The king of War นิยาย บท 1534

ยาในมือของหลี่จ้ง มีความผันผวนของพลังงานที่น่าสะพรึงกลัว ออกมาจากในยา แม้แต่ซ่านกวนฟู่ในสายตาก็เคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อยในเวลานี้

ขณะที่ซ่านกวนฟู่ยังไม่ทันได้ลงมือ หลี่จ้งก็กลืนกินยาขวดนั้นลงไปโดยไม่ลังเลเลยสักนิดแล้ว

ทันใดนั้น ลมปราณวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัว รายล้อมหลี่จ้งไว้ตรงกลาง และกวาดล้างไปทั่วทุกทาง

“ครืน ครืน ครืน!”

พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เห็นเพียงพื้นดินที่อยู่ใต้เท้าของหลี่จ้ง ก็แตกเป็นเสี่ยงๆในทันที รอยแตกเหมือนใยแมงมุมก็ปรากฏขึ้น กระจายไปทั่วบริเวณโดยรอบ

ในเวลาเดียวกัน ดวงตาทั้งสองของหลี่จ้ง กลายเป็นสีแดงมากขึ้นเรื่อยๆด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า และในที่สุดก็กลายเป็นสีดำ

“อ๊าก!”

จู่ๆหลี่จ้งก็เงยหน้าขึ้นแผดเสียงคำราม สีหน้าดูดุร้ายมาก ราวกับว่ามันเจ็บปวดมาก

“ฆ่า!”

ซ่านกวนฟู่ขยับเท้า พุ่งไปทางหลี่จ้งในทันที หลี่จ้งในสถานการณ์แบบนี้น่ากลัวเป็นอย่างมาก เขามีความรู้สึกว่า ถ้าหากไม่สามารถฆ่าหลี่จ้งได้ทันเวลา ความแข็งแกร่งของหลี่จ้งอาจจะกลายเป็นแข็ง

แกร่งมากขึ้น

หยางเฉินซึ่งอยู่ไม่ไกล ก็ดูตกใจเช่นกัน นึกถึงยาที่หลี่จ้งทานอาจจะเป็นยาชนิดใหม่ที่เหนือกว่ายาแดนเหนือมนุษย์ เขาก็ยิ่งกังวลใจมากขึ้นไปอีก

ไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อประชาชนของเมืองราชวงศ์ซ่านกวน

ผู้ที่ทานยาแดนเหนือมนุษย์ ก็โอกาสสูงที่จะสูญเสียการควบคุมทั้งหมด นับประสาอะไรกับยาชนิดใหม่ที่เหนือกว่ายาแดนเหนือมนุษย์ ตอนนี้หลี่จ้งสูญเสียการควบคุมแล้ว ถ้าหากถูกซ่านกวนฟู่ฆ่า นอกจากว่าผู้พิทักษ์ของราชวงศ์ซ่านกวนปรากฏตัว ไม่อย่างนั้นทั้งเมืองราชวงศ์ซ่านกวน เกรงว่าก็จะกลายเป็นนรกบนดินที่สร้างโดยหลี่จ้ง

“ตูม!”

ในเวลานี้นี่เอง ซ่านกวนฟู่พุ่งไปถึงตรงหน้าของหลี่จ้งแล้ว ยกมือโจมตีลงไป อย่างไรก็ตามร่างกายของหลี่จ้งกลับไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด

“นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

ซ่านกวนฟู่พูดด้วยความตกใจ เขาก็ฝืนเพิ่มพลังของตัวเอง ตอนนี้เป็นกำลังอันเข้มแข็งเกรียงไกรนั้นเสื่อมทรุดจนเป็นม้าตีนปลายแล้ว แต่หลี่จ้งกลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกหัวใจเต้นแรง ยังจะต่อสู้กันยังไง?

“ตูม!”

ขณะที่การโจมตีของซ่านกวนฟู่กระแทกไปบนตัวของหลี่จ้ง หลี่จ้งก็ลงมืออย่างกะทันหัน กระโดดเตะออกไป กระแทกกับหน้าท้องส่วนล่างของซ่านกวนฟู่

ซ่านกวนฟู่ถูกเตะกระเด็นเหมือนกับลูกบอล กระเด็นออกไปด้วยความเร็วสูง คนยังไม่ได้ล้มลงบนพื้น ก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

“พรับ พรับ พรับ!”

หลี่จ้งไล่ตามออกไปในทันที แล้วก็โจมตีไปบนตัวของซ่านกวนฟู่หลายครั้งติดต่อกัน ซ่านกวนฟู่ถูกโจมตีจนไม่มีแรงที่จะตอบโต้เลยสักนิด

สีหน้าของหยางเฉินเคร่งขรึมอย่างยิ่ง ความกังวลในใจก็มากยิ่งขึ้น หลี่จ้งในสภาวะแบบนี้ ไร้คู่ต่อกรจริงๆ เกรงว่ามีแต่ผู้พิทักษ์ของราชวงศ์เท่านั้นถึงสามารถปราบปรามได้

แต่ผู้พิทักษ์ราชวงศ์จะปรากฏตัว ก็ต่อเมื่อทำลายล้างราชวงศ์ ต่อให้ซ่านกวนฟู่เสียชีวิต ก็ไม่มีทางก่อให้เกิดการทำลายล้างของราชวงศ์ได้

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ผู้พิทักษ์เมืองราชวงศ์ซ่านกวนไม่มีทางปรากฏตัวด้วยซ้ำ ถ้าอย่างนั้นยังมีใครสามารถปราบปรามหลี่จ้งได้?

“ไอ้สารเลว!”

ซ่านกวนฟู่พยายามลุกขึ้นจากบนพื้น มองดูหลี่จ้งที่ทั่วร่างกายเต็มไปด้วยอารมณ์ร้อน ความอาฆาตในดวงตาของเขาก็ยิ่งมากขึ้น

ปะทะกันชั่วคราว ทำให้เขาเข้าใจพลังการต่อสู้ที่แท้จริงในตอนนี้ของหลี่จ้งอย่างชัดเจน นับประสาอะไรกับในสภาพบาดเจ็บสาหัส แม้แต่ตอนที่เขาอยู่ในสภาวะแข็งแกร่งอย่างสุดขีด ก็ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ได้

เขาคิดว่า หลี่จ้งในเวลานี้ ความแข็งแกร่งบรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดแล้ว

“อ๊าก อ๊าก อ๊าก!”

จู่ๆหลี่จ้งก็แผดเสียงคำราม มือทั้งสองจับหัวไว้ ใบหน้าดุร้าย เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

อย่างไรก็ตามตอนที่กริชแทงไม่โดนร่างกายของหลี่จ้ง หลี่จ้งยกมือขึ้นในทันที และต่อยออกไปหนึ่งหมัด ได้ยินเพียงเสียงดังลั่น ร่างของซ่านกวนฟู่ราวกับกู่ไม่กลับ กระเด็นออกไปในทันที

“แกรนหาที่ตาย!”

เสียงที่ดูเหมือนจะมาจากชั้นฟ้าก้องกังวานจากส่วนลึกในลำคอหลี่จ้ง ใบหน้าของเขา เต็มไปด้วยความดุร้าย

หยางเฉินรู้สึกได้ว่า หลี่จ้งกำลังพยายามยับยั้งความรู้สึกคลุ้งคลั่งในใจ พยายามทำให้ตัวเองอยู่ในสภาวะมีสติรู้ตัวอยู่ตลอด แต่การโจมตีเมื่อกี้นี้ของซ่านกวนฟู่นั้น ได้ปลุกเร้าความบ้าคลั่งส่วนลึกในใจเขาอย่างสมบูรณ์

เขาไม่สามารถระงับความเดือดดาลในใจไว้ได้ ขยับเท้า หายตัวไปจากที่เดิมในทันที

ซ่านกวนฟู่ที่ถูกโจมตีกระเด็นห่างออกไปหลายสิบเมตร ก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกอันตรายที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ขนลุกซู่ทั่วทั้งร่างกายขึ้นมาในทันที เป็นไปตามเงื่อนไข กระทืบเท้ากับพื้นอย่างกะทันหัน ร่างกายก็หายออกไปอย่างรวดเร็ว

“ตูม!”

อย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งจะออกจากที่เดิม หลี่จ้งก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา ยกมือขึ้นโจมตีลงไป ซ่านกวนฟู่กระอักเลือดออกมา ร่างกายกระเด็นออกไป

“ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ!”

ซ่านกวนฟู่ไม่มีพลังที่จะตอบโต้เลยสักนิด ถูกหลี่จ้งโจมตีอย่างบ้าคลั่ง

อย่างไรก็ตามลมปราณอันรุนแรงของร่างกายหลี่จ้งก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ หลังจากการโจมตีเพียงไม่กี่ครั้ง ก็ตกอยู่ในความสูญเสียการควบคุมทั้งหมดแล้ว

ดวงตาทั้งสองเขาไม่เพียงแต่มีเส้นเลือดฝอย ที่หายไปอย่างสมบูรณ์ ดวงตาสีแดงเข้มคู่นั้น ไม่เหมือนดวงตามนุษย์เลยด้วยซ้ำ

หลังจากที่ซ่านกวนฟู่ถูกหลี่จ้งระเบิดอย่างบ้าคลั่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็หมดหวังอย่างสมบูรณ์ เขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้น เมื่อเห็นหลี่จ้งพุ่งไปทางตัวเองอีกครั้ง เขาดูไม่พอใจ ในสายตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังเป็นอย่างมาก

“ตูม!”

การโจมตีของหลี่จ้งกระแทกมาอีกครั้ง ร่างกายของซ่านกวนฟู่ก็ล้มลงอย่างหนัก หลังจากที่ตกลงมาบนพื้น ลมปราณบนร่างกายของเขาหายไปทั้งหมด

ซ่านกวนฟู่ เสียชีวิต!