The king of War นิยาย บท 1481

เมื่อได้ยินคำพูดของเฝิงเสียวหว่าน สีหน้าของหยางเฉินก็ตะลึงนิ่งทันที เป็นไปได้ที่จะตายเหรอ?

อ้ายหลินพูดอย่างตกใจ “ร้ายแรงขนาดนี้เลยเหรอ?”

เฝิงเสียวหว่านพยักหน้า "ฉันพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว ยาชนิดนี้สามารถรับประทานได้เพียงครั้งเดียวในชีวิตของคนๆหนึ่ง"

หลังจากหยางเฉินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก็ยิ้มว่า“ไม่ต้องกังวล ให้เวลาผมอีกสามวัน ผมจะสามารถฟื้นกำลังได้อย่างแน่นอน และผมจะไม่มีโอกาสได้กินยาทั้งสองนี้แน่นอน”

ถึงปากเขาพูดอย่างนั้น แต่ในใจของเขาเต็มไปด้วยความเศร้า เขาคิดไม่ถึงว่า เขาจะถูกบังคับให้ถึงจุดนี้

สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดในตอนนี้คือ ที่หลี่เป่าจุ้นมาเพื่อทดสอบเขามาก่อนหน้านี้ คือได้รับคำสั่งจากหลี่จ้ง หากเป็นเช่นนี้ เขากลัวว่ามีโอกาสสูงที่เขาจะได้ใช้ยาสองตัวที่เฝิงเสียวหว่านมอบให้เขา เพราะว่า ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของเขา เขาไม่มีแม้แต่แดนราชาขั้นต้น หลี่จ้งเองก็เป็นผู้แข็งแกร่งในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ ด้วยความช่วยเหลือจากคัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยาน เขาสามารถระเบิดความแข็งแกร่งที่เทียบเท่ากับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

ถ้าเขาต้องการจะฆ่าเขาจริงๆ เขาจะไม่มีกำลังต่อต้านเลย ในกรณีนี้ แม้ว่าเขาไม่ต้องการกินยาเม็ด ก็ต้องกิน

กินยาแล้วยังมีความหวังที่จะรอดไปได้ ถ้าไม่กินยาก็จะถูกฆ่าตายจริงๆ

หยางเฉินไม่คิดมากเกินไปและเร่งเร้า“เอาล่ะ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน รีบไปเถอะ!”

“ได้ งั้นเราไปก่อนนะ ไม่ว่ายังไง ชีวิตต้องมาก่อน อย่าลืม ภรรยาและลูกสาวของคุณ เพื่อนสนิทของคุณหม่าชาวและเพื่อนๆของคุณหลายคนกำลังรอคุณอยู่” อ้ายหลินพูดด้วยดวงตาสีแดง

เฝิงเสียวหว่านก็พูดด้วยน้ำตาคลอเบ้าว่า “พี่หยาง คุณต้องกลับมาอย่างปลอดภัย พวกเราทุกคนจะรอคุณอยู่!”

หยางเฉินพยักหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากจากลา เขาแสดงรอยยิ้มอันสดใส และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไปเถอะ!”

ผู้หญิงสองคนบอกลาหยางเฉินอย่างไม่เต็มใจ จนกว่าพวกเธอจากไป หยางเฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ถือขวดลายครามสีขาวและขวดหยกเล็กๆอยู่ในมือ ดวงตาของเขาค่อยๆเคร่งเครียด

“ถ้าตระกูลหลี่กล้าหักหลังผมจริงๆ ผมจะทำให้ตระกูลหลี่ต้องชดใช้อย่างหนักแน่นอน!” หยางเฉินพึมพำกับตัวเอง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแสงอาฆาต

ในเวลาเดียวกัน ในคฤหาสน์ของตระกูลหลี่ สมาชิกตระกูลหลี่ทั้งหมดอยู่ที่นั่น หลี่จ้งนั่งในตำแหน่งบนสุด และด้านซ้ายเป็นผู้นำคนปัจจุบันของตระกูลหลี่ หลี่เจียงสง

ถัดลงมาเป็นทายาทของหลี่เจียงสงและหลานๆ

“ท่านผู้เฒ่า เมื่อกี้นี้ เพื่อนหญิงสองคนของหยางเฉินจากไปพร้อมกัน” ในขณะนี้ คนใช้ของตระกูลหลี่มารายงาน

หลี่จ้งขมวดคิ้ว“ทำไมจู่ๆพวกเธอถึงไปจากที่นี่?”

หลี่เจียงสงกล่าวว่า "ท่านพ่อ หยางเฉินคงสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงให้ผู้หญิงสองคนนั้นจากไปก่อน"

หลี่เป่าจุ้นที่เพิ่งกลับมาจากฝั่งของหยางเฉินก็กล่าวว่า “คุณปู่พูดถูก มันต้องเป็นแบบนี้แน่นอน ตอนที่ผมไปทดสอบดู เขาแข็งแกร่งมากแล้ว แต่เขาไม่ได้ทำอะไรกับผมเลย เขาแค่ขู่ให้ผมออกไป มันจะต้องเป็นเหมือนที่คนของเราได้ยิน และตอนนี้บูโดของเขาจะต้องพังทลายแล้ว”

หลี่เจียงสงมองไปที่หลี่จ้งด้วยความโลภเล็กน้อยในสายตาของเขาและกล่าวว่า "พ่อ ผมคิดว่าตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับเราที่จะลงมือกับหยางเฉิน เขาอายุน้อยแค่นี้ ก็สามารถมีความแข็งแกร่งที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ต้องมีความลับมากมายซ่อนอยู่ ถ้าตระกูลหลี่ของเราสามารถรู้ความลับของเขาได้ แค่ราชวงศ์เราก็ไม่ต้องไปกลัวแล้ว?”

หลี่จ้งยังไม่พูดอะไร แต่สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความลังเลใจ

“เหล่าจู่ ผมแนะนำให้ขวางทางไปของผู้หญิงสองคนนั้นเดี๋ยวนี้ หยางเฉินให้พวกเธอไปจากที่นี่ในเวลานี้ เขาต้องกลัวว่าจะส่งผลกระทบต่อพวกเธอ ถ้าผู้หญิงสองคนนั้นถูกควบคุมไว้ที่ตระกูลหลี่ แม้ว่าบูโดของหยางเฉินยังอยู่ เขาก็ไม่กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า”

“แต่ถ้าบูโดของเขาพังทลายจริงๆ เราก็สามารถควบคุมชีวิตและความเป็นความตายของเขาได้อย่างง่ายดาย ดังนั้น ผู้หญิงสองคนนี้เป็นกุญแจสำคัญในการควบคุมหยางเฉิน