The king of War นิยาย บท 1505

คนกลุ่มหนึ่งติดตามซ่านกวนจื่อฉิน มุ่งไปยังที่พักของหยางเฉิน

แทบจะในขณะเดียวกัน ในห้องของหยางเฉิน หยางเฉินกับซ่านกวนโหรวนอนอยู่บนเตียงใหญ่อันนุ่มสบาย ซ่านกวนโหรวเหมือนลูกแมว ขดอยู่ในอ้อมอกของหยางเฉิน

แต่หยางเฉินยังไม่ได้สติกลับมาจากการร่วมรักเมื่อสักครู่นี้ ในหัวสมองเขายังว่างเปล่าแถบหนึ่ง ความทรงจำในสมอง ค่อยๆ ฟื้นตัว

หยางเฉินตื่นขึ้นทันใด แวบเดียวลุกขึ้นนั่งจากบนเตียง อาจจะเป็นการกระทำที่ฉับพลันเกิน ซ่านกวนโหรวจึงถูกปลุกให้ตื่นด้วย เธอลืมตาขึ้น พบว่าตนเองร่างเปลือยเปล่า หยางเฉินก็เช่นกัน ชั่วขณะนั้นสีหน้าเปลี่ยนไปมาก

“โหรวเอ๋อร์ ผม......”

ชั่วพริบตาเดียวหยางเฉินสับสนแล้ว ทันใดนั้นไม่รู้จะอธิบายอย่างไร หรือบอกซ่านกวนโหรวไปว่า เมื่อสักครู่เขาควบคุมตนเองไม่อยู่จริงๆ

ซ่านกวนโหรวนิ่งเฉยมากกว่าที่หยางเฉินจินตนาการไว้ เวลานี้เธอเงียบงันไม่พูดจา สมองกลับประมวลผลฉับไว นึกย้อนถึงทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่

เธอจำได้ทันใด ก่อนหน้าตนเองยังกำลังแต่งหน้าอยู่ หลังดื่มน้ำแก้วหนึ่งแล้ว ไม่นานตนเองก็ง่วงเอามากๆ จากนั้นนอนหลับไป

หลังจากนั้นอีก ตนเองปรากฏตัวในห้องของหยางเฉิน เป็นหยางเฉินเรียกเธอหลายครั้ง เธอถึงค่อยๆ ได้สติมานิดหน่อย ลืมตามองก็เห็นหยางเฉินแล้ว

ไม่รู้ทำไม ตอนที่เธอฟื้นสติมาได้นิดหน่อย ถึงพบว่าตนเองอยากจะได้หยางเฉินมากๆ ตอนนั้นตนเองไม่มีทางควบคุมตนเองไว้ได้ กอดหยางเฉินไว้อย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นหยางเฉินก็กอดเธอไว้เหมือนกัน จากนั้นอีก ทุกอย่างก็อยู่ในเงื่อนไขพร้อมสำเร็จ

ตอนที่ซ่านกวนโหรวเงียบงัน หยางเฉินค่อยๆ ได้สติ ในหัวสมองนึกย้อนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้าเหมือนกัน

“เป็นเขา!”

หยางเฉินพูดแบบสีหน้าดูแย่ทันใด

ซ่านกวนโหรวมองทางหยางเฉินด้วยท่าทางนิ่งสงบพูดว่า “คุณรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแล้ว?”

หยางเฉินพยักหน้า บอกว่า “ก่อนหน้าที่คุณจะมาอยู่ในห้องผมนี้ มีผู้แข็งแกร่งที่ใส่ชุดคลุมสีดำ และใส่หน้ากากด้วย มาหาผมแล้ว เพียงแค่บอกผมว่า ฤกษ์มงคลใกล้จะถึงแล้ว เตรียมตัวสักหน่อยแล้วไปโรงแรมเมืองราชวงศ์ จากนั้นก็ออกไปแล้ว”

“ผมยังรู้ว่า เขาเป็นผู้แข็งแกร่งข้างกายของกษัตริย์ซ่านกวน ก่อนหน้านี้ผมกำลังสงสัยว่าผู้แข็งแกร่งระดับแบบเขานี้ จะมาหาผมโดยเฉพาะได้อย่างไร เพียงแค่เพื่อบอกผม เรื่องเตรียมไปโรงแรม?”

“ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว นี่คือทุกอย่างที่กษัตริย์ซ่านกวนทำลับหลัง เหตุผลที่ว่าทำไมถึงส่งผู้แข็งแกร่งข้างกายเขาออกมาแจ้งกับผม ความจริงก็คือเพื่อเล่นตบตาในแก้วน้ำของผมอย่างเงียบเชียบ”

“เมื่อกี้ ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองถูกผีเข้า ไม่มีทางควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ เรื่องราวหลังจากนั้น คุณก็รู้แล้ว”

พูดอยู่ หยางเฉินมองตรงกลางเตียงแวบหนึ่ง รอยเลือดแดงเข้มที่เหมือนกลีบกุหลาบวงหนึ่ง สีหน้าตำหนิตนเองเต็มที่ ก้มหน้าพูดว่า “ขอโทษนะ!”

เห็นลักษณะนี้ของหยางเฉิน ซ่านกวนโหรวกลับหัวเราะอย่างผ่อนคลายไร้ที่เปรียบ “ฉันไม่โทษคุณหรอก! เพราะทุกอย่างนี้เป็นคุณปู่ฉันวางแผน ฉันกลับรู้สึกขอบคุณคุณปู่อยู่บ้าง อย่างน้อย ฉันก็ได้มอบครั้งแรกที่มีค่าสุดของตัวเอง ให้ผู้ชายที่ฉันชอบแล้ว”

หยางเฉินทำหน้าตกใจ เขาเงยหน้ามองทางซ่านกวนโหรว นึกไม่ถึงว่าหลังจากที่ซ่านกวนโหรวกับตนเองมีความสัมพันธ์กันแล้ว คาดไม่ถึงไม่ใช่ร้องห่มร้องไห้ แต่จะพูดแบบนี้ออกมา

มองเห็นท่าทางตกใจของหยางเฉิน ซ่านกวนโหรวจึงสวมเสื้อผ้า พลางพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเต็มที่ “คุณไม่ต้องกดดันมากเกินไปหรอก ฉันชอบคุณมันเป็นเรื่องของฉัน ถึงแม้ระหว่างพวกเราจะมีความสัมพันธ์แบบแท้จริงแล้ว แต่นี่แล้วอย่างไรล่ะ? สังคมสมัยนี้ จะมีผู้ชายสักกี่คน ถึงตอนสุดท้ายสามารถแต่งกับภรรยาที่บริสุทธิ์สักคนได้?”