The king of War นิยาย บท 1538

เมื่อหยางเฉินมองไปทางอวี๋เหวินปิง อวี๋เหวินปิงดูเหมือนจะรับรู้ได้ ก็มองไปทางหยางเฉิน เห็นเพียงเขากระตุกมุมปากแสยะยิ้มเล็กน้อย ตามด้วยร่างเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว และหายไปจากที่เดิมในทันที

แต่ว่า เสียงขลุ่ยยังคงดังอยู่

จนกระทั่งในวินาทีนี้ ในที่สุดหยางเฉินก็แน่ใจสักทีว่า คนคนนั้นที่ใช้เสียงขลุ่ยควบคุมหลี่จ้งเมื่อกี้นี้ ก็คืออวี๋เหวินปิง

เขาดูตกใจ: “นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

อวี๋เหวินปิงเป็นใคร เขารู้ดีมาก ว่าเป็นแค่คุณชายใหญ่ของตระกูลมหาเศรษฐีในเมืองเยี่ยนตู ไม่มีแม้แต่ความแข็งแกร่งของแดนเทพ นี่ไม่เจอกันแค่ไม่กี่เดือน อวี๋เหวินปิงก็ทรงพลังถึงขั้นนี้แล้วเหรอ?

เพียงแค่ใช้เสียงขลุ่ย ก็สามารถควบคุมแดนเหนือมนุษย์อย่างหลี่จ้งได้เหรอ?

ตั้งแต่วันนั้นที่อวี๋เหวินเกาหยางตายด้วยน้ำมือของอวี๋เหวินปิง จู่ๆอวี๋เหวินปิงก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เมื่อหยางเฉินนึกถึงความแค้นที่ฆ่าพ่อ ก็แทบอยากจะฉีกอวี๋เหวินปิงให้เป็นชิ้นๆด้วยมือตัวเอง

แต่ว่า เขาหาอวี๋เหวินปิงไม่ได้เจอด้วยซ้ำ ต่อมาก็เกิดเรื่องราวมากมายขึ้นอีก จนถึงตอนนี้ เขาก็ไม่มีโอกาสแก้แค้นให้กับอวี๋เหวินเกาหยาง

วันนี้ กลับเจออวี๋เหวินปิงที่นี่

“อวี๋เหวินปิง!”

หยางเฉินแทบจะกัดฟันเละ และตะโกนด้วยเสียงทุ้ม

ลมปราณเดือดดาล ค่อยๆแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา ดวงตาทั้งคู่ของเขาค่อยๆกลายเป็นสีแดงเข้ม

แม้ว่าไม่สามารถรวมตัวลมปราณวิถีบู๊ออกมาได้ แต่เมื่อใดก็ตามที่เขาจมอยู่ในความโกรธแค้น ก็รู้สึกว่าเลือดไหลเวียนไปทั่วร่างกาย ดูเหมือนจะกำลังเดือดพลุ่งพล่านอยู่

ในเวลานี้ ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวนและตระกูลหลี่ยังรุมโจมตีหลี่จ้งอยู่ แต่หลี่จ้งที่ตกอยู่ในความบ้าคลั่ง แข็งแกร่งเกินไป แม้ว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งสองตระกูลจะมากมาย ก็ไม่สามารถฆ่าหลี่จ้งได้ในเวลาสั้นๆ ทำได้เพียงทำให้หลี่จ้งได้รับบาดเจ็บต่อไป

แต่ว่า หลี่จ้งกลับเหมือนจะไม่มีความรู้สึกอะไรเลย แม้ว่าร่างกายจะถูกทำลายจนเสียหายอย่างรุนแรงเกินกว่าที่จะทนดูได้ แต่ความแข็งแกร่งของเขายังคงยิ่งใหญ่ หลังจากที่โจมตีหลายครั้ง ก็มีผู้แข็งแกร่งหลายคนถูกฆ่า

“ผู้นำ พวกเขาทนไม่ไหวแล้ว ถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไป จะสูญเสียได้รุนแรงมากยิ่งขึ้น พวกเขาล่าถอยเถอะ!”

ในเวลานี้ จู่ๆผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลี่ก็พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยหวาดกลัว

ผู้แข็งแกร่งชั้นยอดอย่างพวกเขารุมโจมตีหลี่จ้งมากมายขนาดนี้ กลับยังไม่สามารถฆ่าหลี่จ้งได้ พวกเขาค่อนข้างสิ้นหวังจริงๆ

ในดวงตาของหลี่เจียงสงก็แสดงให้เห็นสัญญาณล่าถอย ตระกูลหลี่ได้รับความสูญเสียมากเกินไปแล้ว เป็นแบบนี้ต่อไป กองทัพทั้งหมดอาจถูกกวาดล้าง มีเพียงถอยออกไป ยังสามารถรักษาผู้แข็งแกร่งบางส่วนของตระกูลหลี่ไว้ได้

หลังจากที่ลังเลครู่หนึ่ง ในที่สุดหลี่เจียงสงก็ตัดสินใจ กัดฟันพูดว่า: “ทุกคน ถอยออกจากการต่อสู้ และออกไปให้เร็วที่สุด!”

“ครับ!”

