The king of War นิยาย บท 1639

ตอนทุกคนกำลังตกตะลึง หยางเฉินแอบตกใจ พละกำลังของหญิงชราตรงหน้า แข็งแกร่งถึงเพียงนี้

ไม่เสียแรงที่เป็นจวนเจ้าเมือง เป็นเสือซุ่มตามคาด ถึงเป็นราชวงศ์โบราณ ก็ห่างชั้นกับจวนเจ้าเมืองอีกไกล

หยางเฉินมองหญิงชรา พูดด้วยสีหน้าเฉยเมย “ผมมีธุระมาพบเจ้าเมืองหวยเฉิง ผู้อาวุโสได้โปรดอย่าขวาง”

หญิงชราสีหน้าอึมครึม ตัวงอเล็กน้อย แต่ไม่ใช่เพราะอายุมาก ถึงเป็นแบบนี้ แต่เพราะหญิงชรา เตรียมตัวต่อสู้ทุกเมื่อ

หญิงชราหรี่ตามองหยางเฉิน แล้วพูดว่า “ไม่ใช่ใครจะพบเจ้าเมืองก็ได้ อยากพบเขา ผ่านด่านฉันไปก่อน!”

เมื่อพูดจบ พลานุภาพบู๊อันน่ากลัว ระเบิดออกมาจากตัวหญิงชรา

หยางเฉินขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชาว่า “พูดแบบนี้ ผู้อาวุโสจะเอาจริงกับผมใช่ไหม”

เมื่อเขาพูดจบ พลังที่ทัดเทียมกับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น แผ่ซ่านออกจากตัวเขา พลานุภาพนี้ ไม่ด้อยกว่าหญิงชราเลย ถึงขั้นที่แข็งแกร่งกว่าด้วย

เมื่อสัมผัสถึงพลังอันแข็งแกร่ง บนตัวหยางเฉิน หญิงชราเต็มไปด้วยความตกใจ เธอรู้ว่าหยางเฉินแข็งแกร่งมาก ไม่งั้นคงฆ่า แดนเหนือมนุษย์อย่างหลงเยว่ไม่ได้หรอก แต่คิดไม่ถึงว่า หยางเฉินแข็งแกร่งถึงขั้นนี้ พละกำลังสูสีกับเธอ

นี่แสดงว่า แค่พละกำลังที่หยางเฉินแสดงออกมา ถึงอยู่ในจวนเจ้าเมือง ก็เรียกได้ว่าเป็นอันดับต้นๆ

คนหนุ่มอายุ 28-29 ปี กลับมีพละกำลังของผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆ ของจวนเจ้าเมือง จะไม่ให้ตกใจได้อย่างไร

“ผมจะเจอเจ้าเมือง ใครกล้าขวาง ผมจะฆ่า!”

หยางเฉินพูดด้วยสีหน้าเฉยชา เมื่อพูดจบ เขาก้าวไปด้านหน้า ไม่สนใจหญิงชรา

กลุ่มผู้แข็งแกร่งของจวนเจ้าเมือง มองหยางเฉินเดินไปยังที่พักของเจ้าเมืองหวยเฉิง ไม่มีใครกล้าเข้าไปขวางสักคน

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

หญิงชราแผดเสียงด้วยความโมโห

หยางเฉินชะงักฝีเท้า มองหญิงชรา ที่ใบหน้าอึมครึม พูดอย่างเย็นชาว่า “คุณจะต่อเหรอ”

หญิงชราพูดอย่างโมโห “ไอ้เด็กเหิมเกริม! คิดว่าจวนเจ้าเมือง ไร้ความสามารถหรือไง”

เมื่อเธอพูดจบ ก็พุ่งเข้ามาหาหยางเฉินอีกครั้ง

หยางเฉินขมวดคิ้ว ความอาฆาตแวบเข้ามาในแววตา เขาเหยียบพื้นอย่างแรง ตัวหายไปจากที่เดิม

“ปัง!”

ตอนเขาหายไปจากที่เดิม ตำแหน่งที่เขาอยู่เมื่อครู่ มีรอยเท้าลึก ยุบลงไป

ขณะเดียวกัน พลานุภาพบู๊อันน่ากลัว แผ่ออกจากตัวเขา ปกคลุมไปทั่วจวนเจ้าเมือง

“พลั่ก!”

วินาทีต่อมา หยางเฉินพุ่งไปข้างหน้าหญิงชรา ง้างหมัดโจมตีลงไป ทุกคนได้ยินเพียงเสียงปะทะกัน ทั้งสองคนปะทะกัน หายตัวไปจากที่เดิมอีกครั้ง

“พลั่ก พลั่ก พลั่ก!”

ร่างกายของทั้งสองคน หายไปจากที่เดิมเรื่อยๆ ตอนปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง จะปรากฏตัวตรงตำแหน่งอื่น

พลานุภาพอันบ้าคลั่ง ราวกับจะฉีกฟ้าดินผืนนี้ออก

พื้นหินสีเขียวบริเวณรอบๆ ที่ทั้งสองต่อสู้กัน แหลกเป็นชิ้นนับไม่ถ้วน พุ่มไม้บริเวณรอบๆ โดนทำลายเช่นกัน

“แข็งแกร่งมาก!”

“เด็กหนุ่มคนนี้ เป็นใครกันแน่ ถึงมีพละกำลังพอๆ กับผู้อาวุโสปี้”

“คนแบบนี้ ต้องมาจากตระกูลบู๊โบราณอันดับต้นๆ แน่นอน ไม่งั้นอายุน้อยขนาดนี้ จะมีพละกำลังที่เกือบเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น ได้อย่างไร”