The king of War นิยาย บท 1631

หยางเฉินยิ้มเยาะ “ไม่เจียมกะลาหัว!”

ทันทีที่เขาพูดจบ พลังแห่งวิถีบู๊ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขาทันที

เพราะเขาต้องการควบคุมพิษกู่ไร้หัวใจ ดังนั้นจึงอยู่ในสภาพคลุ้มคลั่งอยู่ตลอดเวลา ในเวลานี้เมื่อเปิดตำราเทพสงคราม พลังแห่งวิถีบู๊ที่อยู่เหนือกว่าระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดก็แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา

เมื่อครู่ผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงที่ยังคิดว่าสามารถเอาชนะหยางเฉินได้ ก็รู้สึกถึงพลังกดดันจากตัวหยางเฉิน สีหน้าของทั้งสองเปลี่ยนไปอย่างมากทันที

“นาย นายเป็นใครกันแน่?”

ผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงถามด้วยความตกใจอย่างถึงขีดสุด

พวกเขาสัมผัสได้ถึงลมปราณที่อยู่เหนือพวกเขาไปไกลจากตัวหยางเฉิน

ความแข็งแกร่งที่พวกเขาระเบิดออกมาในตอนนี้ เทียบเท่ากับผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก แต่หยางเฉินกลับทำให้พวกเขารู้สึกกดดัน มันสามารถพิสูจน์ได้ว่าความแข็งแกร่งของหยางเฉิน อย่างน้อยก็อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด

ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดที่ดูเหมือนจะมีอายุไม่ถึง 30 ปี ต่อให้อยู่ในเมืองหวยเฉิง ก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน

สองพี่น้องตระกูลซ่งที่อยู่อีกด้านหนึ่ง ในเวลานี้ก็ตกตะลึงเช่นกัน ดูเหมือนว่าพวกเขาคิดไม่ถึงว่า หยางเฉินที่ไม่ได้เจอเพียงไม่กี่เดือน ไม่เพียงแต่มีสติรับรู้มากขึ้น แต่วิถีบู๊ยังพัฒนาขึ้นมากด้วย

หยางเฉินมองไปยังผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงทั้งสองด้วยสีหน้านิ่งเฉย “ผมคือใคร พวกคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะรับรู้ แต่พวกคุณต้องรู้ว่า พวกคุณฆ่าลูกเขยของเจ้าเมืองหวยเฉิง ตายอยู่ในมือผม แต่จนถึงตอนนี้ ผมยังมีชีวิตอยู่ รู้ไหมว่าทำไม?”

เมื่อครู่ตอนที่หยางเฉินพูดแบบนี้ ผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงยังคิดว่าหยางเฉินกำลังโกหก แต่ตอนนี้พวกเขาเชื่อหยางเฉินแล้ว

ชายหนุ่มที่มีความสามารถระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด จะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร?

“ขอโทษที่มารบกวน!”

ผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงทั้งสองมองหน้ากัน สำรวมพลังแห่งวิถีบู๊ในร่างกายเอาไว้ เมื่อเห็นหยางเฉินพูดจบแล้ว ก็หันหลังเดินจากไป

“ตอนที่ให้พวกคุณไป พวกคุณก็ไม่ไป ตอนนี้คิดจะไป มันสายเกินไปแล้ว!”

หยางเฉินกล่าวอย่างเย็นชา พอพูดจบ ร่างของเขาก็กลายเป็นเงา ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงในทันที

“นายกำลังจะทำอะไร?”

ผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงถึงกับหน้าถอดสีทันที หนึ่งในนั้นกล่าวว่า “พวกเรามาจากหุบเขาราชายา อาจารย์ของพวกเราคือราชายา ถ้านายกล้าฆ่าพวกเรา เขาจะต้องล้างแค้นให้พวกเราอย่างแน่นอน”

“ปัง! ปัง!”

หยางเฉินตบติดต่อกันสองครั้งอย่างไม่ลังเล เห็นเพียงผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงกระอักเลือดและกระเด็นออกไปเหมือนว่าวที่สายขาด

ทันทีที่ร่างของพวกเขาตกลงบนพื้น ก็หมดโอกาสรอดชีวิตอย่างสมบูรณ์

สองพี่น้องตระกูลซ่งมองไปยังผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงที่ขาดใจตายอย่างตกตะลึง แล้วถามด้วยความประหลาดใจ “คุณหยาง คุณฆ่าพวกเขาจริงๆ เหรอ?”

“พวกเขามาที่นี่เพื่อจับตัวพวกคุณกลับไปที่หุบเขาราชายา หากในเวลานี้ยังปล่อยให้พวกเขามีชีวิตรอดกลับไป ที่นี่ของผมอาจจะถูกเปิดเผย พอถึงตอนนั้นจะต้องเผชิญกับความยุ่งยากอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมไม่ชอบปัญหา” หยางเฉินกล่าว

เมื่อได้ยินดังนั้น สองพี่น้องตระกูลซ่งก็พูดไม่ออก

เป็นเพราะกลัวปัญหา จึงต้องสังหารผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงสองคน

หยางเฉินมองไปที่เฝิงเสียวหว่านแล้วพูดว่า “อาการบาดเจ็บของผู้อาวุโสจั่วโย่วเป็นยังไงบ้าง? เธอมีวิธีใดที่จะฟื้นฟูพื้นฐานวิถีบู๊ของพวกเขาให้กลับคืนมาบ้างไหม?”