ผู้แข็งแกร่งตระกูลหลี่รอคำสั่งของหลี่เจียงสงมาตลอด ในช่องเวลาที่หลี่เจียงสงออกคำสั่งล่าถอย แทบจะในทันที ทุกคนก็ถอยกลับไปพร้อมกันอย่างรวดเร็ว

ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์ซ่านกวนก็โกรธทันที: “ห้ามถอย!”

ทันทีที่ผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลี่ถอนตัวจากการสู้รบ ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์ซ่านกวนก็จะต้องแบกรับความโกรธของหลี่จ้ง แค่พวกเขาเหล่านี้ ไม่สามารถต้านทานได้ด้วยซ้ำ

เพียงแต่ว่า เดิมทีตระกูลหลี่กับราชวงศ์ซ่านกวนก็มีความแค้นอยู่แล้ว ผู้แข็งแกร่งตระกูลหลี่จะสนใจความเป็นความตายของราชวงศ์ซ่านกวนได้ยังไง?

ในช่วงเวลาหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งทยอยถอยหลัง และหลี่จ้งก็ยิ่งบ้าคลั่งขึ้นมา โจมตีผู้แข็งแกร่งราชวงศ์อย่างบ้าคลั่ง

ในช่วงเวลาสั้นๆนี้ ก็มีผู้แข็งแกร่งราชวงศ์สองคนถูกฆ่าอีก

“คุณหยาง คุณรีบลงมือเร็วเข้า! ไม่เช่นนั้นพวกเราจะตายอยู่ที่นี่กันหมด!”

ในเวลานี้ ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์คนหนึ่ง มองไปทางหยางเฉินอย่างกะทันหัน พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปการวิงวอน

แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าราชวงศ์ซ่านกวนทำเรื่องที่ผิดต่อหยางเฉิน แต่ก็รู้พฤติกรรมของหยางเฉินดี ตอนนี้พวกเขาหมดหนทางจริงๆ ผู้แข็งแกร่งตระกูลหลี่ล่าถอย ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์ทำได้เพียงรับมือกับความโกรธของหลี่จ้งคนเดียวเท่านั้น

เป็นแบบนี้ต่อไป เกรงว่าใช้เวลาไม่นาน ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ทั้งหมดของราชวงศ์ซ่านกวน ก็จะตายอยู่ที่นี่

พวกเขาก็แทบจะถูกหลี่จ้งฆ่าทั้งหมด แต่ผู้พิทักษ์ของเมืองราชวงศ์ซ่านกวน กลับยังคงไม่ปรากฏตัว อย่างไรตามหยางเฉิน ผู้แข็งแกร่งที่เคยถูกราชวงศ์ทำให้ผิดหวัง กลับลุกขึ้นมา ขัดขวางหลี่จ้งแทนพวกเขา

“พรับ!”

ร่างกายของหยางเฉินกลายเป็นภาพติดตา ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของหลี่จ้งในทันที ยกมือก็ฟาดลงไปอย่างหนัก เสียงดังลั่น ร่างของหลี่จ้งกระเด็นออกไปในทันที

ในเวลาเดียวกัน หยางเฉินรู้สึกร่างกายของตัวเองประสบกับการหวนกลับมาทำร้าย ยังไงซะเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว ก็ทานยาอีก ฝืนทนเพิ่มความแข็งแกร่ง ภายใต้สภาวะแบบนี้ สร้างความเสียหายต่อร่างกายของเขาเป็นอย่างมาก

แต่ว่าตอนนี้ เขาได้ปลงสังขารทั้งหมดแล้ว เพราะหลังจากที่ทานยาไป เขาก็ไม่มีทางรอด ไม่ก็ฆ่าศัตรูตาย ก็รอความตาย

แทนที่จะรอให้ตาย แน่นอนว่าเขาเลือกฆ่าศัตรู

“ฆ่า!”

ทันใดนั้นเขาก็เหยียบลงบนพื้น และร่างก็หายไปอีกครั้ง

“ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ!”

เมื่อปรากฏตัว ทุกคนก็ได้ยินเพียงเสียงกระทบกระทั่งดังมา หลี่จ้งราวกับลูกบอล ถูกหยางเฉินปราบปราม โจมตีอย่างบ้าคลั่ง

ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวนและตระกูลหลี่ร่วมมือกันโจมตีหลี่จ้งก่อนหน้านี้ ก็ทำให้หลี่จ้งได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว ตอนนี้หยางเฉินฟื้นคืนวิถีบู๊สูงสุดกลับมา ต้องโจมตีแข่งกับเวลา และทุกๆการโจมตีก็ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมด

ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวนต่างก็ตกตะลึง นี่เป็นฉากที่สวยงามตระการตาอย่างสมบูรณ์ ทำให้คนตกตะลึง

เพียงแต่ สิ่งที่พวกเขาไม่ได้รู้ก็คือ หยางเฉินในเวลานี้ กำลังทนต่อการหวนกลับมาทำร้ายรุนแรงแค่ไหน

ตามการโจมตีทุกครั้ง หยางเฉินก็จะหวนกลับมาทำร้าย ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่า ทำไมเฝิงเสียวหว่านต้องบอกกับเขาว่า หลังจากที่ทานยา อย่างมากสามารถรักษาสภาวะสูงสุดได้แค่สิบนาที

เพราะว่า การโจมตีทุกครั้ง แม้ว่าจะฆ่าศัตรูจะตายแต่ตัวเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส สุดท้ายแล้ว ร่างกายของเขาจะถูกทำลายล้างเกินกว่าที่จะทนดูได้