The king of War นิยาย บท 1621

หลังวางสายโทรศัพท์แล้ว หลัวซื่อหงรีบบอกว่า “คุณโยชิดะครับ หยางเฉินรับปาก จะเซ็นสัญญาการซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปกับท่านแล้วครับ”

โยชิดะ โนะไม่ได้แปลกใจ บนใบหน้า ยังคงเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

“ไอ้สารเลว ถ้าเป็นเพราะการตายของลู่เหวินจิ้น ทำให้แผนการของฉันยุ่งยากอะไรขึ้นมา แกซื้อหลุมฝังศพเอาไว้ให้ตัวเองล่วงหน้าได้เลย!”

โยชิดะ โนะพูดด้วยเสียงเย็นชา จากนั้นพูดอีกว่า “เตรียมสัญญาเอาไว้ ให้หยางเฉินไปเซ็นสัญญาการซื้อที่ซุ่นเทียนกรุ๊ป”

หลัวซื่อหงรีบตอบทันที “ครับ ผมจะไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยครับ”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ซุ่นเทียนกรุ๊ปสำนักงานใหญ่ ห้องทำงานประธานชั้นบนสุด

หยางเฉินกับลั่วปิงอยู่พร้อมหน้า หลัวซื่อหงนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน มองทางหยางเฉินอย่างเบิกบานใจแล้วพูดว่า “คิดว่าคุณหยางคงรู้ตำแหน่งของตระกูลโยชิดะในประเทศซันแล้ว ดังนั้นถึงรับปากเซ็นสัญญาการซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ป แต่ว่าคุณสบายใจได้ ตระกูลโยชิดะมีเงิน คุณโยชิดะก็ยอมซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปในราคาสูงกว่าสามสิบเปอร์เซ็นต์ด้วย”

หยางเฉินหรี่ตาจ้องหลัวซื่อหงแล้วพูดว่า “พูดมาแบบนี้ ฉันยังต้องขอบคุณโยชิดะ โนะไหม? ขอบคุณที่เขายอมซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปของฉันด้วยราคาเพิ่มขึ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์?”

หลัวซื่อหงหัวเราะแห้งๆ จากนั้นนำสัญญาการซื้อที่เตรียมไว้เรียบร้อยตั้งนานแล้ว ยื่นให้หยางเฉินแล้วบอกไปว่า “นี่คือสัญญาซื้อ ประธานหยางดูสักหน่อย ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็เซ็นชื่อเถอะครับ!”

หยางเฉินไม่อ่านเนื้อหาในสัญญาสักนิด หยิบปากกาเซ็นชื่อ ขีดๆ เขียนๆ เซ็นชื่อเต็มของตนเองลงไปแล้ว

หลัวซื่อหงตะลึงครู่หนึ่ง เหมือนนึกไม่ถึงว่าหยางเฉินจะเซ็นสัญญาการซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปง่ายดายเช่นนี้ แม้กระทั่งไม่อ่านเนื้อหาดูด้วย หรือว่าไม่กลัวสัญญาฉบับนี้จะมีปัญหาหรือไง?

“เซี่ยเหอล่ะ?”

หยางเฉินถือโอกาสโยนสัญญายาวพืดให้หลัวซื่อหงไป เอ่ยปากถามขึ้น

หลัวซื่อหงถึงได้สติกลับมา หัวเราะแล้วตอบว่า “คุณหยางพุดถึงอะไรกันครับ? ทำไมผมไม่เข้าใจเลย? เซี่ยเหอที่คุณหมายถึง คือเซี่ยเหอดาราที่กำลังดังอยู่เหรอครับ? ถ้าเป็นเธอล่ะก็ บางทีเธอคงกลับถึงบ้านแล้ว”

หยางเฉินหรี่ตามองทางหลัวซื่อหงบอกว่า “ถ้าเพื่อนฉันเป็นอะไรแม้แต่นิดเดียว นายตายแน่ ตายอย่างอนาถมากด้วย! อีกอย่าง บอกโยชิดะ โนะด้วยว่า อีกสามวัน ถ้าเขายังอยู่ที่เมืองเยี่ยนตู ฉันจะส่งเขากลับไปด้วยตัวเองแน่”

พูดจบ เขาพาลั่วปิงออกไปจากซุ่นเทียนกรุ๊ป

เพิ่งเดินออกจากซุ่นเทียนกรุ๊ป หยางเฉินต่อสายไปหาเซี่ยเหอแล้ว ครั้งนี้ เสียงเรียกเข้าดังขึ้น เซี่ยเหอก็รับสายแล้ว

“หยางเฉิน แม่ฉันตายแล้ว! แม่ฉันตายแล้ว! ต่อไปฉันควรทำอย่างไรดี? ฉันควรทำอย่างไรกัน? ฮือๆ......”

อารมณ์ของเซี่ยเหอพังทลายถึงที่สุด ปล่อยเสียงร้องไห้ออกมา

หยางเฉินรีบพูดปลอบใจทันที “คนตายแล้วฟื้นขึ้นมาไม่ได้ ขอให้เธอทำใจดีๆ ไว้! แต่ว่าเธอไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะต้องทำให้คนร้ายชดใช้คืนแน่นอน! แน่นอน!”

ยี่สิบนาทีต่อมา รถมาจอดที่หมู่บ้านวิลล่าระดับสูงแห่งหนึ่ง

หยางเฉินมองถึงบ้านของเซี่ยเหอแล้ว มองเห็นหยางเฉิน เซี่ยเหอก็ไม่มีทางควบคุมอารมณ์ของตนเองได้อีก แวบเดียวกระโจนเข้าในอ้อมอกของหยางเฉิน กอดหยางเฉินเอาไว้แน่น ร้องไห้พลางพูดว่า “หยางเฉิน แม่ฉันตายแล้ว! ต่อไปฉันไม่มีแม่แล้ว ต่อไปจะให้ฉันทำอย่างไรกัน?”

หยางเฉินกอดเซี่ยเหอไว้แน่น ในใจหนักหน่วงอย่างยิ่ง

เขากับลู่เหวินจิ้นก็รู้จักกัน และชอบคุณน้าคนนี้มากด้วย แต่ว่าปัจจุบันนี้ กลับมาพลอยลำบากเพราะเขา โดนคนอื่นฆ่าตาย