The king of War นิยาย บท 1459

ไม่นาน หลังจากที่ทีมแพทย์บนเครื่องปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้เย่เทียนหมิงเสร็จ เย่เทียนหมิงก็กลับไปที่ห้องโดยสาร สายตาของเขาจ้องไปที่หยางเฉิน เขาอยากจะฆ่าหยางเฉินให้ตายในตอนนี้ด้วยซ้ำ

ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ หยางเฉินก็เอาแต่นอนไม่ยอมตื่น ดูเหมือนว่าเขาคงจะง่วงจริงๆ

ซ่งจั่วและซ่งโย่วระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ เพื่อระวังไม่ให้เกิดเรื่องเหมือนเมื่อกี้อีก

ในห้องโดยสาร บางครั้งจะมีหลายคนมองมาทางหยางเฉินด้วยสายตาที่สงสัย และอยากจะรู้จักสถานะของหยางเฉิน

"เฮ้!"

จู่ๆ ถังยี่โหรวก็ผลักหยางเฉินเบาๆ และพูดเบาๆ

หยางเฉินลืมตาและหันมามองถังยี่โหรวแล้วถามว่า "มีอะไรครับ?"

เมื่อสบตากับหยางเฉิน ถังยี่โหรวก็รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก และใบหน้าเธอก็แดงขึ้นมาทันที

เธอรีบสงบสติลง แล้วมองไปที่หยางเฉินด้วยสีหน้าจริงจัง และกระซิบว่า "อีกยี่สิบนาที เครื่องบินจะลงจอดที่สนามบินนานาชาติของเมืองราชวงศ์เย่แล้ว ฉันขอเตือนคุณว่า ทางที่ดีอย่าออกจากสนามบินเด็ดขาด หลังจากลงจากเครื่องแล้วให้รีบซื้อตั๋วแล้วออกจากเมืองราชวงศ์เย่ให้เร็วที่สุด"

"ไม่อย่างงั้น คนอย่างเย่เทียนหมิงไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่ เขาเป็นถึงหลานชายของกษัตริย์เย่ พูดได้ว่า ในเมืองราชวงศ์เย่ มีเพียงไม่กี่คนที่กล้าทำให้เขาไม่พอใจ"

"เพราะฉะนั้น คุณต้องไปจากเมืองราชวงศ์เย่ เข้าใจไหม?"

หยางเฉินไม่ได้พูดอะไร เขาจ้องไปที่ถังยี่โหรว ถังยี่โหรวที่ถูกหยางเฉินจ้องก็รู้สึกขนลุกเล็กน้อย และพูดด้วยท่าทางที่โมโหว่า

“คุณอย่าคิดมาก ฉันก็แค่ไม่อยากให้คุณมามีปัญหาเพราะฉัน ยังไงฉันก็เป็นคู่หมั้นของเย่เทียนหมิง เพราะเขาอยากนั่งกับฉัน คุณเลยได้ทำให้เขาไม่พอใจ”

จู่ๆ หยางเฉินก็ถามขึ้นมาว่า “คุณไม่ชอบเขาเหรอครับ?”

ถังยี่โหรวเหลือบมองไปทางเย่เทียนหมิง พร้อมกับร้องไห้และส่ายหัวไปมา

"เพราะในฐานะที่เป็นผู้หญิงของตระกูล ไม่ชอบก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี?"

"ไม่มีใครสามารถช่วยฉันปฏิเสธการหมั้นครั้งนี้ได้ แม้กระทั่งพ่อแม่ของฉันก็ตาม"

หยางเฉินก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาทันที

"อย่าคิดมากเลย หลังจากวันนี้ การหมั้นนี้จะเป็นโมฆะ" หยางเฉินพูดเบาๆ

ถังยี่โหรวแปลกใจไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะกับตัวเอง แล้วถามว่า "คุณช่วยฉันทำให้การหมั้นครั้งนี้เป็นโมฆะได้จริงนะเหรอ?"

"ถ้าคุณต้องการ ผมช่วยคุณได้นะ” หยางเฉินพูด

ถังยี่โหรวพูดด้วยท่าทางที่อารมณ์เสียว่า "ทางที่ดีตอนนี้คุณเอาเวลาไปหาคิดวิธีออกจากเมืองราชวงศ์เย่ก่อนเถอะ!”

พูดจบ เธอก็ทำเป็นไม่สนใจหยางเฉิน แต่สีหน้าของเธอกลับมีความกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ

หยางเฉินขำ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็นอนต่อ

ยังเหลือเวลาอีกตั้งยี่สิบนาทีกว่าเครื่องจะลง ตั้งแต่ขึ้นเครื่องมาหยางเฉินก็เอาแต่ฝึกเทคนิคการหายใจชั้นที่หกของคัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยาน

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ตอนที่เขาอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสอง เขายังคงสามารถฝึกเทคนิคการหายใจระดับที่ห้าได้ พูดตามหลักก็คือ ตอนนี้เขาได้ทะลวงเข้าไปแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามแล้ว เป็นเรื่องปกติที่เขาจะฝึกเทคนิคการหายใจชั้นหก

แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถฝึกเทคนิคการหายใจระดับหก ได้เลย ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเขายังไม่ถึงขั้นที่เขาสามารถฝึกเทคนิคการหายใจชั้นที่หกได้