The king of War นิยาย บท 1511

หลังจากหลี่เจียงสงอึ้งทึ่งช่วงสั้นๆ ในที่สุดดึงสติกลับมาแล้ว ทันใดนั้นในใจตกต่ำอยู่บ้าง

เขานึกได้ฉับพลัน ห้าสิบปีก่อน หลังจากหลี่จ้งทะลวงเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ เพิ่งหายตัวไปได้ไม่นานนัก ก็มีข่าวร้ายแพร่ออกมา ผู้แข็งแกร่งเก้าคนที่ออกไปด้วยกันกับหลี่จ้ง ล้วนตายในอุบัติเหตุกันทั้งหมด

เวลานั้น เรื่องนี้ยังกลายเป็นข่าวใหญ่ที่สะเทือนไปทั้งเมืองราชวงศ์ซ่านกวน หลี่เจียงสงจำได้ชัดเจนมาก ตอนนั้นเขาเห็นกับตาตนเอง ผู้แข็งแกร่งทั้งเก้าคนนั้น ตายหมดแล้ว และยังส่งผู้แข็งแกร่งทั้งเก้าลงหลุมศพด้วยตนเองอีก

แต่ว่าตอนนี้ คนที่ตายไปเมื่อห้าสิบปีก่อน กลับปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน แค่คิดก็รู้ถึงความตื่นตกใจข้างในใจเขา ขณะเดียวกันยังมีอารมณ์สูญเสียด้วย

หลี่จ้องเหมือนอ่านความคิดของหลี่เจียงสงออก เอ่ยปากบอกว่า “โดยเฉพาะตระกูลหลี่ไม่มีผู้นำไม่ได้ ความจริงพิสูจน์ว่า แกทำได้ดีมาก”

หลี่เจียงไห่ก็หัวเราะอยู่พูดว่า “ตอนนั้น รู้แค่ว่าเจียงสงนายฉลาดหลักแหลมกว่าคนอื่น พรสวรรค์ด้านบูโดก็โดดเด่นมาก มาดูความเจริญรุ่งเรืองของตระกูลหลี่ตอนนี้ เป็นผลงานของนายจริงๆ”

ไม่นานหลี่เจียงสงเก็บอารมณ์ตกต่ำเอาไว้แล้ว มองทางหลี่จ้งถามว่า “ท่านพ่อ ความหมายของท่าน คือให้พี่หลี่เจียงไห่ ไปเอาตัวคนที่ราชวงศ์ด้วยกันกับผม?”

หลี่จ้งพยักหน้า หรี่ตาพูดว่า “ดูแล้ว กษัตริย์ซ่านกวน ก็คงรู้แล้ว เก้าคนที่หายตัวไปด้วยกันกับฉันเมื่อห้าสิบปีก่อน ไม่ได้ตาย ดังนั้นเขาถึงส่งซ่านกวนจื่อจื้อมาหาฉัน ความจริงคืออยากให้ฉันจัดส่งผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ไปราชวงศ์ซ่านกวน พอเป็นแบบนี้ ต่อให้วิถีบู๊ของหยางเฉินไม่ถูกทำลาย ราชวงศ์ซ่านกวนยังสามารถพูดได้ว่า ตระกูลหลี่ที่มาเยือนคือผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ เขาไม่มีทางขัดขวาง”

หลี่เจียงสงพูดจาโมโหเดือดดาล “เป็นตาแก่เจ้าเล่ห์คนหนึ่งเสียจริง กลับกลอกปลิ้นปล้อนเหลือเกิน!”

หลี่จ้งหรี่ตาพูดขึ้น “เวลาไม่คอยใคร ตอนนี้แกพาหลี่เจียงไห่ ไปที่ราชวงศ์ซ่านกวนสักรอบ ฉันอยากจะดูสักหน่อย หยางเฉินในตอนนี้ สรุปมีความสามารถแค่ไหน”

“ครับ!”

ไม่นาน หลี่เจียงสงและหลี่เจียงไห่ทั้งสองคนออกจากตระกูลหลี่แล้ว และไม่ได้พาใครไปด้วย มีเพียงพวกเขาสองคน

ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่ง ไม่ว่าอยู่ที่แห่งใด ล้วนเป็นกลุ่มคนที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรมาก

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป หลี่เจียงสงพาหลี่เจียงไห่มาถึงราชวงศ์ซ่านกวน

“วันนี้เจ้าบ้านหลี่ทำไมถึงว่างมาแล้วครับ?”

ซ่านกวนจื่อจื้อมาต้อนรับทั้งสองคนด้วยตนเอง หัวเราะหึๆ พูดขึ้น เหมือนกับว่าก่อนหน้านี้คนที่ไปตระกูลหลี่ ไม่ใช่เขา

ซ่านกวนจื่อจื้อพูดอยู่ ยังมองหลี่เจียงไห่ที่ยืนอยู่ข้างหลังหลี่เจียงสงอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง ในใจแอบตกใจอยู่บ้าง จากบนตัวของหลี่เจียงไห่ เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันวิถีบู๊อันสยองขวัญมากเข้าแล้ว

หลี่เจียงสงพูดแบบเรียบนิ่ง “หยางเฉินเหยียดหยาดตระกูลหลี่ของผม ท่านพ่อผมโกรธมาก ส่งผมมาเอาตัวหยางเฉินกลับตระกูลหลี่โดยเฉพาะ องค์ชายใหญ่คงไม่ขัดขวางหรอกมั้ง?”

ซ่านกวนจื่อจื้อแสร้งทำท่าทางตกใจ “อะไรนะ? คุณอยากพาตัวคุณหยางไป? ไม่ได้! คุณหยางเป็นถึงแขกพิเศษของราชวงศ์พวกเรา พวกเราจะให้คุณพาตัวเขาไปได้อย่างไร?”

หลี่เจียงสงพูดเสียงเย็นชา “ถ้าบอกว่า วันนี้ผมยืนหยัดจะเอาตัวเขาไปล่ะ?”

ถึงแม้เขาจะรู้ว่า ราชวงศ์ซ่านกวนอยากให้เขาลองเชิงหยางเฉิน เขาย่อมไม่ต้องกังวลว่าราชวงศ์จะตามทวงความรับผิดชอบของตระกูลหลี่เลย ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำ ก็คือให้ความร่วมมือกับราชวงศ์ซ่านกวน แสดงละครฉากหนึ่ง

ให้คนอื่นรู้ว่า เป็นเพราะราชวงศ์ซ่านกวนไม่มีทางขัดขวางหลี่เจียงสง หยางเฉินถึงถูกตระกูลหลี่พาตัวไป

“ผมจะดูว่าใครกล้า!”

ซ่านกวนจื่อจื้อกระโดดออกมาข้างหน้าก้าวหนึ่ง พูดจาเสียงเย็นยะเยือก

หลังจากคำพูดของเขาจบลง ผู้แข็งแกร่งชั้นสูงของราชวงศ์ซ่านกวนหลายคนรีบมาล้อมรอบหลี่เจียงสงและหลี่เจียงไห่ทั้งสองคนเอาไว้

“พวกนายแน่ใจเหรอว่า อยากขวางทางพวกเราไว้?”

ในเวลานี้เอง หลี่เจียงไห่เอ่ยปากทันใด ลักษณะพลังวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัวส่วนหนึ่ง กระจายออกจากบนตัวเขา