The king of War นิยาย บท 1555

สำหรับคำขู่ของเฝิงจื้อหย่วนทำให้หม่าชาวโกรธมาก ออร่าวิถีบู๊อันทรงพลังก็เล็ดลอดออกมาร่างกาย

หม่าชาวกัดฟันแล้วพูดว่า “ฉันสาบาน ถ้าแกกล้าทำร้ายลูกของฉัน ฉันจะไม่มีวันปล่อยแกไปแน่!”

เฝิงจื้อหย่วนยิ้มเล็กน้อย และไม่สะทกสะท้านกับจิตสังหารของหม่าชาว แล้วพูดว่า "ด้วยความแข็งแกร่งของแก ณ จุดสูงสุดของแดนเทพชั้นยอด จะไม่ปล่อยแดนเหนือมนุษย์ผู้แข็งแกร่งขั้นห้าอย่างฉันงั้นรึ?"

“เอาหล่ะ หยุดพูดไร้สาระกันดีกว่า แกไม่จำเป็นต้องสู้โดยเปล่าประโยชน์ ตอนนี้แกไม่มีทางเลือก ลูกชายของนายอยู่ในมือของฉันแล้ว แต่นายวางใจได้ ว่าฉันจะไม่ทำร้ายเขา ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นรัชทายาทลำดับที่สี่ของราชวงศ์เฝิง”

“และสิ่งที่ฉันจะบอกกับแกก็คือ ถ้าฉันยังอยู่ ลูกชายของนายชาตินี้อย่าได้คิดที่จะออกจากราชวงศ์เฝิง หรือให้พูดก็คือ ถึงแม้ว่านายจะไม่ยอมรับตัวตนของตัวเอง หรือออกจากราชวงศ์เฝิงก็ตาม ลูกชายของนายจะไม่สามารถออกไปไหนได้ ”

“ตอนนี้ บอกฉันได้แล้ว เกี่ยวกับทางเลือกของนาย!”

หม่าชาว สองตาจ้องมองเฝิงจื้อหย่วนอย่างอาฆาต เขาหวังว่าวันหนึ่งเขาจะสามารถหาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดได้ แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า วันหนึ่งเขาจะถูกพ่อผู้ให้กำเนิดกักขังไว้ถึงกับยังเอาเสี่ยวจิ้งอันมาข่มขู่เขาด้วย

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง หม่าชาวก็พูดว่า “ผมรับปากคุณได้ แต่คุณต้องรับปากกับฉันข้อหนึ่ง!”

เฝิงจื้อหย่วนขมวดคิ้ว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “อย่าได้ตั้งข้อตกลงกับฉัน เพราะตอนนี้นายยังไม่มีคุณสมบัติ หากนายต้องการตั้งข้อตกลงกับฉัน ก็จงทุ่มสุดตัวเพื่อให้ได้สิทธิ์พูดในราชวงศ์เฝิงมากขึ้น หากวันหนึ่ง นายสามารถสืบทอดบัลลังก์ของราชวงศ์เฝิงได้ ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับนาย”

หม่าชาวรู้มาก่อนว่าราชวงศ์นั้นไร้ความรู้สึก แต่เขาไม่เคยคิดว่าราชวงศ์จะไร้ความรู้สึกได้ขนาดนี้

หม่าชาวกัดฟันพูดว่า "ผมสามารถรับปากกับคุณ ยอมรับตัวตนของผม และผมก็ยังสามารถรับปากกับคุณ อยู่ในราชวงศ์เฝิง แม้กระทั่งยอมแพ้ทุกอย่างในโลก แต่คุณต้องรับปากกับผมหนึ่งข้อ ไม่เช่นนั้น ถึงแม้จะตาย ผมก็ไม่ยอมรับว่าตัวตนของผมเป็นใคร”

หม่าชาวถูกขังในราชวงศ์เฝิงมาหลายเดือนแล้ว เฝิงจื้อหย่วนก็รู้ดี ว่าลูกชายที่หายสาบสูญไปนานของเขานั้นมุ่งมั่นเพียงใด ไม่เช่นนั้นเขาคงจะยอมไปนานแล้ว

ตอนนี้ในเมื่อพูดอย่างนี้แล้ว เขาก็ต้องยืนกรานที่จะทำอย่างนั้น ไม่อย่างนั้นต่อให้ตายไป เขาก็ไม่ยอมรับตัวตนของเขา

เฝิงจื้อหย่วนก็พูดขึ้นทันที “บอกฉันมา นายต้องการให้ฉันตกลงอะไรกับนาย”

หม่าชาวกล่าวว่า "ปล่อยเฝิงเสียวหว่านกับลูกชายผมไป พี่อ้ายอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีลูกชาย"

เมื่อเขาพูดประโยคนี้หม่าชาวรู้สึกเหมือนมีมีดแทงมาที่หัวใจ ซึ่งหมายความว่าเขาจะสูญเสียอ้ายหลินและลูกชายของเขาไปตลอดกาล

แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจจากอ้ายหลินและลูกชายไป แต่เขารู้ดีว่าราชวงศ์เฝิงนั้นแข็งแกร่ง และด้วยพลังของเขาในตอนนี้ เขาไม่สามารถปกป้องภรรยาและลูกของเขาได้

ในเมื่อปกป้องไม่ได้ ก็ให้พวกเขากลับมาอยู่ร่วมกัน แล้วทุกอย่างเขาจะเป็นคนรับผิดชอบเอง

เขาจะอยู่ในราชวงศ์เฝิง ฝึกฝนอย่างหนัก และทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น เมื่อเขามีกำลังที่จะออกจากราชวงศ์เฝิง เขาจะจากไปโดยไม่ลังเล แล้วไปตามหาภรรยาและลูกของเขา

เฝิงจื้อหย่วนขมวดคิ้ว "ลูกชายของนายเป็นสายเลือดโดยตรงของราชวงศ์เฝิง หรือรัชทายาทลำดับที่สี่ ทันทีที่เขาเกิดมา เขาก็เป็นรัชทายาทลำดับที่สี่ของราชวงศ์เฝิง ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เขาไป"

หม่าชาวพูดอย่างโกรธเคือง “เฝิงจื้อหย่วน! ทคุณทำเกินไปแล้ว! ลูกชายของผมก็เป็นหลานชายของคุณเช่นกัน คุณใจร้ายกับลูกชายของตัวเอง ยังจะโหดร้ายกับเด็กที่อายุแค่ไม่กี่เดือนอย่างนั้นเหรอ?”

เฝิงจื้อหย่วนเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่นาน เขาก็พูดอย่างเคร่งขรึม “ในฐานะรัชทายาทของราชวงศ์ ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่พวกนายพ่อลูกต้องแบกรับ”

“นายรู้ไหม ทำไมฉันกับแม่ของนายถึงสูญเสียนายไปในตอนนั้น? เพียงเพราะนายเป็นรัชทายาทของราชวงศ์เฝิง และในราชวงศ์เฝิง ผู้ชายคนแรกที่เกิดในแต่ละรุ่นคือรัชทายาทของตอนนี้ "

หยางเฉินขมวดคิ้วอย่างไร้รอยเหี่ยวย่น เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายกำลังมาหาเขา

ชายวัยกลางคนถามว่า “คุณเป็นผู้รักษาดินแดนเหนือ หยางปูไป้ ผู้ซึ่งอ้างตัวว่าสามารถเอาชนะครึ่งประเทศได้ด้วยตัวคนเดียว หยางเฉิน?”

ตอนที่เขานั่งอยู่ในรถและกำลังมองไปที่หยางเฉิน สายตาของเขายังคงดูถูกเหยียดหยาม ราวกับว่าเขาดูหมิ่นระดับชายแดนเหนืออย่างหยางเฉินมาก

หยางเฉินแปลกใจเล็กน้อย อีกฝ่ายรู้ตัวตนของเขาดี จะมีใครอีกนอกจากราชวงศ์เฝิง？

หยางเฉินถามอย่างเย็นชา “นายเป็นใคร?”

ชายวัยกลางคนกล่าวว่า "เฝิงจื้อเอ้า!"-

เมื่อได้ยินชื่อนี้ หยางเฉินขมวดคิ้ว ก่อนที่เขาจะมาที่เมืองราชวงศ์เฝิง เขาพอจะเข้าใจรู้สถานการณ์ของราชวงศ์เฝิงบ้างแล้ว และเขาก็คุ้นเคยกับชื่อเฝิงจื้อเอ้าเป็นอย่างดี

เฝิงจื้อเอ้ารัชทายาทคนต่อไปในบัลลังก์ของราชวงศ์เฝิง ในตอนที่หม่าชาวถูกสับเปลี่ยนองค์ชาย ดังนั้นจึงเป็นไปได้มากว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

จากลักษณะของเฝิงจื้อเอ้า หยางเฉินรู้สึกถึงออร่าที่น่าสะพรึงกลัว เขาเป็นรัชทายาทของราชวงศ์เฝิง และวิถีบู๊ของเขาแข็งแกร่งมาก

หยางเฉินมีความแข็งแกร่งของแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า ซึ่งสามารถทำให้เขารู้สึกถึงแรงกดดันของวิถีบู๊ เห็นได้ชัดว่าแดนวิถีบู๊ของอีกฝ่ายเหนือกว่าเขา ซึ่งหมายความว่าแดนวิถีบู๊ของอีกฝ่าย น่าจะอยู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหก

รัชทายาทของราชวงศ์เฝิง มีความแข็งแกร่งของแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก ถ้าอย่างนั้นผู้นำของราชวงศ์เฝิง จะแข็งแกร่งขนาดไหนกัน?