The king of War นิยาย บท 1519

เมื่อได้ยินคำพูดของซ่านกวนฟู่ หยางเฉินแอบรู้สึกไม่ดีในใจ สีหน้าบึ้งทันที

หยางเฉินยิ้มพูดว่า:"กษัตริย์ซ่านกวนทำแบบนี้ ไม่กลัวฉันจะไปอยู่ข้างตระกูลหลี่ชั่วคราวเหรอ?"

ซ่านกวนฟู่ไม่ได้พูด แต่หยางเฉินรู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่รุนแรงมากจากตัวอีกฝ่าย

เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของคนนี้แข็งแกร่งมาก ต้องอยู่ในแดนเหนือมนุษย์แน่นอน แต่บูโดของเขาหมดไปโดยสิ้นเชิง จึงไม่สามารถรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้แข็งแกร่งขั้นไหน

ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของเขา มันถึงขีดจำกัดแล้ว ที่จะสังหารผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์อย่างฉับพลัน และตัวเขาจะถูกแว้งกัดอีกด้วย

ทันใดนั้นเอง ซ่านกวนฟู่พูดอย่างเย็นชาว่า:"ทำไม? อยากลงมือกับฉันเหรอ?"

ดวงตาของหยางเฉินจับจ้องอยู่ที่ซ่านกวนฟู่ และไม่ได้ตอบสนอง แต่เขากำลังคิดอยู่ในใจว่า จะลงมือหรือไม่

เขาไม่รู้ตัวตนของซ่านกวนฟู่ แต่จากครั้งล่าสุดที่กษัตริย์ซ่านกวนพาซ่านกวนฟู่มาพบเขาครั้งแรก เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติอย่างชัดเจน

เพราะตอนที่กษัตริย์ซ่านกวนลองใจเขา มีหลายครั้งที่เขามองไปที่ซ่านกวนฟู่อย่างไม่เหลือร่องรอย

จะเห็นได้ว่า ซ่านกวนฟู่อาจจะไม่ใช่ลูกน้องของกษัตริย์ซ่านกวน แต่มีสถานะสูง

ตอนนี้ ซ่านกวนฟู่มาเฝ้ามองเขาอีก จึงไม่กลัวการลงมือกะทันหันของหยางเฉินแน่นอน ด้วยวิธีนี้ ความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย จะอยู่เหนือระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง

เมื่อคิดเช่นนี้ หยางเฉินจึงยกเลิกที่จะลงมือ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า:"ในเมื่อฉันพูดแล้ว ว่าจะช่วยราชวงศ์จัดการกับตระกูลหลี่ จะไม่ผิดสัญญาแน่นอน แต่ถ้าราชวงศ์ทำแบบนี้กับฉัน งั้นขออภัย คืนนี้ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของราชวงศ์ซ่านกวนและตระกูลหลี่!"

ในเวลาเดียวกัน หยางเฉินก็พร้อมที่จะถอยได้ตลอดเวลา หากซ่านกวนฟู่ทำ เขาจะใช้ยาที่เฝิงเสี่ยวหว่านทิ้งไว้ให้เขาทันที

ตราบใดที่เขาสามารถฟื้นฟูบูโดถึงชั้นยอดได้ เขามีความมั่นใจที่จะสังหารผู้แข็งแกร่งลึกลับที่อยู่ตรงหน้า

ในตอนที่หยางเฉินเตรียมพร้อมอย่างดีที่สุด ซ่านกวนฟู่ก็กำลังจ้องมองหยางเฉินเช่นกัน ร่างกายของเขามีเจตนาฆ่าพุ่งออก แต่เขาไม่ได้ลงมือทันที เห็นได้ชัดว่ามีความกังวลมากมายในใจ

หลังจากผ่านไปสองนาที เจตนาฆ่าบนตัวของซ่านกวนฟู่ก็ค่อยๆ หายไป มองลึกๆ ไปที่หยางเฉิน และพูดอย่างเย็นชาว่า:"ถ้าคุณกล้าที่จะเล่นกับเรา คุณจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน!"

หลังจากนั้นซ่านกวนฟู่ก็หันกลับมา หยางเฉินเห็นว่าเขาก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว แล้วหายตัวไป

จนกระทั่งซ่านกวนฟู่จากไป หยางเฉินแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ซ่านกวนฟู่ให้ความรู้สึกแข็งแกร่งแก่เขา

แม้ว่าบูโดของเขาจะเสียไป ไม่สามารถรับรู้ถึงความผันผวนของออร่าบูโด แต่เขายังไงซะก็ยังมีร่างกายของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม เมื่อกี้เห็นได้ชัดว่ารู้สึกถึง เจตนาฆ่าที่ยิ่งใหญ่ของซ่านกวนฟู่มีต่อเขา

ความแข็งแกร่งของซ่านกวนฟู่นั้น น่าจะอยู่เหนือแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม

"ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างที่ซ่านกวนโหรวพูดจริงๆ กษัตริย์ซ่านกวนไม่เคยทำอะไรที่เขาไม่มั่นใจ เกรงว่าถึงจะไม่มีฉัน ราชวงศ์ยากจะโค่นล้มตระกูลหลี่ มันก็ไม่ยาก"หยางเฉินพึมพำกับตัวเอง

