The king of War นิยาย บท 1633

ในช่วงเวลานี้ อ้ายหลินอยู่ภายใต้แรงกดดันทางจิตใจมากมาย กว่าจะได้พบกับหม่าชาวไม่ใช่เรื่องง่าย แต่หม่าชาวสูญเสียการรับรู้ไปเพราะได้รับบาดเจ็บสาหัส

จนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่มีวี่แววของการฟื้นตัวใดๆ

เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เธอรู้ดีว่าตอนนี้สถานการณ์ของหม่าชาวนั้นอันตรายแค่ไหน

สุดท้ายทางด้านหม่าชาวก็ยังไม่หายดี ทางนี้ก็เกิดเรื่องขึ้นกับหยางเฉินอีก เธอเป็นกังวลมากจริงๆ

เมื่อมองไปที่อ้ายหลินที่กำลังกระวนกระวายใจ หยางเฉินก็นิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ตอนนี้สถานการณ์ของผมไม่ค่อยสู้ดีนัก แต่พี่ไม่ต้องกังวล ผมสู้ไหว”

ถึงอย่างไรเขาก็ยังไม่บอกสภาพร่างกายที่แท้จริงออกมา มิฉะนั้นอ้ายหลินจะยิ่งกังวลมากขึ้นเท่านั้น

ในเวลานี้ซ่งจั่วได้กล่าวว่า “คุณหยาง ผมรู้เรื่องพิษกู่ไร้หัวใจอยู่เหมือนกัน ว่ากันว่าผู้ที่ถูกพิษจะต้องตายภายในเจ็ดวัน!”

“แต่ก็มีข่าวลือว่าคนที่ถูกพิษยังมีโอกาสรอดและมีเพียงโอกาสเดียว”

เมื่อได้ยินคำพูดของซ่งจั่ว ทุกคนก็มองเขาอย่างมีความหวัง

“วิธีอะไร?” หยางเฉินรีบถามและแอบตื่นเต้นในใจ

“ฆ่าคนปล่อยพิษเสีย!” ซ่งจั่วกล่าว

“ฆ่าคนปล่อยพิษ?”

เฝิงเสียวหว่านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวว่า “ช่วงนี้ฉันได้ค้นหาข้อมูลมากมายเกี่ยวกับพิษกู่ไร้หัวใจ พิษกู่ไร้หัวใจเป็นปรมาจารย์แห่งพิษกู่ เติบโตมาด้วยเลือดของตัวเองมานานหลายทศวรรษ ก่อนจะมีความสามารถในการกลืนกินหัวใจ”

“ยิ่งกว่านั้น พิษกู่ไร้หัวใจมีอยู่ 2 ตัว ตัวหนึ่งถูกเพาะเลี้ยงในร่างกายของคนปล่อยพิษ เรียกว่าพิษกู่ตัวแม่ พิษกู่ไร้หัวใจอีกตัวหนึ่งถูกคนปล่อยพิษนำไปใส่ในร่างกายของผู้อื่น ถูกเรียกว่าพิษกู่ตัวลูก”

“พิษกู่ตัวแม่และพิษกู่ตัวลูกถูกเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าพิษกู่แฝด กล่าวอีกนัยหนึ่ง ขอเพียงพิษกู่หนึ่งในนั้นตาย อีกตัวหนึ่งก็จะตายตามไปด้วย”

“พิษกู่ไร้หัวใจในร่างกายของพี่หยางไม่สามารถเอาออกมาได้เลย ในกรณีนี้เราสามารถหาทางจัดการกับพิษกู่ที่อยู่ในตัวคนปล่อยพิษเท่านั้น ถ้าคนปล่อยพิษถูกฆ่า พิษกู่ไร้หัวใจในร่างกายของเขาจะสูญเสียที่อยู่ มันก็จะตาย เมื่อพิษกู่ตัวแม่ตาย พิษกู่ไร้หัวใจในตัวพี่หยางก็จะตายด้วย”

ซ่งจั่วพยักหน้าหงึกๆ “ใช่ เป็นแบบที่เสียวหว่านพูด พิษกู่ตัวแม่และพิษกู่ตัวลูกเป็นพิษกู่ที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เนื่องจากเราไม่สามารถฆ่าพิษกู่ตัวลูกในร่างกายของคุณหยางได้ เราจึงต้องคิดหาวิธีฆ่าพิษกู่ตัวแม่ในร่างกายของคนปล่อยพิษ”

ทันใดนั้นหยางเฉินก็รู้สึกเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ เมื่อพลังชีวิตของพิษกู่ไร้หัวใจแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เขาถึงกับสิ้นหวัง เขาเคยคิดว่าไม่มีวิธีจัดการพิษกู่ไร้หัวใจได้แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีวิธีแก้ปัญหาจริงๆ

ซ่งโย่วกล่าวขึ้นมาทันใด “เพียงแต่ว่า การจะตามหาตัวอาจารย์ของหลิวเหล่าก้วย นั้นไม่ง่ายเลย? ต่อให้หาพบ แล้วคุณหยางจะฆ่าเขาไหม?”

ประกายคมกริบพาดผ่านดวงตาของหยางเฉิน เขาหรี่ตาลงและพูดว่า “ขอเพียงหาเขาพบ ต่อให้ผมต้องเดิมพันด้วยชีวิต ผมก็จะทำให้เขามาตายต่อหน้าผมให้ได้”

อาจารย์ของหลิวเหล่าก้วยเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด แต่ก็มีความสามารถอยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้นเท่านั้น

แม้ว่าเขาจะอยู่ที่ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด แต่กำลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาอยู่ที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดช่วงต้น ถ้าเขาต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย แม้ว่าอาจารย์ของหลิวเหล่าก้วยจะอยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น ก็อาจจะยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

อ้ายหลินที่เดิมเสียใจโศกเศร้าในเวลานี้ได้สงบลงแล้ว เธอรีบพูดว่า “อาจารย์ของหลิวเหล่าก้วย เป็นคนเมืองเหมียว เธอไม่ได้สนิทสนมกับเจ้าเมืองเหมียวหรอกหรือ? ถ้าเธอไปหาเขา เขาจะต้องบอกอย่างแน่นอนว่าอาจารย์ของหลิวเหล่าก้วย อยู่ที่ไหน”