินไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียวใช่ไหม?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ความคิดเดียวกันปรากฏขึ้นในสมองของพวกเขาพร้อมกัน “หนี!”
ทั้งสองหันหลังแล้วหนีไปโดยไม่มีความลังเลใด ๆ
สองพี่น้องซ่งจั่วและซ่งโหย่วที่อยู่ด้านข้างต่างตกตะลึง พวกเขาไม่เคยคิดว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้
เมื่อเห็นว่าหลิวเหล่าก้วยและเย่หลินหนีไปแล้ว หยางเฉินไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ ซึ่งทำให้สองพี่น้องตระกูลซ่งรู้สึกกังวลมาก
“คุณหยาง ถ้าคุณยังไม่ลงมืออีก หลิวเหล่าก้วยและเย่หลินจะหนีไปได้จริง ๆ” ซ่งจั่วกล่าวด้วยความกังวล
อย่างไรก็ตาม หยางเฉินยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ ฝนยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง ราวกับจะล้างความโกรธแค้นออกไปจากร่างกายของหยางเฉิน
“ผิดปกติ เขาผิดปกติเป็นอย่างมาก!”
ซ่งโหย่วกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
“มีอะไรผิดปกติ?” ซ่งจั่วถาม
“เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม แต่เขาสามารถระเบิดออกมาด้วยความแข็งแกร่งเทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า และตอนนี้พลังความแข็งแกร่งของเขาน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม”
ซ่งโหย่วกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “หลิวเหล่าก้วยและเย่หลินเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า ถึงแม้พวกเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส และพลังของพวกเขาลดลงไปมาก แต่เมื่อพวกเขาร่วมมือกันระเบิดพลังโจมตีจนสุดพลังแล้ว ซึ่งมันทรงพลังเป็นอย่างมากเช่นกัน”
“อย่างไรก็ตาม การโจมตีที่ทรงพลังขนาดนั้นไปปะทะไปที่ร่างของหยางเฉินแล้ว แต่ไม่สามารถทำให้เขาได้รับบาดเจ็บใด ๆ ไม่เพียงแค่นั้น พลังบูโดบนร่างกายของเขายังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ”
ทำให้เขาคิดว่าตระกูลอวี๋เหวินแข็งแกร่งมาก จนไม่มีใครกล้าที่จะรุกราน ดังนั้นตระกูลอวี๋เหวินถึงได้สามารถโดดเด่นในช่วงเวลาที่ยากลำบาก และกลายเป็นตระกูลเก่าแก่ที่แข็งแกร่งสุดในเมืองเยี่ยนตู
แต่เขาไม่รู้ว่าพลังของผู้แข็งแกร่งบูโดระดับสูงนั้นแข็งแกร่งเพียงใด เขายังไม่เคยเห็นแม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอด ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์
วันนี้ หลังจากได้เห็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์เป็นครั้งแรก และรู้สึกถึงความน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์แล้ว เขาถึงได้ตระหนักว่าการที่ตนเองริษยายางเฉินนั้นมันน่าขบขันมากเพียงใด
ตามที่อวี๋เหวินเกาหยางกล่าว ด้วยพลังความแข็งแกร่งในตอนนี้ของหยางเฉิน ถึงแม้ต้องการยึดราชวงศ์มันก็เป็นเรื่องง่าย เพียงแต่อวี๋เหวินปิงไม่เคยเชื่อ
จนกระทั่งเมื่อสักครู่ เขาเห็นด้วยตาตนเองว่าผู้แข็งแกร่งระดับสูงของราชวงศ์เย่ไม่สามารถทำร้ายหยางเฉินได้แม้แต่น้อย กระทั่งหลบหนีไป ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าตระกูลอวี๋เหวินที่เป็นเพียงตระกูลเล็ก ไม่มีคุณสมบัติที่จะทำให้หยางเฉินรับสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูล
“เกิดอะไรขึ้น?”
“เมื่อสักครู่คนที่หลบหนีลงมาจากภูเขานั้นคือผู้อาวุโสเย่หลินแห่งราชวงศ์เย่ และหลิวเหล่าก้วยแห่งเมืองเหมียว?”
ใต้ภูเขาเยี่ยนซาน ตระกูลชั้นต่าง ๆ ที่รอผลการต่อสู้บนภูเขาเยี่ยนซาน พวกเขาเห็นเย่หลินและหลิวเหล่าก้วยหนีลงมาจากภูเขาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยตื่นตระหนก ทำให้พวกเขาทั้งหมดรู้สึกตกตะลึง
“ทุกคน รีบออกไปจากภูเขาเยี่ยนซาน เร็วเข้า!”
และขณะนี้ สองพี่น้องซ่งจั่วและซ่งโหย่วลงมาจากภูเขาอย่างรวดเร็ว และตะโกนใส่ฝูงชน
“บูม บูม บูม!”
หลังจากสองพี่น้องตระกูลซ่งกล่าวจบ ภูเขาเยี่ยนซานสั่นสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่
ขณะที่พวกเขากำลังตื่นตระหนก ยอดเขาของภูเขาเยี่ยนซานพังทลายลงมาราวกับถูกระเบิด
“โอ้สวรรค์! เกิดอะไรขึ้น? ยอดเขาสูงที่สุดของภูเขาเยี่ยนซานพังทลายลงได้อย่างไร”
มีคนอุทานขึ้น ดวงตาของพวกเขาจ้องภูเขาที่ค่อย ๆ พังทลายลงมา
“ถ้าไม่อยากตายก็รีบออกไปจากที่นี่ซะ!”
สองพี่น้องตระกูลซ่งคำรามด้วยความโกรธ พวกเขารู้ดีว่าหลังจากสายเลือดคลั่งถูกปลุกตื่นแล้ว ถ้าสูญเสียการควบคุมแล้วมันน่ากลัวเพียงใด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
เขียนยืดเยื้อฉิบหาย.. อ่านแล้วหงุดหงิด...
ยืดเยื้อมากอ่นแล้วโครตเสียอารมณ์แค่บอกว่าเป็นใครแค่เนี้ย แม่งยืดซะจนไร้รสชาติเลย เสียเวลา ่านฉิบหาย...
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...