The king of War นิยาย บท 1640

ขณะนี้ พลังบู๊อันน่ากลัว ระเบิดออกจากตัวหยางเฉิน ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ ตรงกลางระหว่างคิ้ว มีลายตระกูลสายเลือดคลั่งปรากฏขึ้น

เดิมทีแดนบู๊ของเขาคือ แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นต้น แต่ตอนนี้ เขารู้สึกว่าสิ่งที่ขัดขวางอยู่ในร่างกายเขา ได้ทะลุไปแล้ว

“ตู้ม!”

แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นกลาง!

ทะลุแดน ภายใต้ความโกรธ!

แม้แดนจะก้าวหน้าขึ้นเพียงชั้นเล็กๆ แต่ความก้าวหน้าเล็กๆ นี้ ทำให้พละกำลังของหยางเฉิน เพิ่มขึ้นทันที

ก่อนหน้านี้ เขาพอฝืนปล่อยพลัง ที่เกือบเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้นออกมาได้ แต่ตอนนี้ เขาสามารถปล่อยพลังที่ทัดเทียมกับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น ออกมาได้อย่างสบายๆ

“พลั่ก!”

วินาทีต่อมา หมัดของหยางเฉิน ปะทะกับฝ่ามือหญิงชรา พลังอันบ้าคลั่ง อยู่ในฝ่ามือหญิงชรา จากนั้น แผ่ซ่านไปทั่วแขนและร่างกายของหญิงชรา

หญิงชราหน้าเปลี่ยนสี สีหน้าตกตะลึง

ในขณะที่ผู้แข็งแกร่งของจวนเจ้าเมือง กำลังตกตะลึง ตัวของหญิงชรา ลอยกระเด็นออกไปเหมือนลูกบอล

หญิงชรายังไม่ทันตกลงบนพื้น ก็กระอักเลือดออกมา

หลังกระเด็นออกไปหลายสิบเมตร ตัวกระแทกลงกับพื้น ฝุ่นตลบอบอวลไปทั่ว

ทุกคนเงียบกันหมด!

ทุกคนมองหยางเฉินด้วยสีหน้าช็อก หญิงชราเป็นหนึ่งในผู้แข็งแกร่ง อันดับต้นๆ ของจวนเจ้าเมือง แม้ไม่ใช่พวกระดับสูงสุด แต่เมื่ออยู่ข้างนอก นับว่าเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆ

แต่ตอนนี้ หญิงชราพ่ายแพ้หมัดของหยางเฉิน และบาดเจ็บสาหัส

นี่หมายความว่า พละกำลังของเด็กหนุ่มตรงหน้า เหนือกว่าหญิงชรา ไม่ใช่หรือไง

หญิงชราคือผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ด แม้ไม่ได้ทะลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น แต่ปล่อยพลังที่เกือบจะถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น ออกมาได้

ตอนนี้หยางเฉินเอาชนะหญิงชราได้ งั้นหมายความว่า หยางเฉินสามารถปล่อยพลังแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น ออกมาได้แล้วน่ะสิ

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด อายุไม่ถึง 30 ปี เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้จริงๆ แต่ตอนนี้ มันเกิดขึ้นจริงแล้ว จินตนาการถึงความตกตะลึง ของผู้แข็งแกร่งจวนเจ้าเมืองได้เลย

หยางเฉินยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้ตามฆ่าต่อ ไม่มองหญิงชราแม้แต่น้อย แต่มองไปยังตรงกลางของจวนเจ้าเมือง พูดเสียงดังว่า “หยางเฉิน คิงแห่งเยี่ยนตู มาเยี่ยมเยียนเจ้าเมืองหวยเฉิง!”

เสียงเขาเหมือนสายฟ้า ฟาดไปยังสิ่งก่อสร้างสุดหรู ตรงกลางจวนเจ้าเมือง

ขณะนั้น พลานุภาพบู๊อันแข็งแกร่ง แผ่ซ่านจากสิ่งก่อสร้างนั้น ปกคลุมหยางเฉินเอาไว้

หยางเฉินแอบตกใจ ไม่เสียแรงที่เป็นเจ้าเมืองหวยเฉิง แข็งแกร่งตามคาด แค่พลานุภาพบู๊ ก็ทำให้หยางเฉินรู้สึกกดดันแล้ว

ตอนนี้เขามีพละกำลัง ทัดเทียมกับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น ยังรู้สึกถึงความกดดันอันน่ากลัวขนาดนี้ พละกำลังของเจ้าเมืองหวยเฉิง คงอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าแล้ว

จู่ๆ หยางเฉินนึกถึงคำพูดที่อาจารย์ผู้ไร้นาม ให้ผู้แข็งแกร่งเมืองหวยเฉิง มาบอกเจ้าเมืองหวยเฉิง ห้ามแตะต้องเขา เจ้าเมืองหวยเฉิง ไม่ได้แตะต้องเขามาตลอด งั้นหมายความว่า พละกำลังของผู้ไร้นาม ต้องแข็งแกร่งกว่าใช่ไหม

แดนบู๊ของเจ้าเมืองหวยเฉิง ถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า งั้นพละกำลังของผู้ไร้นาม ก็คงอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าเช่นกัน

“ไม่เสียแรง ที่เป็นศิษย์ของไอ้แก่เลวนั่น เก่งกาจตามคาด อายุแค่นี้ มีพละกำลังแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้นแล้ว ถ้าให้เวลานายมากขึ้นอีก เข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า คงไม่ใช่เรื่องยาก”

ทันใดนั้น เสียงก้องกังวาน ดังมาจากสิ่งก่อสร้างสุดหรู กลางจวนเจ้าเมือง “เข้ามาสิ!”

หยางเฉินไม่คาดฝัน กับคำพูดของเจ้าเมืองหวยเฉิงมาก เดิมทีนึกว่าต้องเจอความโกรธของเจ้าเมืองหวยเฉิง แต่คิดไม่ถึงว่า อีกฝ่ายไม่แสดงความโกรธใดๆ ออกมาเลย