The king of War นิยาย บท 1485

ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ กษัตริย์ซ่านกวนไม่พูดอะไรสักคำ เอาแต่นั่งดูการเถียงกันไปมาระหว่างลูกชายทั้งสามคนและหลานสาวของเขา แต่ความผิดหวังในแววตาของเขาเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ

คนอื่นๆ ในวังก็ตกใจเช่นกัน องค์ชายทั้งสามยังไม่เคยทำให้ขายหน้าในที่สาธารณะแบบนี้ และนี่ยังอยู่ต่อหน้ากษัตริย์ซ่านกวนอีก

เมื่อมองไปที่องค์ชายทั้งสามที่กำลังเถียงกันไปมา ซ่านกวนโหรวพูดขึ้นมาว่า “ลุงทั้งสองได้โปรดสงบสติด้วยค่ะ และขอให้ท่านพ่อใจเย็นด้วยนะคะ!”

“ทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อกี้ เป็นเพียงความคิดเห็นของฉัน คิดว่ามันดีที่สุดในทุกๆ ด้านเท่านั้น ทุกคนต่างก็มีความคิดเป็นของตัวเอง และเป็นเรื่องธรรมดาที่ความคิดแต่ละคนจะต่างกัน ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ด้วย?”

หลังจากพูดจบ เธอมองไปที่กษัตริย์ซ่านกวนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์และพูดว่า “ท่านปู่ ฉันและลุงทั้งสองได้พูดถึงข้อเสนอที่แตกต่างกัน ท่านได้โปรดตัดสินใจว่าราชวงศ์ซ่านกวนของเราควรไปช่วยคุณหยางจากตระกูลหลี่หรือไม่”

เมื่อมองดูใบหน้าที่จริงจังของซ่านกวนโหรว ในใจกษัตริย์ซ่านกวนพอใจอย่างมาก แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมา จึงมองไปทางองค์ชายทั้งสามแล้วพูดเบาๆ ว่า “พวกแกเป็นลุง ในเมื่อมุมมองของพวกเจ้ายังไม่เท่าเด็กคนหนึ่ง เป็นเรื่องปกติที่จะมีความเห็นต่างกัน แต่การที่มาทะเลาะกันแบบนี้มันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง”

ทันทีที่พูดเช่นนี้ องค์ชายทั้งสามก็แสดงสีหน้าหวาดกลัว คุกเข่าลงและพูดว่าว่า “เสด็จพ่อ พวกเราสำนึกผิดแล้วครับ!”

ดูไม่ออกว่าสีหน้าของกษัตริย์ซ่านกวนโกรธหรือมีความสุข แต่เขาพูดเบา ๆ ว่า “ลุกขึ้นมาก่อนเถอะ!”

“ครับ เสด็จพ่อ!”

องค์ชายทั้งสามจึงได้ลุกขึ้น ความเครียดที่เถียงกันไปมาในเมื่อครู่ก็หายไปในทันที

กษัตริย์ซ่านกวนเหลือบมองทุกคนแล้วพูดว่า “เมื่อครู่ สิ่งที่พวกเขาพูดนั้นมีเหตุผล ตอนนี้ตระกูลหลี่มีเหล่าจู่ที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ ซึ่งสำหรับเราแล้ว มันคือปัญหาใหญ่เลยแหละ”

“แต่ว่า ที่โหรวเอ๋อร์พูดก็ถูก ราชวงศ์ของเราก็มีผู้พิทักษ์ ตระกูลหลี่ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามอย่างแน่นอน แต่เราไม่สามารถรับประกันได้ว่า ตระกูลหลี่จะอยู่เฉยๆ แบบนี้ตลอดไป”

“ส่วนเรื่องที่จะส่งทหารไปตระกูลหลี่เพื่อช่วยคุณหยางหรือไม่นั้น ฉันไม่แนะนำ”

เมื่อพูดเช่นนี้ สีหน้าของซ่านกวนโหรวซีดลงเล็กน้อย ที่เธอต้องการให้ราชวงศ์ส่งทหารไปยังตระกูลหลี่เพื่อช่วยหยางเฉิน ไม่ใช่เพราะความรักที่เธอมี แต่เธอเห็นถึงพรสวรรค์ด้านบูโดของหยางเฉินมากกว่า

ซ่านกวนจื่อจื้อและซ่านกวนจื่อโม่มีสีหน้าที่พอใจมาก และเหลือบไปมองซ่านกวนโหรวด้วยสายตาที่สะใจ

จู่ๆ กษัตริย์ซ่านกวนมองไปที่ซ่านกวนโหรวแล้วพูดว่า “โหรวเอ๋อร์ ที่ฉันไม่แนะนำให้ส่งทหารไปที่ตระกูลหลี่ ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ไปช่วยคุณหยาง แต่จำเป็นต้องหาวิธีที่ช่วยคุณหยางกลับมายังราชวงศ์ซ่านกวนให้ปลอดภัยมากกว่านี้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซ่านกวนโหรวก็ดีใจและรีบถามว่า “ท่านปู่ ท่านหมายความว่า ไปพาขอตัวจากตระกูลหลี่ตรงๆ งั้นเหรอคะ?”

กษัตริย์ซ่านกวนพยักหน้าด้วยความชื่นชมและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "โหรวเอ๋อร์ฉลาดจริงๆ! การไปขอตัวกลับมาตรงๆ แบบนี้ แม้ว่าตระกูลหลี่จะมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ แต่พวกเขาก็ไม่กล้าไม่ไว้หน้าราชวงศ์ เว้นแต่ว่าตระกูลหลี่ไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ต่อในเมืองราชวงศ์ซ่านกวนแล้วจริงๆ "

ใบหน้าของซ่านกวนโหรวเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความตื่นเต้น

ไม่ว่ายังไง เธอและหยางเฉินถือว่าเป็นเพื่อนกัน และเธอก็รู้ว่าหยางเฉินเป็นคนหนึ่งที่เห็นให้ความสำคัญกับเรื่องความรักและความชอบธรรมอย่างมาก แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนกัน แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ยังไม่สนิทสนมกันมากขนาดนั้น

เธอมั่นใจว่าตราบใดที่ราชวงศ์ซ่านกวนสามารถช่วยหยางเฉินออกมาได้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับหยางเฉินก็จะยิ่งสนิทมากกว่าเดิมอย่างแน่

ยิ่งกว่านั้น เธอยังรู้ด้วยว่า เมื่อคิดจะสร้างความสัมพันธ์กับคนอย่างหยางเฉินแล้ว ต้องไม่เอาเรื่องของหัวใจเข้ามายุ่งเกี่ยว เธอต้องทุ่มเทสุดกำลังจึงจะได้มิตรภาพดีๆ จากฝ่ายตรงข้ามมา

“ท่านปู่ วิธีที่ปลอดภัยกว่าที่ท่านหมายถึงคืออะไรคะ?” ซ่านกวนโหรวถาม

กษัตริย์ซ่านกวนก็เงียบไปทันที และดูเหมือนใบหน้าของเขาจะมีความลังเลอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าทำไม แต่เมื่อมองดูหน้าของกษัตริย์ซ่านกวน ซ่านกวนโหรวก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง กษัตริย์ซ่านกวนก็มองไปที่ซ่านกวนโหรวและพูดว่า “โหรวเอ๋อร์ เธอจะยอมทำทุกอย่างเพื่อราชวงศ์ซ่านกวนไหม?”