The king of War นิยาย บท 1550

เมื่อหยางเฉินพูดเช่นนี้ออกมา กษัตริย์ซ่านกวนก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว จากนั้นบนใบหน้าของเขา ก็เต็มไปด้วยการแสดงออกที่ดุร้าย กัดฟันและพูดว่า “ผมบอกให้คุณหุบปาก !”

“เดิมทีฉันก็เป็นฝ่าบาทแห่งราชวงศ์ซ่านกวนอยู่แล้ว ฉันจะไปกลัวคุณมาโค่นล้มราชบัลลังก์ของฉันได้ไง? ราชบัลลังก์ของฉัน คุณจะโค่นล้มก็สามารถโค่นล้มได้เหรอ?"

“หยางเฉิน ฉันจะให้เวลาคุณคิดอีก 1 นาที ถ้าหากคุณยังไม่ยอมจากไป ฉันจะฆ่าซ่านกวนโหรวเดี๋ยวนี้!”

คนของราชวงศ์ซ่านกวน ทุกคนต่างมองกษัตริย์ซ่านกวนด้วยสีหน้าที่เหลือเชื่อ แทบไม่อยากเชื่อว่า กษัตริย์ซ่านกวนถึงกลับพูดเช่นนี้ออกมาได้

สีหน้าของซ่านกวนโหรวเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ร้องไห้และพูดว่า “ท่านปู่ ฉันเป็นหลานสาวของท่านนะ! ท่านทำกับฉันแบบนี้ได้ไง?"

"ฉันบอกให้หุบปาก!"

กษัตริย์ซ่านกวนตะโกนอย่างโกรธจัด ทันใดนั้นก็คว้าคอของซ่านกวนโหรว สีหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย

“โหรวเอ๋อร์!”

ซ่านกวนจื่อฉินเมื่อเห็นลูกสาวของตัวเองถูกคว้าคอยกขึ้น ทันใดนั้นก็โมโหโกรธเช่นกัน

“เสด็จพ่อ โหรวเอ๋อร์เป็นหลานสาวสุดที่รักของท่านนะ ตอนแรกท่านแทบจะยกราชบัลลังก์สืบทอดให้เธอ แล้วทำไมตอนนี้ถึงทำร้ายเธอ?”

ซ่านกวนจื่อฉินซักถามด้วยน้ำตา

กษัตริย์ซ่านกวนเยาะเย้ยและพูดอย่างดูถูก “นายคิดว่าฉันจะมอบราชบัลลังก์ให้ผู้หญิงจริงๆเหรอ?”

ซ่านกวนจื่อฉินถามว่า "หรือไม่ใช่?"

"ฮ่าฮ่า!"

กษัตริย์ซ่านกวนหัวเราะเสียงดัง และพูดอย่างประชดประชัน “เดิมทีฉันไม่เคยคิดจะพูดความจริงกับพวกนาย แต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว งั้นฉันก็จะบอกความจริงกับพวกนาย!”

“ตามคำสอนของราชวงศ์ซ่านกวน แทบไม่ได้รับอนุญาตให้ผู้หญิงเป็นผู้นำราชวงศ์ เหตุผลที่ฉันให้ซ่านกวนโหรวเป็นทายาทเป็น เพียงการสร้างแรงบันดาลใจให้พวกนายสามพี่น้อง”

“ถ้าฉันต้องการมอบราชบัลลังก์ให้ซ่านกวนโหรวจริง ๆ แล้วทำไมฉันถึงตั้งข้อจำกัดเธอล่ะ? ฉันจะมอบราชบัลลังก์ให้เธอต่อเมื่อเธอก้าวสู่แดนเทพชั้นยอด?”

แม้แต่หยางเฉินก็คิดไม่ถึงว่ากษัตริย์ซ่านกวนจะร้ายกาจขนาดนี้ เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ลูกชายทั้งสาม ถึงกับใช้ซ่านกวนโหรวเป็นเหยื่อล่อ

คนในราชวงศ์ซ่านกวน ทุกคนต่างมองไปที่กษัตริย์ซ่านกวน ด้วยความประหลาดใจ ราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขารู้จักกษัตริษย์ซ่านกวนคนนี้

ซ่านกวนโหรว ที่ถูกกษัตริย์ซ่านกวนคว้าคอยกขึ้นด้วยมือข้างเดียว ได้ยินเช่นนี้ น้ำตาไหลลงจากขอบตา

จนกระทั่งถึงเวลานี้ เธอถึงได้เข้าใจความจริง ที่แท้ ท่านปู่ที่เธอเคารพรักที่สุด ไม่เคยคิดที่จะมอบตำแหน่งผู้สืบทอดราชวงศ์ให้เธอเลย

ที่แท้ทุกอย่างเป็นเรื่องหลอกลวง!

กษัตริย์ซ่านกวนพูดอย่างโกรธเคือง “หมดเวลาหนึ่งนาทีแล้ว หยางเฉิน นายยังไม่ยอมจากไปใช่มั้ย?” เจตนาฆ่าที่รุนแรงวาบผ่านดวงตาของหยางเฉิน เขาเหล่มองที่กษัตริย์ซ่านกวนแล้วพูดว่า “คุณรู้ไหมว่าทำไมผมถึงไม่ยอมลงมือกับคุณ ?

เพราะคุณเป็นปู่ของซ่านกวนโหรว ผมไม่อยากทำให้เธอเจ็ดปวดเสียใจ "

“แต่ว่า ยังไงผมก็คิดไม่ถึงว่าคุณจะเป็นคนน่ารังเกียจและไร้ยางอายได้ขนาดนี้ หลอกใช้ได้แม้กระทั่งความรู้สึกของญาติตัวเอง คนอย่างคุณ ถึงตายไปก็ไม่น่าเสียดาย”

ทันใดนั้นกษัตริย์ซ่านกวนก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีและตะโกน "หยุดพูดไร้สาระ รีบใส่หัวออกไปจากเมืองราชวงศ์ซ่านกวน เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าเธอ!"

ขณะที่พูด เขาก็เพิ่มกำลังในมือของเขา ซ่านกวนโหรวรู้สึกเพียงว่าเธอไม่สามารถควบคุมการหายใจได้ สีหน้าซีดลงทันที

"ฝ่าบาท!"

เหล่าราชวงศ์ผู้แข็งแกร่ง ขณะนี้ต่างก็โห่ร้อง ทุกคนมีสีหน้าตะลึงตกใจ

พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่า วันหนึ่งกษัตริย์ซ่านกวนถึงกับจะฆ่าซ่านกวนโหรว

"พรึ่บ!"

แต่ในขณะนี้ แสงเย็นแวววับแวบผ่าน อยู่ในความตกใจของทุกคน แขนของกษัตริย์ซ่านกวน เดิมทีมือที่จับคอของซ่านกวนโหรวไว้ ถูกตัดขาดโดยตรง และร่างของซ่านกวนโหรวก็ล้มลงกับพื้นพร้อมกับมือของกษัตริย์ซ่านกวน