The king of War นิยาย บท 1623

เฝิงเจียหยีก็ประหลาดใจที่เห็นหยางเฉินเช่นกัน เธอไม่คิดว่าหยางเฉินจะตามมา

แต่คำว่าคนของผมที่หยางเฉินพูด ทำให้เฝิงเจียหยีรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ

เมื่อเห็นหยางเฉินโยชิดะ โนะตะโกนอย่างโกรธเคือง “หยางเฉิน คุณกำลังจะทำอะไร?”

หยางเฉินกล่าวอย่างเย็นชา “เมื่อก่อนมีคนกล้าเอาคนรอบข้างผมมาข่มขู่ผม สุดท้ายเขาก็ตายไปแล้ว! คุณคิดว่าผมจะทำอะไรล่ะ?”

ทันทีที่เขาพูดจบ พลังแห่งวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา

“ปัง!”

เจตนาฆ่าอันน่าสะพรึงกลัวได้โอบล้อมโยชิดะ โนะไว้ โยชิดะ โนะรู้สึกเหมือนมีภูเขาขนาดใหญ่กำลังกดทับเขาอยู่ หัวเข่าทั้งสองงออย่างกะทันหัน คุกเข่าลงกับพื้นอย่างแรง

มันไม่ใช่ว่าเขาต้องการคุกเข่าคารวะหยางเฉิน แต่พลังแห่งวิถีบู๊ของหยางเฉินกดดันอยู่บนตัวเขานั้นน่ากลัวเกินไป จนเขาไม่อาจทนรับไหว ขาทั้งสองอ่อนแรงและคุกเข่าลงกับพื้น

จนกระทั่งถึงเวลานี้เอง โยชิดะ โนะถึงตระหนักว่า หยางเฉินไม่ได้มีความสามารถอยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง แต่แข็งแกร่งยิ่งกว่านั้น

เพียงแค่คิดก็สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งอย่างเขาคุกเข่าลงกับพื้นได้ คนประเภทนี้อย่างน้อยต้องเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

“เป็นไปได้ยังไง? คุณอายุยังไม่ถึงสามสิบเลย จะมีพลังเหนือระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าได้ยังไง” โยชิดะ โนะถามด้วยสีหน้าตกใจ

เขาคิดไม่ถึงเลยว่า ระดับวิถีบู๊ของหยางเฉินจะทะลวงเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดแล้ว

หยางเฉินกล่าวอย่างเย็นชา “ทิ้งคำสั่งเสียไว้ ผมจะมอบความตายให้คุณเดี๋ยวนี้!”

โยชิดะ โนะกล่าวด้วยความโกรธ “คุณฆ่าผมไม่ได้หรอก! ผมมาจากตระกูลโยชิดะ หนึ่งในสามนายทุนที่มั่งคั่งที่สุดในประเทศซัน ที่มาจิ่วโจวในครั้งนี้ได้มาพร้อมกับภารกิจ ถ้าคุณกล้าฆ่าผม ตระกูลโยชิดะจะไม่ปล่อยคุณไปแน่”

หยางเฉินหรี่ตาลง “บอกผมมาสิ คุณมาพร้อมกับภารกิจอะไร?”

เขาพูดพลางเตะปากของโยชิดะ โนะ ฟันของเขาหักหมดปากทันที

“อา...”

โยชิดะ โนะร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด

หลังจากแน่ใจว่าโยชิดะจะไม่กัดลิ้นและฆ่าตัวตาย หยางเฉินจึงพูดต่อ “บอกภารกิจของคุณมา มิฉะนั้นผมจะทำให้ชีวิตของคุณเหมือนตายทั้งเป็น!”

ใบหน้าของโยชิดะ โนะบูดเบี้ยวด้วยความโกรธ “คุณฆ่าผมเถอะ!”

หยางเฉินเลิกคิ้วขึ้น “ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ นะ!”

พูดจบ เขาก็หยิบเม็ดยาสีดำออกมา ทันใดนั้นโยชิดะ โนะก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา “คุณคิดจะทำอะไร?”

หยางเฉินไม่สนใจเขา พอดีดนิ้ว เม็ดยาสีดำก็พุ่งตรงเข้าไปในปากโยชิดะ โนะ

พอโยชิดะ โนะกำลังจะคายออกมา เขาก็พบว่ายาเม็ดสีดำนั้นละลายเป็นของเหลวทันทีที่เข้าไปในปาก ก่อนจะไหลเข้าสู่อวัยวะภายในของเขา

โยชิดะ โนะหน้าถอดสี พลางถามด้วยความกลัว “คุณให้ผมกินอะไรเข้าไป?”

เพียงแต่ว่าทันทีที่เขาตอบ ก็รู้สึกราวกับว่ามีมดจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังกัดกินอวัยวะภายในร่างกายของเขา

“อา...”