The king of War นิยาย บท 1624

โยชิดะ โนะรู้สึกกลัวจริงๆ เขาไม่ต้องการที่จะสัมผัสเหมือนตายทั้งเป็นแบบเมื่อครู่อีกแล้ว

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขามั่นใจว่า อย่างน้อยหยางเฉินก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

ผู้แข็งแกร่งในระดับเช่นนี้ หากต้องการฆ่าเขาก็ง่ายดายพอๆ กับการเหยียบมดตัวหนึ่งให้ตาย

หยางเฉินจ้องมองไปที่โยชิดะ โนะอย่างเย็นชา พลางพูดว่า “โอนกิจการทั้งหมดที่คุณมีในจิ่วโจวให้ผมก่อน!”

“เดี๋ยวผมไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย!” โยชิดะ โนะกล่าวอย่างเร่งรีบ

จากนั้นเขาก็กำลังจะวิ่งออกไป

เพียงแต่ว่าเขาถูกขวางไว้โดยเฝิงเจียหยี

“ถ้าปล่อยคุณไป คุณจะกลับมาอีกไหม?” หยางเฉินถามอย่างเย็นชา

เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าในสายตาของหยางเฉิน โยชิดะ โนะก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งร่างกาย เขารีบอธิบายว่า “ผมรับผิดชอบหลายอย่าง มีเพียงผมเท่านั้นที่มีอำนาจ ถ้าคุณหยางไม่เชื่อใจผม ก็สามารถไปที่สำนักงานใหญ่ของซุ่นเทียนกรุ๊ปกับผมได้เลย”

หยางเฉินหรี่ตามองโยชิดะ โนะแล้วพูดว่า “ถ้าคุณกล้าเล่นตุกติก ผมรับประกันได้เลยว่าจะทำให้ชีวิตคุณเหมือนตายทั้งเป็น!”

ร่างกายของโยชิดะ โนะสั่นเทิ้ม รีบพูดอย่างรวดเร็ว “คุณหยางไม่ต้องกังวล ผมจะไม่คิดเล่นตุกติก ผมจะไปโอนกิจการในจิ่วโจวที่ซุ่นเทียนกรุ๊ปจริงๆ”

“ไปสิ!” หยางเฉินพูดอย่างเฉยเมย

ยี่สิบนาทีต่อมา หยางเฉินและเฝิงเจียหยีก็ตามโยชิดะ โนะมาถึงอาคารสำนักงานใหญ่ของซุ่นเทียนกรุ๊ป

ชั้นบนสุด ในห้องทำงานของประธาน

โยชิดะ โนะยืนอยู่ทางด้านหนึ่ง หยางเฉินนั่งอยู่หน้าเก้าอี้สำนักงาน พลิกดูสัญญาในมือ

โยชิดะ โนะไม่กล้าหายใจแรง เขายืนตัวสั่นงันงกอยู่ข้างๆ เมื่อเผชิญหน้ากับความสามารถที่เด็ดขาด เขาไม่กล้าแม้แต่จะวิ่งหนีและมีความคิดอะไร

ในเวลานี้ลั่วปิงมาแล้ว ตามด้วยทนายความค่าตัวสูงจากเยี่ยนเฉินกรุ๊ปหลายคน

ลั่วปิงตกใจเมื่อเห็นหยางเฉินกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะของประธานซุ่นเทียนกรุ๊ป ส่วนโยชิดะ โนะที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ตกตะลึง

เขารีบถาม “ท่านประธาน ท่านให้ผมพาคนมาหา ผมก็พามาแล้ว หากท่านมีเรื่องอะไร ก็สั่งการมาได้เต็มที่”

จากนั้นหยางเฉินก็ยื่นสัญญาที่จัดทำโดยโยชิดะ โนะให้กับลั่วปิง แล้วกล่าวว่า “นี่เป็นสัญญาการเข้าซื้อกิจการซุ่นเทียนกรุ๊ปของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป คุณให้พวกทนายความดูให้ดี ว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

ลั่วปิงตกใจมาก เขาคิดไม่ถึงว่าเยี่ยนเฉินกรุ๊ปเพิ่งถูกโยชิดะ โนะซื้อไปด้วยวิธีสกปรก สุดท้ายภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง เยี่ยนเฉินกรุ๊ปก็กลับมาอยู่ในมือของหยางเฉิน เขายังต้องการซื้อซุ่นเทียนกรุ๊ปอีกด้วย

