The king of War นิยาย บท 1512

ได้ยินเสียงของหลี่เจียงสงจากด้านนอกประตู ชั่วขณะนั้นซ่านกวนโหรวร้อนใจแล้ว รีบพูดทันที “คุณอย่าไปกับตระกูลหลี่พวกเขาเด็ดขาดนะ ไม่อย่างนั้นคงอันตรายจริงๆ แล้ว ฉันจะคิดหาวิธีขวางพวกเขาไว้”

คำพูดของซ่านกวนโหรว ทำให้หยางเฉินประทับใจมาก แต่เขารู้ดี ในเมื่อหลี่เจียงสงกล้าพาคนมาหาตนเองที่นี่ อาศัยแค่ซ่านกวนโหรว ต้องขวางไม่ไหวแน่

หยางเฉินพูดด้วยหน้าตานิ่งสงบ “วางใจก็พอแล้ว แค่พวกเขา อยากจะเอาตัวผมไปตระกูลหลี่ ยังไม่เพียงพอ!”

ระหว่างพูดจา เขาก็เดินเข้าไปเปิดประตูแล้ว มองทางใบหน้าแก่หง่อมสองใบด้านนอกประตูแบบท่าทางนิ่งสงบ คนหนึ่งคือหลี่เจียงสง อีกคนหนึ่งเป็นใบหน้าที่แปลกหน้า แต่ว่าจากบนตัวของอีกฝ่าย หยางเฉินรู้สึกถึงแรงกดดันที่เกินกว่าของหลี่เจียงสง

เดิมทีตัวหลี่เจียงสงคือผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ อย่างนั้นคนที่อยู่ข้างกายหลี่เจียงสง ความสามารถจำเป็นต้องเป็นแดนเหนือมนุษย์

ชั่วขณะที่หยางเฉินเปิดประตูออก หลี่เจียงสงถอยไปสองสามก้าวโดยจิตใต้สำนึก บนใบหน้า ยังมีแววหวาดกลัวระดับหนึ่ง

ถึงแม้ข้างกายเขาจะมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ แต่เขารู้จักความสามารถแท้จริงของหยางเฉินดีมาก ถ้าเกิดวิถีบู๊ของหยางเฉินฟื้นกลับคืนมา เขาก็ต้องตายอยู่ที่นี่จริงๆ

หลี่เจียงไห่กลับมองทางหยางเฉินด้วยท่าทางนิ่งเฉย พูดแบบสีหน้าอึมครึม “ไอ้หนุ่ม นายคือหยางเฉิน?”

ระหว่างที่พูด ลักษณะพลังวิถีบู๊ที่ไกลกว่ากึ่งแดนเหนือมนุษย์ส่วนหนึ่ง กระจายออกมาจากบนตัวเขา กดทับบนตัวของหยางเฉินโดยตรง

แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจคือ หยางเฉินยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อน เหมือนว่าเดิมทีไม่ได้รู้สึกแรงกดดันของเขา

ดูจากจุดนี้ อธิบายได้ว่า หยางเฉินไม่ใช่คนธรรมดาที่ถูกทำลายวิถีบู๊ มิฉะนั้นจะรับแรงกดดันวิถีบู๊ของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ไหวได้อย่างไรกัน?

แต่เขารู้ดีเช่นกัน เป็นไปได้มากว่าหยางเฉินยังคงรักษาร่างกายของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ไว้ เพียงแค่ไม่มีทางรวบรวมลักษณะพลังวิถีบู๊ โดยเฉพาะความเป็นไปได้อันนี้ยังเยอะมาก

หยางเฉินมองทางหลี่เจียงไห่แบบนิ่งๆ พูดว่า “นึกไม่ถึงตระกูลหลี่ปิดซ่อนลึกขนาดนี้ นอกจากหลี่จ้งแล้ว ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์อีก ถ้าผมเดาไม่ผิด คุณน่าจะเป็นหนึ่งในผู้แข็งแกร่งเก้าคนนั้นที่เมื่อห้าสิบปีก่อน หายตัวไปพร้อมกับหลี่จ้งสินะ?”

พูดแบบนี้ออกมา ชั่วพริบตาสีหน้าหลี่เจียงไห่เปลี่ยนไปมาก เขานึกไม่ถึงว่า หยางเฉินจะรู้เรื่องราวอันนี้

เรื่องราวพวกนี้ หยางเฉินค้นหาจนกระจ่างตั้งแต่แรกแล้ว เพียงแค่แต่ไหนแต่ไรเขาใช้ใครจะไม่สงสัย สงสัยใครจะไม่ใช้ ตอนที่ใช้หลี่จ้ง แค่เลือกเชื่อใจหลี่จ้ง ดังนั้นจึงไม่ได้ตามค้นเรื่องนี้จนลึก

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รู้เรื่องนี้แจ่มชัด

แน่นอนว่า สิ่งที่เขาตรวจค้นมาได้ มีเพียงห้าสิบปีก่อน ตระกูลหลี่มีผู้แข็งแกร่งเก้าคน หายตัวไปด้วยกันกับหลี่จ้ง หลังจากนั้นก็มีข่าวแพร่มาว่าเก้าคนนั้นตายแล้ว

หยางเฉินสงสัยมาโดยตลอดว่า เก้าคนนั้นไม่ได้ตาย แต่ว่าติดตามหลี่จ้งแอบไปฝึกฝนด้วยกัน

ปัจจุบันนี้เจอผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่งของตระกูลหลี่เข้ากะทันหัน หยางเฉินย่อมนึกได้ว่า เป็นไปได้มากว่าคนคนนี้คือผู้แข็งแกร่งที่หายตัวไปจากตระกูลหลี่เมื่อห้าสิบปีก่อน

