The king of War นิยาย บท 1549

หยางเฉินตะโกนด้วยความโกรธราวกับฟ้าร้อง ระเบิดกลางคฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวน

เสียงที่โกรธเกรี้ยวนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึง และกษัตริย์ซ่านกวนก็ยิ่งแสดงสีหน้าหวาดกลัวขึ้นไปอีก หยางเฉินกำลังได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ไม่ใช่หรอ?

ทำไมยังกล้าปรากฏตัวในคฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวน?

หรือว่า ก่อนหน้านี้คนที่พ่ายแพ้การต่อสู้ไม่ใช่หยางเฉิน แต่เป็นจอมพลของราชวงศ์ซ่านกวน?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ กษัตริย์ซ่านกวนรู้สึกหนาวสั่นไปทั่วร่าง เท้าเซทันที เกือบจะล้มลงกับพื้น

สำหรับราชวงศ์ผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆ ขณะนี้สีหน้าต่างเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ พวกเขารู้ว่าหยางเฉินแข็งแกร่งมาก แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าหยางเฉินจะสามารถเอาชนะจอมพลของราชวงศ์

ในขณะนี้ซ่านกวนโหรวผู้ซึ่งถูกกักบริเวณในบ้านในสุสานหลวง ก็ได้ยินคำประกาศที่ตามอำเภอใจของหยางเฉิน ทันใดนั้นน้ำตาก็ไหลลงมาราวกับสายฝน

“เขาบอกว่า ฉันเป็นผู้หญิงของเขา!”

ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของซ่านกวนโหรว กลับปรากฏแสดงให้เห็นส่วนโค้งที่มีความสุข

แม้เธอรู้ว่าหยางเฉินพูดแบบนี้ เพียงเพื่อช่วยเธอ ไม่ใช่คิดอยากให้เธอเป็นผู้หญิงของตัวเองจริงๆ ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ซ่านกวนโหรวก็รู้สึกตื่นเต้นมากแล้ว

นี่ก็คือความรัก เพราะคำพูดจากคนรัก แม้จะเป็นคำโกหก ก็สามารถทำให้คนตื่นเต้นได้

"ไม่!"

ซ่านกวนจื่อจื้อยอมรับความจริงข้อนี้ไม่ได้ และพูดอย่างเหลือเชื่อว่า "นี่มันเป็นไปไม่ได้! จอมพลของราชวงศ์ผม จะพ่ายแพ้ในน้ำมือของคุณได้ไง?"

กษัตริย์ซ่านกวนเพิ่งประกาศแต่งตั้งให้เขาเป็นผู้สืบทอดของราชวงศ์ เขาเลือกวันที่จะจัดพิธีแต่งตั้ง ขอเพียงเขากลายเป็นทายาทผู้สืบทอด ตำแหน่งราชบัลลังก์ในฝันก็ใกล้ปรากฏเป็นจริงแล้ว

แต่ตอนนี้ หยางเฉินกลับปรากฏตัวในราชวงศ์ซ่านกวน จากความสัมพันธ์ของเขากับซ่านกวนโหรว ตำแหน่งของทายาทผู้สืบทอดมีหรือเขาจะได้เป็น?

วินาทีถัดมา ร่างเล็กปรากฏตัวต่อหน้ากษัตริย์ซ่ากวน

หยางเฉินมองไปที่กษัตริย์ซ่านกวน และพูดอย่างเย็นชาว่า "เห็นผมแล้ว พวกคุณดูเหมือนผิดหวังมากสินะ"

กษัตริย์ซ่านกวนถาม "จอมพลของราชวงศ์ของผมล่ะอยู่ไหน?"

หยางเฉินยิ้มเยาะเย้ย “คุณคิดว่าไงล่ะ?”

ประโยคนี้ทำให้กษัตริย์ซ่านกวนสีหน้าซีดชั่วขณะหนึ่ง หรือว่าจอมพลตายแล้ว?

เขายังไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าจอมพลของราชวงศ์คนไหนถูกสังหาร ถ้าหากเป็นเช่นนี้จริง งั้นก็หมายความว่าราชวงศ์ซ่านกวนสูญเสียจอมพลไป ราชวงศ์ซ่านกวนที่ไม่มีจอมพล ยังจะเรียกว่าเป็นราชวงศ์มั้ย?

แต่ไม่นาน เขาก็ได้สติ กลิ่นไอของวิถีบู๊ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ ยังไม่ได้หายไป ซึ่งหมายความว่า จอมพลของราชวงศ์ซ่านกวนยังไม่ตาย แต่แค่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเท่านั้น

ขอเพียงจอมพลยังอยู่ ถ้างั้นก็ไม่เป็นไร ราชวงศ์ซ่านกวนก็ยังคงเป็นราชวงศ์

กษัตริย์ซ่านกวนถามขึ้นทันที "ไม่ทราบว่าคุณหยางมาที่ราชวงศ์ของผม มีธุระอะไร?"

หยางเฉินเกือบถูกคำพูดของกษัตริย์ซ่านกวนล้อเล่นจนสนุกแล้วหัวเราะอย่างเย็นชา "คุณจับผู้หญิงของผมมากักขัง แล้วมาคุณถามผมว่า มีธุระอะไร?"

