The king of War นิยาย บท 1575

เมื่อเห็นหยางเฉินแข็งแกร่งขึ้นไม่หยุด สีหน้าของไป๋หลี่เยี่ยนก็เต็มไปความตกใจ

หยางเฉินเมื่อมีพลังแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า ยังสามารถมีพลังเทียบเท่ากับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดได้

แล้วถ้าหากครั้งนี้เขาสามารถข้ามมาถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกได้ล่ะ จะมีพลังมหาศาลขนาดไหนกัน ?

จะสามารถข้ามผ่านมายังแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดได้หรือไม่ ?

ขนาดไป๋หลี่เยี่ยนเองยังไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่า พลังแดนเหนือมนุษย์ที่อยู่ต่ำกว่าขั้นแปดจะสามารถระเบิดพลังมาจนถึงระดับแปดได้

แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดเป็นสันเขากั้นน้ำ ขนาดผู้แข็งแกร่งที่มีพรสวรรค์ด้านบูโดที่ใช้เวลาทั้งชีวิตก็ไม่สามารถข้ามมายังแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดได้

แม้แต่ไป๋หลี่เยี่ยนเอง เมื่อครั้งอยู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด ข้ามมายังแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดก็ยังไม่เกิดนิมิตฟ้ากำเนิดเลย นั่นหมายความว่า มีเพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดข้ามไปยังแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าเท่านั้นที่จะเกิดนิมิตฟ้ากำเนิดขึ้น

แต่หยางเฉินเป็นเพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า การข้ามมายังแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดนิมิตฟ้ากำเนิดขึ้น !

“ไป๋หลี่เยี่ยน ตอนนี้ท่านยังคิดว่าจะนำตัวหลานชายข้าไปอีกไหม ?”

ในเวลานี้จักรพรรดิเฝิงฉีกยิ้มจ้องมอง พลางถามไปยังไป๋หลี่เยี่ยน

ด้วยพลังของหยางเฉิน เขาเองก็รู้สึกตกใจ แต่ว่าที่น่ากลัวมากกว่านั้น กลับเป็นที่มาที่ไปของหยางเฉิน

เขาไม่เชื่อว่า หนุ่มที่มีพรสวรรค์ด้านบูโดอันน่ากลัวมากขนาดนี้ จะไม่มีเบื้องหลังอะไรอยู่เลย

ตอนนี้ใบหน้าของไป๋หลี่หยวนเต็มไปด้วยความลังเล ผู้แข็งแกร่งจากราชวงศ์อู่โบราณ ไม่เคยเกรงกลัวนักบู๊คนไหน แต่กับพรสวรรค์ด้านบูโดของหยางเฉินนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง จนเขาอดเหลือเชื่อไม่ได้

คนแบบนี้ ต้องมีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดาแน่

จากการแสดงออกของหยางเฉินเมทื่อสักครู่ก็ดูออกได้ไม่ยาก หยางเฉินกับหม่าชาวเป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตายกัน หากเขาจะตัวหม่าชาวกลับไป แม้หยางเฉินกับจักรพรรดิเฝิงจะหยุดเขาไว้ไม่ได้ ยังไงหยางเฉินก็ต้องตามไปยังราชวงศ์ไป๋หลี่อยู่ดี

ในเมื่อเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นขนาดนี้ ทำให้เขากังวลถึงเบื้องหลังของหยางเฉิน ซึ่งตระกูลหลี่ก็อาจจะไม่สามารถรับมือไหว

นอกเสียจากว่า เขาจะสังหารคนที่นี่ทิ้งทั้งหมด

ฝ่าบาทหัวเราะ พลางจ้องมองไปยังใบหน้าที่ลังเลของไป๋หลี่เยี่ยน เขาไม่พูดอะไร ได้แต่รออีกฝ่ายลงมือ

“เรื่องต้องไม่จบลงแค่นี้แน่ !”

ไป๋หลี่เยี่ยนพูดจบก็หันกำลังจะจากไป

“ใครอนุญาตให้ท่านออกไปกัน ?”

ทันใดนั้นเสียงอันเยือกเย็นก็ดังไปทั่วราชวงศ์เฝิง

สายตาของทุกคนจ้องมองไปยังเจ้าของเสียงเมื่อสักครู่ ซึ่งเป็นชายวัยกลางคนที่ปรากฏตัวออกมา

“เฝิงจื้อหย่วน !”

ทุกคนต่างตกใจ

ขณะที่ไป๋หลี่เยี่ยนปรากฏตัวออกมา เฝิงจื้อหย่วนก็หายตัวไป แต่ว่าคนส่วนใหญ่กลับไม่รู้ว่าเมื่อสักครู่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่

ฝ่าบาทขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชาว่า “ถอยไปซะ !”

แต่เฝิงจื้อหย่วนกลับไม่ยอมถอยออกไป สายตาอันโกรธแค้น จ้องมองไปยังไป๋หลี่เยี่ยน เขากัดฟันและพูดว่า “ไป๋หลี่เยี่ยน ในที่สุดเราก็ได้พบกัน !”

นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยแรงอาฆาต

ไป๋หลี่เยี่ยนขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา “เจ้าเป็นใคร ?”

เฝิงจื้อหย่วนกัดฟันแน่น ตอบว่า “ข้าคือภรรยาของไป๋หลี่ชิวเหว่ เฝิงจื้อหย่วน !”

ไป๋หลี่เยี่ยนยิ้มอย่างเย็นชา “ในตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะน้องหญิงแล้วล่ะก็ เจ้าคิดว่าจะยังมีชีวิตมาได้จนถึงวันนี้งั้นหรือ ? อะไรอีก ? จะมาฆ่าข้าหรือไง ?”

สายตาของเขาเต็มไปด้วยการดูถูก แม้ว่าเฝิงจื้อหย่วนจะเป้นถึงสองราชวงศ์โบราณ แต่สำหรับไป๋หลี่เยี่ยนแล้วราชวงศ์เฝิงนั้นไม่อาจเทียบเคียงกับราชวงศ์ไป๋หลี่ได้