ลั่วปิงรีบแสดงสัญญาให้พวกทนายดู ส่วนตัวเขาเองก็หยิบสัญญาขึ้นมาอ่าน

เมื่อเขาเห็นว่าซุ่นเทียนกรุ๊ปครอบครองกิจการขนาดใหญ่ 28 แห่งของจิ่วโจวแล้ว ก็ถึงกับอึ้งไป

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เขาตกใจยิ่งกว่านั้นยังไม่เกิดขึ้น เยี่ยนเฉินกรุ๊ปนั้นจ่ายเงินเพียงหยวนเดียวเพื่อซื้อซุ่นเทียนกรุ๊ป

พูดอีกอย่างก็คือ ขอเพียงหยางเฉินจ่ายเงินหนึ่งหยวน ก็สามารถซื้อกิจการที่มีมูลค่าตลาดนับล้านล้านภายใต้ชายคาของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปได้แล้ว

ทุกวันนี้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปก็คือกิจการที่มีมูลค่าตลาดนับล้านล้าน ซึ่งหมายความว่าหลังจากการเข้าซื้อกิจการในครั้งนี้ มูลค่าตลาดของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป สูงถึงสองล้านล้าน เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ

ไม่นานกลุ่มทนายก็อ่านสัญญาจบ แล้วรีบพูดขึ้นว่า “ท่านประธาน สัญญาไม่มีปัญหาอะไร!”

หยางเฉินและเฝิงเจียหยีกำลังจับตามองอยู่ในห้องทำงานใหญ่ โยชิดะ โนะไม่กล้าเล่นตุกติกใดๆ เขากำลังโทรศัพท์เพื่อตรวจสอบแผนการเข้าซื้อกิจการในจิ่วโจวของนายทุนใหญ่อีกสองคน

แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่โยชิดะ โนะพูดไว้ ไม่มีใครรู้ว่านายทุนคนอื่นๆ ได้กิจการเหล่านั้นมาแล้ว

หยางเฉินหันไปหาเฝิงเจียหยีและพูดว่า “คุณจับตาดูไว้ ผมจะออกไปโทรศัพท์หน่อย!”

เฝิงเจียหยีพยักหน้า “ค่ะ!”

ด้านนอกประตู หยางเฉินหาที่เงียบๆ เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครแอบฟังได้ เขาก็กดโทรออกไปและพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “อาจารย์ แผนการ “สังหารมังกร” ที่ประเทศซันดำเนินการ จะนำโดยสามนายทุนใหญ่ของประเทศซัน นั่นคือการเข้าซื้อกิจการขนาดใหญ่ในจิ่วโจว”

เมื่อได้ยินหยางเฉินพูดอย่างนั้น ก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หนูอย่างประเทศซัน เป็นขโมยแก้ไม่หายจริงๆ กล้าดียังไงถึงคิดทำร้ายจิ่วโจวของพวกเรา ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมขอมอบหมายภารกิจให้คุณ ให้ขับไล่ไอ้เวรพวกนี้ออกไปให้หมด!”

หยางเฉินคาดไว้แล้วว่าผู้ไร้นามจะพูดแบบนี้ เขาพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ “ตอนนี้ผมกำลังมีปัญหา นอกจากรู้ว่าตระกูลโยชิดะซื้อกิจการเหล่านั้นแล้ว นายทุนอื่นๆ ซื้อกิจการไหนในจิ่วโจวบ้าง ผมตรวจสอบไม่ได้เลย”

เขาบังคับให้โยชิดะ โนะตรวจสอบภายในยี่สิบนาที ก็แค่ต้องการดูว่าโยชิดะ โนะสามารถค้นหาความจริงได้หรือไม่ แต่ดูจากสถานการณ์แล้ว โยชิดะ โนะดูไม่เหมือนโกหกอยู่ เขาน่าจะไม่รู้จริงๆ และตรวจสอบไม่ได้ด้วย

นั่นเป็นเหตุผลที่หยางเฉินติดต่อกับผู้ไร้นาม

ผู้ไร้นามนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวว่า “เรื่องนี้อาจารย์ไม่สะดวกออกหน้าจัดการ คุณต้องพึ่งกำลังของตัวเองในการตรวจสอบแล้ว”

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของหยางเฉินก็แข็งทื่อทันที แล้วถามว่า “อาจารย์ ท่านรู้อะไรบ้างไหม?”

เขามักจะรู้สึกว่าผู้ไร้นามรู้ความจริงอยู่บ้าง

ผู้ไร้นามกล่าวว่า “คุณแค่จำคำที่ผมพูดไว้ ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ต้องคอยระมัดระวัง พยายามปกป้องปลอดภัยของตัวเอง”