กษัตริย์ซ่านกวนพูดอย่างนิ่งเฉย “เท่าที่ผมรู้ คุณแต่งงานและมีลูกแล้ว แม้ว่าคุณกับซ่านกวนโหรวจะมีความสัมพันธ์ต่อกัน เธอก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงของคุณนะ?”

“อีกอย่าง ในโลกสมัยนี้ ผู้ชายและผู้หญิงมีความสัมพันธ์กัน เป็นเรื่องปกติธรรมดาไม่ใช่เหรอ? หรือว่าใครก็ตามที่มีความสัมพันธ์ ผู้หญิงคนนี้ ก็ต้องกลายผู้หญิงของผู้ชายคนนั้น?”

หยางเฉินยิ้มอย่างเย็นชา “หยุดพูดเรื่องไร้สาระ ปล่อยเธอออกมา ไม่เช่นนั้นหลังจากวันนี้ จิ่วโจวจะไม่มีราชวงศ์ซ่านกวนอีกต่อไป!”

หลังจากพูดจบ หยางเฉินกระทืบเท้าลงบนพื้น เสียงดัง "ปัง" เห็นเพียงตึกที่อยู่ใกล้วังราชวงศ์ ถล่มลงกับพื้นทันที

บนใบหน้าของกษัตริย์ซ่านกวน ก็ปรากฏความเจ็บปวดออกมา “ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคุณบังคับผม ผมไม่มีทางเลือกอีกแล้ว ขอเพียงคุณออกจากเมืองราชวงศ์ซ่านกวนไป ผมจึงจะมั่นใจได้ว่าราชวงศ์ซ่านกวนของผมจะไม่ได้รับผลกระทบ”

ในเวลานี้ ราชวงศ์ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งกล่าวด้วยสีหน้าอ้อนวอนว่า “ฝ่าบาท ปล่อยองค์หญิงเถอะ!”

“ฝ่าบาท คุณหยางมาวันนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาแค่ต้องการปกป้องความปลอดภัยขององศ์หญิงโหรว ไม่เช่นนั้นด้วยพลังความแข็งแกร่งของเขา หากเขาต้องการทำลายราชวงศ์ของเราจริงๆ ราชวงศ์คงถูกทำลายไปนานแล้ว ยังสามารถทนมาจนถึงตอนนี้เหรอ?"

“ใช่ครับ ฝ่าบาท ท่านปล่อยองศ์หญิงโหรวเถอะ!”

ทันใดนั้น ราชวงศ์ผู้แข็งแกร่งต่างก็อ้อนวอน

นัยน์ตาคู่สวยของซ่านกวนโหรวเต็มไปด้วยความผิดหวัง เธอคิดไม่ถึงเลยว่า ปู่ที่เคยรักเธอมากที่สุด กระทั่งที่จะให้เธอเป็นจอมพลของราชวงศ์ซ่านกวนตั้งแต่แรก แต่วันนี้ กลับใช้ตัวเธอมาข่มขู่ชายที่เธอรัก .

“ท่านปู่ ท่านจำเป็นต้องทำเช่นนี้ด้วยเหรอ? ขอเพียงท่านปล่อยฉันไป ฉันจะออกไปจากเมืองราชวงศ์ซ่านกวนทันที ฉันรับประกันว่า คุณหยางจะไม่ทำลายเมืองราชวงศ์ซ่านกวนแม้แต่ปลายนิ้ว”

ซ่านกวนโหรวอ้อนวอนด้วยน้ำตาคลอเบ้า

กษัตริย์ซ่านกวนกลับส่ายศีรษะและพูดอย่างโกรธเคือง "เธอหุบปาก! เธอเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว หัวใจของเธอคงไม่ได้อยู่ที่ราชวงศ์นานแล้วมั้ง?"

ซ่านกวนโหรวส่ายศีรษะ “ท่านปู่ ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนี้ เพื่อราชวงศ์ซ่านกวนแล้วแม้ตายฉันก็ยอม ฉันขอร้องท่านอย่าพูดอย่างนี้”

เพื่อราชวงศ์ซ่านกวนแล้ว เธอทุ่มเทมามาก แล้วเธอจะยอมเห็นราชวงศ์ซ่านกวนถูกทำลายได้อย่างไรล่ะ?

หยางเฉินมองไปที่กษัตริย์ซ่านกวนด้วยสีหน้าเศร้า เหมือนอย่างที่ซ่านกวนโหรวพูด เป็นไปไม่ได้ที่เขายจะลงมือกับราชวงศ์ซ่านกวนเพียงแค่ความสัมพันธ์ของเขากับซ่านกวนโหรว และก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไปทำลายราชวงศ์ซ่านกวน

แต่ว่า กษัตริย์ซ่านกวนไม่เชื่อ แต่เขากลับคิดว่าการดำรงอยู่ของตัวเอง เป็นภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดของราชวงศ์ซ่านกวน หรือพูดตรงๆก็คือ เป็นภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดสำหรับเขาเอง

หยางเฉินหัวเราะเย็นชา "กษัตริย์ซ่านกวนเรื่องที่คุณกลัวไม่ใช่ว่าผมจะโค่นล้มราชวงศ์ แต่กลัวผมจะโค่นล้มราชบัลลังก์ของคุณมากกว่า"