เดิมทีเพียงแค่คาดเดา แต่จากการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าหลี่เจียงไห่จึงดูออกได้ เหมือนว่าการคาดเดาของเขาถูกต้อง ผู้อาวุโสตรงหน้า คือหนึ่งในผู้แข็งแกร่งทั้งเก้าเมื่อห้าสิบปีก่อน ที่หายไปด้วยกันกับหลี่จ้ง

หลังซ่านกวนโหรวได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ก็สีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่ เธอที่ฉลาดเฉียบแหลมเกินใคร ย่อมรู้เรื่องผู้แข็งแกร่งทั้งเก้าแห่งตระกูลหลี่ที่หายไปเมื่อห้าสิบปีก่อนเป็นธรรมดา

ถ้าบอกว่า ผู้แข็งแกร่งตรงหน้าคนนี้คือหนึ่งในผู้แข็งแกร่งทั้งเก้านั้น นั่นหมายความว่า ผู้แข็งแกร่งแปดคนที่เหลือ ปัจจุบันนี้ก็ทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์แล้วหรือเปล่า?

ถ้าเป็นแบบนี้จริง อย่างนั้นความสามารถของตระกูลหลี่ จะไม่สยองขวัญเกินไปแล้วเหรอ?

ปัจจุบันนี้ราชวงศ์ทั้งสี่แห่งจิ่วโจว ที่แกร่งสุดเป็นเพียงกึ่งแดนเหนือมนุษย์ ถ้าไม่ใช่มีผู้พิทักษ์ที่ลึกลับยิ่งใหญ่แอบคุ้มครองอยู่ กลัวว่าไม่มีใครสามารถจัดการตระกูลหลี่ได้เลย

“ไอ้หนุ่ม แกกำลังพูดเหลวไหลอะไร?” หลี่เจียงไห่ถามด้วยเสียงเย็นชา

เวลานี้หลี่เจียงสงดึงสติกลับเช่นกัน พูดแบบท่าทางข่มขู่ “หยางเฉิน นายอย่าพูดมั่วซั่วนะ ท่านผู้นี้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ที่ท่านพ่อฉันจ่ายไปราคาสูงมากจ้างมา ตอนนี้ใช้ทำงานเพื่อตระกูลหลี่ของฉัน”

หยางเฉินหัวเราะนิ่งๆ “งั้นเหรอ? ทำไมผมรู้สึกว่า พวกคุณหน้าตาคล้ายกันมากนะ? คงไม่ใช่พี่น้องหรอกมั้ง?”

หลี่เจียงไห่เพิ่งอยากพุ่งเข้าไป กลับถูกหลี่เจียงสงห้ามไว้แล้ว

“เจียงสง หรือว่านายลืมคำสั่งของเหล่าจู่แล้ว?” หลี่เจียงไห่พูดแบบท่าทางไม่พอใจ

หลี่เจียงสงส่ายหน้า กัดฟันพูดว่า “ไม่ใช่ผมลืมคำสั่งของท่านพ่อแล้ว แต่ว่าหยางเฉินแกร่งมากแค่ไหน เดิมทีคุณไม่รู้ชัด ถ้าเกิดเขาฟื้นวิถีบู๊กลับมาได้ ทั้งตระกูลหลี่ ล้วนกลายเป็นแค่เรื่องในอดีต”

หลี่เจียงไห่พูดพึมพำเสียงเย็นชา “นายประเมินไอ้หนุ่มคนนี้สูงเกินไปหรือเปล่า? เดิมทีจากบนตัวเขาฉันไม่ได้รู้สึกถึงลักษณะพลังวิถีบู๊สักนิดเดียว คนแบบนี้ เดิมทีไม่อาจครอบครองการฝึกฝนวิถีบู๊ไว้ได้”

“ถ้านายกลัว งั้นออกไปก็ได้ ฉันจะไปฆ่าเขาด้วยตัวเอง เอาหัวของเขาไปเจอเหล่าจู่”

พูดจบ เขาก้าวใหญ่ๆ ไปข้างหน้า

ถึงแม้หลี่เจียงสงจะเป็นผู้นำของตระกูลหลี่ แต่หลี่เจียงไห่ก็เป็นญาติสายตรงของตระกูลหลี่ โดยเฉพาะยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา แม้กระทั่งเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ ต่อให้เขาอยากจะห้ามปราม ก็ห้ามไม่อยู่

“ปึง!”

หลี่เจียงไห่ถีบประตูเปิดออก ก้าวใหญ่ๆ เข้าสู่ห้องของหยางเฉิน ตะโกนว่า “หยางเฉิน ไสหัวออกมารับโทษ!”

แต่ทว่าหลังเขาพุ่งเข้าห้อง กลับพบว่า ไม่เจอหยางเฉินแล้ว ชั่วขณะนั้นพูดอย่างโกรธเคือง “ไอ้หนุ่ม แกคิดว่าหลบขึ้นมา จะหนีพ้นเคราะห์ร้ายได้เหรอ?”

แต่ชั่วขณะที่เขาเพิ่งเอ่ยประโยคนี้ออกมา ความรู้สึกวิกฤติที่น่าสะพรึงกลัวมาเยือนฉับพลัน ชั่วขณะนี้เอง หลี่เจียงไห่รู้สึกเพียงขนลุกขึ้นมาไปทั้งตัวแล้ว แทบจะในเวลาเดียวกัน อยากจะถอยหลัง

“ตึง!”

แต่ตอนที่เขาสำนึกถึงอันตรายได้ ชั่วขณะที่เตรียมถอยหลังนั้น พลังอันน่าตกใจส่วนหนึ่ง โจมตีเข้าด้านหลังของเขาทันใด