ตอนนี้ ในราชวงศ์ซ่านกวน ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้นและเหนือนั้น ได้ไปตระกูลหลี่แล้ว ที่เหลือล้วนได้รับบาดเจ็บ และเป็นคนธรรมดาที่อยู่ภายใต้แดนเทพ

แต่ราชวงศ์ไม่จำเป็นต้องห่วงอะไรทั้งนั้น ที่นี่คือราชวงศ์ซ่านกวน และมีราชองครักษ์อยู่ ถ้าตระกูลหลี่กล้าบุกมาจริงๆ คาดว่าคงจะล่อองครักษ์ออกมาได้อย่างเร็ว

หยางเฉินไม่กล้ารอช้า หารถหนึ่งคัน และออกเดินทางจากคฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวน ขับรถเพียงลำพัง และมุ่งหน้าไปยังตระกูลหลี่

ไม่ใช่ว่าเขาจะไปตระกูลหลี่จริงๆ แต่เขารู้ดีว่า ในเมื่อกษัตริย์ซ่านกวนได้สั่งผู้แข็งแกร่งลึกลับเมื่อกี้มาเฝ้ามองเขา ต้องมีคนอื่น ๆ มาเฝ้ามองเขาอีกแน่นอน

ถ้าเขาเลี้ยวหัวรถตอนนี้ และออกจากตระกูลหลี่ เกรงว่ากษัตริย์ซ่านกวนจะได้รับข่าวทันที หากเมืองราชวงศ์ถูกปิด เขาอยากจากไปอีก มันจะเป็นเรื่องยาก

ขณะที่เขาขับรถออกจากราชวงศ์ และกษัตริย์ซ่านกวนที่กำลังเดินทางไปตระกูลหลี่ ได้รับโทรศัพท์:"ฝ่าบาท หยางเฉินขับรถมุ่งหน้าไปยังตระกูลหลี่เพียงลำพังแล้วขอรับ"

และแน่นอนว่า ไม่มีทางที่องครักษ์ของราชวงศ์ซ่านกวน จะดูตระกูลหลี่ทำลายราชวงศ์ซ่านกวน แต่ไม่เป็นไร เขาก็ไม่เคยคิดจะมาแทนราชวงศ์ ขอแค่บูโดของเขาพัฒนาอีก ก็จะสามารถได้กองกำลังมากขึ้นของราชวงศ์

ถึงตอนนั้น ทั้งเมืองราชวงศ์ซ่านกวน นอกเหนือจากราชวงศ์ซ่านกวนแล้ว กองกำลังอื่น ๆ จะเป็นของใช้เขา แม้ว่าตระกูลหลี่จะไม่ใช่ตระกูลราชวงศ์ แล้วยังไงล่ะ?

แต่ตอนนี้ กลับเป็นเพราะหยางเฉิน มันเป็นไปได้ที่จะทำลายทุกสิ่งที่เขาวางแผนไว้เป็นเวลาหลายปี

"นายรีบปิดประตูทั้งสี่ของคฤหาสน์หลี่ทันที และรวบรวมผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งหมดไปที่ประตูทิศใต้ หยุดผู้แข็งแกร่งราชวงศ์ก่อน ดูว่าพวกเขาอยากจะต่อสู้กับตระกูลหลี่ของเราจริงๆ หรือไม่"

จู่ๆ หลี่จ้งก็พูดขึ้น

แม้ว่าหลี่เจียงสงจะตกใจเล็กน้อย แต่นี่เป็นคำสั่งของหลี่จ้ง และเขาทำได้เพียงทำตาม และรีบจากไปตามคำสั่ง

"ไม่ตายในความเงียบอีกต่อไป แต่ระเบิดในความเงียบ! ฉันเงียบมาห้าสิบปีเต็ม แล้วตราบใดที่ราชวงศ์ยังกล้าร่วมมือกับหยางเฉิน เพื่อจัดการกับตระกูลหลี่จริงๆ ฉันจะทำให้พวกแกจ่ายข้อแลกเปลี่ยนที่หนักมากอย่างแน่นอน!"

ดวงตาของหลี่จ้งเต็มไปด้วยความโกรธที่น่าสะพรึงกลัว เขานึกได้นานแล้วว่ามีวันนี้ แต่ไม่นึกเลยว่า วันนี้จะมาถึงอย่างรวดเร็ว

พูดจบ ก็เดินไปที่สิงโตหินหลังห้องลับ เอามือขวาแตะหัวสิงโตแล้วหมุนเบาๆ

"ตูมตาม!"

เห็นบนกำแพงของห้องลับ จู่ๆ ก็มีประตูบานหนึ่งปรากฏขึ้น หลังจากนั้น ผู้แข็งแกร่งหลายคนที่มีออร่าที่น่าสะพรึงกลัว เดินออกจากประตูหิน และคุกเข่าลงต่อหน้าหลี่จ้ง

"เหล่าจู่ ในที่สุดพวกเราจะออกโรงแล้วเหรอ?"

ผู้แข็งแกร่งที่มีออร่าอันน่าสะพรึงกลัวแปดคน ในดวงตาของแต่ละคน เต็มไปด้วยความตื่นเต้น