The king of War นิยาย บท 1468

เมื่อมองไปที่ถังเต๋อหวู่ที่กำลังคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเขา หยางเฉินจ้องมองเขาด้วยรอยยิ้มที่เหมือนไม่ได้ยิ้ม ชายชราคนนี้ไม่ธรรมดา เห็นได้ชัดว่าเขาดูออกว่าเขาเป็นใคร

ในเวลานี้ ถังยี่โหรวตกใจมากที่สุด เธอไม่เข้าใจจริงๆว่า ทำไมปู่ของเธอ ผู้นำตระกูลถัง หนึ่งในตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดของราชวงศ์เย่กลับคุกเข่าลงและขอโทษหยางเฉิน

“ท่านพ่อ ท่านบ้าไปแล้วหรือ?รีบลุกขึ้น!”

หลังจากผงะไปครูหนึ่ง ถังไห่ก็รีบไปข้างหน้าและพยายามดึงถังเต๋อหวู่ขึ้น แต่ถังเต๋อหวู่ไม่ยอมลุกขึ้นเลยและตะโกนอย่างโกรธเคืองว่า“ไอ้สารเลว คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้！”

“ท่านพ่อ ท่านเป็นอะไรไป?ทำไมท่านจึงคุกเข่าให้ไอ้เด็กคนนี้?เขากล้าที่จะรุกรานเย่เทียนหมิง และยังกล้าฉวยโอกาสมาดูความวุ่นวายของราชวงศ์เย่ เมื่อผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่สู้กับคนอื่นเสร็จ จะฆ่าเขาอย่างแน่นอน”

ถังเจิ้นก็พูดอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกต่อหยางเฉิน

ในความคิดของเขา แม้ว่าหยางเฉินจะได้รับการคุ้มครองจากผู้แข็งแกร่ง แต่เขาก็ยังห่างไกลจากการจะเป็นศัตรูของราชวงศ์เย่ ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับตระกูลถังที่จะประจบประแจงกับราชวงศ์เย่ ห้ามผิดพลาดเด็ดขาด

แม้ว่าถังปั๋วจะตกใจมาก แต่เขารู้ดีว่าพ่อของเขานั้นหยิ่งผยองเพียงใด แม้ว่าเวลาเขาเห็นกษัตริย์เย่ เขาก็จะไม่คุกเข่าขอความเมตตา แต่ตอนนี้ กลับคุกเข่าและขอโทษต่อชายหนุ่มที่อายุไม่ถึงสามสิบ

“ไอ้สารเลว!ไม่เชื่อฟังคำของพ่อเหรอ! ให้พวกแกคุกเข่าก็รีบคุกเข่าสิ!”

ถังเต๋อหวู่โกรธและลุกขึ้นทันที ต่อยและเตะถังไห่กับถังเจิ้น และแม้แต่ถังปั๋วที่ไม่พูดอะไรก็ยังถูกทุบตีอย่างรุนแรง

หลังจากทุบตีลูกชายทั้งสามของเขาลงกับพื้นแล้ว ถังเต๋อหวู่ก็คุกเข่าลงที่เท้าของหยางเฉินและพูดด้วยความกลัว“คุณหยาง เราจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความคับข้องใจระหว่างคุณและราชวงศ์เย่ เราจะไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ได้โปรดไว้ชีวิตเราด้วยเถิด"

พี่น้องตระกูลซ่งสองคนยืนอยู่ข้างๆหยางเฉิน คนหนึ่งอยู่ซ้าย อีกคนอยู่ขวา มองดูตระกูลถังด้วยสายตาที่เย็นชา หลี่จ้งยืนด้วยความเคารพต่อหน้าหยางเฉิน และกล่าวว่า “คุณหยาง เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้มาที่นี่เพื่อช่วยเหลือราชวงศ์เย่ หากปล่อยให้พวกเขาไปตอนนี้ ใครจะไปรู้ว่าพวกเขาจะช่วยราชวงศ์เย่อย่างลับๆไหม ฆ่าพวกเขาทิ้งดีกว่าไหม?”

หลังจากฟังคำพูดของหลี่จ้ง ถังเต๋อหวู่เกือบจะกลัวจนฉี่ราด และรับปากอย่างรวดเร็วว่า "คุณหยาง ไม่ต้องกังวล เราจะไม่ช่วยราชวงศ์เย่แน่นอน บอกความจริงแก่คุณนะ เดิมทีเราก็ไม่ได้ชอบราชวงศ์เย่อยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวในความแข็งแกร่งของราชวงศ์เย่ วันนี้เราจะไม่มาที่นี่แน่นอน”

ถังยี่โหรวเพิ่งดึงสติกลับมาได้ในเวลานี้ แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมถังเต๋อหวู่ถึงกลัวหยางเฉินมากขนาดนี้ แต่เธอก็รู้ว่า ในเมื่อถังเต๋อหวู่ทำเช่นนี้ เขาต้องมีเหตุผลของเขาแน่นอน

“คุณหยาง ได้โปรดไว้ชีวิตตระกูลถังของเราเถอะ ผมสัญญาว่า หลังจากตระกูลถังจากไป พวกเราจะไม่มีวันกลับมาอีก”

ถังยี่โหรวไม่ลังเลเลย คุกเข่าลงบนพื้น มองไปที่หยางเฉินและอ้อนวอนต่อหยางเฉิน

"พวกคุณไปเถอะ!"

หยางเฉินโบกมือและพูดอย่างเฉยเมย

ไม่ต้องพูดถึงว่าตระกูลถังไม่มีความตั้งใจที่จะมาช่วยราชวงศ์เย่ แม้ว่าพวกเขาจะตั้งใจมาเพื่อช่วยราชวงศ์เย่จริงๆ พวกเขาก็สามารถทำลายตระกูลถังได้อย่างง่ายดาย

นอกจากนี้ ถังยี่โหรวซึ่งเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจดี ทำให้หยางเฉินรู้สึกชื่นชมเล็กน้อย ไม่เช่นนั้น เพียงคำพูดของลูกชายของถังเต๋อหวู่ ก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะทำลายตระกูลถัง

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ถังเต๋อหวู่ก็ตกตะลึงในทันที ดูเหมือนเขาจะคาดไม่ถึงว่าหยางเฉินจะปล่อยพวกเขาไปง่ายๆเช่นนี้

เขารู้สึกเหมือนกำลังฝัน แม้ว่าเขาจะอ้อนวอนหยางเฉิน แต่เขามีความหวังริบหรี่เท่านั้น

“คุณหยางปล่อยพวกคุณไปแล้ว พวกคุณยังอยู่ที่นี่ พวกคุณวางแผนที่จะช่วยราชวงศ์เย่ต่อไปหรือ?” หลี่จ้งตะโกนด้วยความโกรธ

ถังเต๋อหวู่เพิ่งดึงสติกลับมาและส่ายหัวอย่างรวดเร็ว "ขอบคุณคุณหยางมาก เราจะไปเดี๋ยวนี้!"