The king of War นิยาย บท 1551

พลังวิถีบู๊ในตัวของกษัตริย์ซ่านกวนแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเขาก็ค่อยๆ พองตัวขึ้นราวกับบอลลูน

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่บิดเบี้ยว เห็นได้ชัดว่า หลังจากทานยาแดนเหนือมนุษย์แล้ว ร่างกายของเขาได้รับความเจ็บปวดอย่างไม่ใช่คน

เห็นเพียงดวงตาทั้งของเขามีเลือดแดงก่ำ และรัศมีที่รุนแรง ระเบิดออกมาจากร่างของเขา

ทันใดนั้นหยางเฉินก็ถอนหายใจ ระงับพลังวิถีบู๊ในร่างกายไว้ และพูดด้วยสีหน้าที่สงบ “ฝ่าบาทรุ่นหนึ่ง สุดท้ายถึงกับใช้วิธีที่น่าเศร้าแบบนี้จบชีวิตลง เป็นการประชดครั้งใหญ่จริงๆ!”

"ตู้ม!"

ทันทีที่พูดจบ หลังจากเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ร่างกายของกษัตริษ์ซ่านกวนก็หายวาบไปจากจุดเดิม

"ฝ่าบาท!"

ผู้คนในราชวงศ์ซ่างกวน เห็นด้วยตาตัวเอง กษัตริษ์ซ่านกวนเสียชีวิตเพราะเขาไม่สามารถทนและต้านพลังของยาแดนเหนือมนุษย์นี้ หลังจากสิ้นพระชนม์ ต่างก็เศร้าโศกเสียใจ

“ท่านปู่!”

ซ่างกวนโหรวตกตะลึง เมื่อมองดูร่างชราที่หายไปอย่างสิ้นเชิง ทั้งร่างอ่อนแรง ทรุดตัวลงกับพื้น

ท่านปู่ที่เคยรักตัวเองที่สุดคนนั้น หายตัววาบไปแบบนี้แล้วเหรอ?

คนอื่นๆก็ตกตะลึงเช่นกัน เมื่อกี้ยังมีชีวิตอยู่ดีๆ หายไปง่ายดายแบบนี้เหรอ?

กลางอากาศยังกระจายกลิ่นไอเลือดที่แรงมาก

สีหน้าของหยางเฉินนั้นซับซ้อนมาก แทบคิดไม่ถึงว่าจุดจบของกษัตริษ์ซ่านกวน จะเป็นแบบนี้

“ซ่างกวนโหรว ก็เพราะเธอ!”

ทันใดนั้น เสียงโมโหโกรธก็ดังขึ้น และซ่านกวนจื่อจื้อกล่าวด้วยท่าทางดุร้าย “เป็นเพราะผู้หญิงสารเลวอย่างเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอที่ชักศึกเข้าบ้าน เสด็จพ่อก็คงไม่ถูกบีบบังคับจนถึงขั้นนี้?”

“เป็นเพราะผู้หญิงสารเลวอย่างเธอ ที่ทำให้เสด็จพ่อต้องตาย!”

ซ่านกวนโหรวมองไปที่ซ่านกวนจื่อจื้อด้วยสีหน้าเหม่อลอย การตายของกษัตริย์ซ่านกวน เธอก็เสียใจอย่างมาก แต่ตอนนี้ ซ่านกวนจื่อจื้อปกลับพูดว่า เธอเป็นคนทำให้กษัตริย์ซ่านกวนต้องตาย ซึ่งทำให้เธอยิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้น

ซ่านกวนจื่อโม่กลอกตาและตะโกนรีบพูดขึ้นทันที"ซ่านกวนจื่อจื้อ ฉันบอกให้นายหุบปาก! การตายของเสด็จพ่อเป็นความผิดของเขาเอง เกี่ยวอะไรกับโหรวเอ๋อร์?"

ใครก็คิดไม่ถึงว่าซ่านกวนจื่อโม่ผู้ซึ่งเป็นฝ่ายเดียวกันกับซ่านกวนจื่อจื้อมาโดยตลอด ถึงกับพูดแทนซ่างกวน โหรว

หลังจากตำหนิซ่านกวนจื่อจื้อ เขาก็รีบหันไปพูดกับซ่านกวนโหรว "โหรวเอ๋อร์ เธออย่าคิดมากเด็ดขาด การตายของท่านปู่ เธอไม่เกี่ยวข้องอะไรทั้งนั้น เป็นเพราะเขาจริงจังกับอำนาจมากเกินไป ดันนั้นจึงไม่คำนึงถึงสิ่งใด พยายามที่จะใช้ยาแดนเหนือมนุษย์ สุดท้ายความแข็งแกร่งของเขาไม่เพียงพอ กลับทำร้ายตัวเองจนตาย”

ซ่านกวนจื่อจื้อยิ้มอย่างเย็นชา มองไปที่ซ่านกวนจื่อโม่ด้วยท่าทีที่เยาะเย้ยและพูดว่า "ซ่านกวนจื่อโม่ เสด็จพ่อพึ่งเสียชีวิต คุณก็รอไม่ไหวที่จะเอียงไปหาซ่านกวนโหรวแล้วเหรอ?คุณลืมไปแล้วเหรอ? เป็นเพราะคุณให้ท้ายผมแย่งชิงราชบัลลังก์ราชวงศ์กับซ่านกวนโหรว?”

ทันใดนั้นสีหน้าของซ่านกวนจื่อโม่ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก รีบพูดอย่างโกรธเคืองว่า“ซ่านกวนจื่อจื้อ อย่าพูดเหลวไหล เป็นเพราะคุณที่คิดว่าคุณเป็นทายาทที่เหมาะสมที่สุดในการขึ้นครองราชบัลลังก์ เมื่อเห็นเสด็จพ่อรักโหรวเออร์ ดังนั้นคุณจึงแค้นเคือง และเป็นศัตรูกับโหรวเอ๋อร์ทุกวิถีทาง เกี่ยวอะไรกับฉัน?

"พอแล้ว!"

ในขณะนั้นซ่านกวนโหรวก็คำราม สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธและเศร้าโศก เธอจ้องไปที่ซ่านกวนจื่อจื้อและซ่านกวนจื่อโม่ แล้วพูดด้วยน้ำตาเต็มเบ้า "ฉันไม่เคยโลภอยากได้ราชบัลลังก์ แต่ฉันเข้าใจตั้งแต่เด็กว่า ในฐานะที่เป็นสตรีของราชวงศ์ สุดท้ายก็มีเพียงชะตากรรมของการแต่งงาน ดังนั้นฉันจึงฝึกฝนอย่างหนัก และทำให้ตัวเองดีขึ้น แค่อยากใช้ความเป็นเลิศของตัวเองเพื่อแลกกับอิสรภาพ แต่ไม่ใช่เพราะโลภอยากได้ราชบัลลังก์”

“ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว พวกคุณยังคิดที่จะต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจอีกหรือ?”