The king of War นิยาย บท 1593

ไม่มีใครคิดว่า เป็นถึงผู้แข็งแกร่งแห่งราชวงศ์เย่และราชวงศ์ต้วน ถึงกับกำลังคิดว่าจะแพ้การต่อสู้ยังไง จากนั้นรีบไปจากเมืองเยี่ยนตูให้เร็วที่สุด

ในขณะที่หยางเฉินพูดคำว่าเริ่มต้น เย่เจียงกับต้วนชิงเกือบจะเคลื่อนไหวพร้อมกัน และรีบวิ่งเข้าหากันอย่างรวดเร็ว

เพียงแต่ว่า บนร่างกายของทั้งสองคน ไม่มีออร่าวิถีบู๊แผ่กระจายออกมาเลย เหมือนกับคนธรรมดาสองคน เพียงแต่ความเร็วนั้นเร็วกว่าคนธรรมดาทั่วไป แค่นั้นเอง

ในสถานที่ขนาดใหญ่นี้ ทั้งหมดคือผู้แข็งแกร่งแดนเทพ เมื่อเห็นว่าผู้แข็งแกร่งของทั้งสองราชวงศ์ไม่มีออร่าวิถีบู๊แผ่กระจายออกมาเลย ก็ตกตะลึง

“เกิดอะไรขึ้น? พวกเขาล้วนเป็นยอดฝีมือของราชวงศ์ ทำไมถึงไม่มีออร่าวิถีบู๊แผ่กระจายออกมาล่ะ?”

“พวกคุณแน่ใจหรือ พวกเขาเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ?”

“ผู้แข็งแกร่งแดนเทพของราชวงศ์ อ่อนแอขนาดนี้เลยหรือ?”

…...

ในสถานที่ขนาดใหญ่เช่นนี้ ผู้แข็งแกร่งทุกคน พูดด้วยความประหลาดใจ

ในเวลานี้ ต้วนชิงกับเย่เจียงได้เริ่มการต่อสู้แล้ว ต้วนชิงได้ต่อยหมัดไปที่ใบหน้าเย่เจียง เย่เจียงใช้เท้าเตะที่ท้องของ ต้วนชิง

จากนั้น ในความตกตะลึงของฝูงชน ร่างกายของต้วนชิงกับเย่เจียงก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าทีละคน และปลิวลงพื้นใต้สังเวียน

“ตูม!”

“ตูม!”

หลังจากนั้น ก็มีร่างกายตกลงสู่พื้นเสียงดังสนั่นต่อเนื่องสองครั้ง

ทันใดนั้นฉากในสถานที่นี้ก็ตกอยู่ในความเงียบ และทุกคนต่างตกตะลึงและก็มองไปที่ต้วนชิงกับเย่เจียงที่ตกลงมาจากบนสังเวียน

จากจุดเริ่มต้นการแข่งขัน ถึงตอนจบ ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที ทั้งคู่ก็เคลื่อนไหวด้วยกระบวนท่าเดียว ก็ได้รับการตัดสินแพ้ชนะแล้วเหรอ?

หยางเฉินมองจากข้างสนาม เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าทั้งสองราชวงศ์กำลังเล่นกลอุบายอะไร

เห็นได้ชัดว่า พวกเขาทั้งหมดต้องการไปจากเมืองเยี่ยนตูโดยเร็วที่สุด

ฉากในสถานที่นี้นั้นเงียบไปสิบวินาที ก่อนที่จะมีคนพูดว่า “นี่คือการต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งแดนเทพใช่หรือไม่?”

หลังจากที่เย่เจียงกับต้วนชิง ปลิวกระเด็นและหล่นลงใต้สังเวียนทีละคน ทั้งคู่ก็เลือกที่จะอยู่เงียบๆแสร้งทำเป็นเวียนหัว บรรดาผู้ที่ไม่รู้และไม่เข้าใจคงจะคิดว่าการต่อสู้เมื่อสักครู่นั้นคงจะดุเดือดมาก

“ไม่เสียชื่อที่เป็นถึงผู้นำที่แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่ เก่งกาจจริงๆ ราชวงศ์ต้วนของเรา แพ้แล้ว!”

ในขณะนี้ต้วนเย่ลุกขึ้นยืน มองไปในทิศทางของราชวงศ์เย่ และพูดว่า

พูดจบ เขาก็สั่งคนที่อยู่เบื้องหลังเขา “ไปยกต้วนชิงกลับมา!”

“ครับ!”

ผู้แข็งแกร่งแห่งราชวงศ์ต้วนทั้งสองคนเร่งรีบไปข้างหน้า และไปยกต้วนชิงมา

และในเวลานี้คนของราชวงศ์เย่ก็ตั้งสติขึ้นมาได้ รีบไปยกเย่เจียงมาจากสังเวียน

“คุณหยาง ทั้งคู่ตกจากสังเวียนแล้ว ผลแพ้ชนะจะตัดสินใจอย่างไร?”

ในเวลานี้ กรรมการมองไปในทิศทางของหยางเฉินและถาม

ศึกชิงเจ้าแห่งราชาในเมืองเยี่ยนตูครั้งนี้ ถูกกระตุ้นโดยหยางเฉิน และกรรมการก็ต้องการทำตามคำสั่งของหยางเฉิน

หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถือว่าเสมอกัน! ราชวงศ์เย่กับราชวงศ์ต้วน ส่งผู้แข็งแกร่งคนอื่นต่อสู้ต่อไป! จนกว่าจะได้รับการตัดสินผู้แพ้และชนะ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของคนราชวงศ์เย่กับราชวงศ์ต้วนดูแย่มาก พวกเขาตกเป็นเป้าหมายของหยางเฉิน แม้ว่าพวกเขาจะยอมแพ้ หยางเฉินก็ไม่เห็นด้วย

ต้วนเย่เหลือบมองไปยังทิศทางของหยางเฉิน จากนั้นพูดด้วยความโกรธ “ส่งคนต่อไป!”

ราชวงศ์ต้วนมีผู้แข็งแกร่งระดับแดนเทพส่งขึ้นบนสังเวียน และราชวงศ์เย่ก็ส่งผู้แข็งแกร่งที่มีระดับแดนเทพเช่นกัน

คราวนี้ ผู้แข็งแกร่งทั้งสองไม่เหมือนเมื่อสักครู่ ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวก็หล่นลงสังเวียน แต่ต่อสู้กันอย่างจริงจัง

ถึงกระนั้น ผู้แข็งแกร่งทั้งสองก็ยังไม่ใช้พลังเต็มที่ ผู้แข็งแกร่งทั้งสองที่อยู่ในระดับแดนเทพขั้นปลาย ก็เหมือนกับผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นสูงสุดกำลังต่อสู้กัน

เพียงห้านาทีต่อมา ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่หล่นลงสังเวียน และราชวงศ์ต้วนชนะ

ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ต้วนที่ชนะคนนั้น มาถึงข้างกายต้วนเย่ ก้มหัวลงและพูดว่า “เสด็จอารอง ขอโทษด้วย ผมชนะแล้ว!”

ต้วนเย่ถอนหายใจ และพูดว่า “ไม่เป็นไร สู้กันต่อไป!”

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป!