The king of War นิยาย บท 1452

สีหน้าของสองพี่น้องตระกูลซ่งเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม พวกเขาต้องการช่วยหยางเฉิน เพื่อทำให้หยางเฉินเป็นหนี้บุญคุณพวกเขา แต่พวกเขาไม่รู้ว่าจะช่วยหยางเฉินได้อย่างไร

ขณะที่สองพี่น้องตระกูลซ่งกำลังคิดว่าจะช่วยหยางเฉินอย่างไร บนยอดภูเขาเยี่ยนซาน พลังบูโดของหยางเฉินยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และดวงตาของเขาแดงก่ำ

มีพลังที่น่าสะพรึงกลัวอยู่รอบตัวเขา ซึ่งทำให้สายฝนที่ตกลงมาบนร่างกายของเขานั้นระเหยไปทันที

อวี๋เหวินปิงที่หลบซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหิน ตกตะลึงไปตั้งนานแล้ว ขณะนี้เขาทรุดตัวลงบนพื้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ร่างกายของเขาสั่นไปทั่ว

“นึกไม่ถึงว่าคุณไม่จำเป็นต้องใช้ยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้น ก็สามารถระเบิดพลังที่น่าสะพรึงกลัวออกมาได้”

ทันใดนั้น ชายลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าหยางเฉิน และเสียงอิเล็กทรอนิกส์ก็ดังมาจากร่างกายของเขา

“ผมจะส่งคุณไปลงนรก!”

ชายลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำกล่าว และทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้น แล้วปล่อยพลังฝ่ามือไปที่ศีรษะของหยางเฉิน

บนร่างกายของเขานั้นไม่มีพลังบูโดใด ๆ แต่ฝ่ามือนั้นเร็วราวกับสายฟ้า และชั่วพริบตาเดียวฝ่ามือของเขากำลังจะกระแทกศีรษะของหยางเฉิน

เมื่อเห็นว่าฝ่ามือของเขากำลังจะกระแทกศีรษะของตนเอง ช่วงเวลาวิกฤตินี้ หยางเฉินซึ่งนั่งคุกเข่าโดยไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือข้างหนึ่งออกไปทันที

“ปัง!”

หยางเฉินยกแขนขึ้น แล้วไปปะทะกับฝ่ามือของชายลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำ จนเกิดเสียงปะทะดังสนั่น

“เป็นไปได้อย่างไร?”

ชายลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำถูกฝ่ามือกระแทกทันที แล้วร่างกายของเขาก็ถอยกลับไปเจ็ดแปดก้าวถึงจะสามารถหยุดลงได้ ทำให้เขารู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

เขารู้ดีว่าพลังของฝ่ามือเมื่อสักครู่ของเขาแข็งแกร่งเพียงใด แม้แต่ผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงของแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก อาจต้องตายจากการโจมตีครั้งนี้

เพียงแต่ ฝ่ามือที่หยางเฉินปล่อยออกมาอย่างไม่ตั้งใจ กลับทำให้เขาถอยหลัง แค่คิดก็รู้แล้วว่าเขานั้นตกใจมากแค่ไหน

ประเด็นคือหยางเฉินมีพลังความแข็งแกร่งแค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสองเท่านั้น และจากการต่อสู้กับหลิวเหล่าก้วย ถึงทำให้เขาสามารถทะลวงไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามได้

แต่ตอนนี้ หยางเฉินปล่อยพลังฝ่ามือออกมาโดยไม่ตั้งใจ สามารถระเบิดความแข็งแกร่งที่เทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด

“เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเขากันแน่?”

เสียงอิเล็กทรอนิกส์ของชายลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำดังขึ้นอีกครั้ง แม้แต่เขาเองก็ไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นกับหยางเฉิน เขารู้เพียงว่าดูเหมือนว่าตอนนี้หยางเฉินจะเสียสติไปแล้ว

แต่ที่น่าแปลกคือตอนที่เขาโจมตีหยางเฉิน หยางเฉินตอบโต้เพียงครั้งเดียวจนเขาถอยไปข้างหลัง จากนั้นหยางเฉินก็ละทิ้งการโจมตี

คนลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำรู้ดีว่าถ้าตอนนี้หยางเฉินมีสติอยู่ เขาจะฆ่าตนเองอย่างแน่นอน

“สารเลว!”

คนลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำกัดฟันกล่าวด้วยความแค้น เขาไม่สามารถทำอะไรหยางเฉินที่อยู่ในสภาวะเช่นนี้ได้

ทันใดนั้น ดวงตาของเขาจ้องไปยังทิศทางของหินก้อนหนึ่ง เขาสะบัดมือแล้วเกิดแสงเปล่งประกาย

“ปัง!”

เสียงดังสนั่น หินก้อนนั้นแตกเป็นชิ้น ๆ แล้วร่างของชายหนุ่มที่กำลังสั่นและหลบซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหิน ก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าคนลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำ

“ห๊ะ......อย่าฆ่าผม อย่าฆ่าผม.......”

อวี๋เหวินปิงร้องด้วยความตกใจ หลังจากเขาก็หมดสติไป

คนลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำมองอวี๋เหวินปิง จากนั้นมองไปที่หยางเฉิน แล้วรอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่เคร่งขรึมภายใต้เสื้อคลุมสีดำ

“ถึงแม้คุณจะเป็นคนขี้ขลาด แต่ผมสามารถใช้ความแค้นที่คุณมีต่อหยางเฉินให้เกิดประโยชน์ได้”

หลังจากคนลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำกล่าวจบ เขานำตัวอวี๋เหวินปิงที่หมดสติไว้บนไหล่ และจากไปอย่างรวดเร็ว

“เคยมีคนมาที่นี่!”

หลังจากคนลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำจากไป สองพี่น้องตระกูลซ่งก็ปรากฏตัวขึ้น ทั้งสองมองไปยังทิศทางที่คนลึกลับที่สวมชุดคลุมสีดำเพิ่งจากไป และกล่าวด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

พวกเขามั่นใจว่าเมื่อสักครู่มีคนมาที่นี่จริง ๆ แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจคือ แม้แต่พวกเขาก็ไม่สามารถรับรู้ถึงพลังบูโดของอีกฝ่ายได้