The king of War นิยาย บท 1643

หยางเฉินมองหวยฉิงอวี่ ด้วยสายตาเย็นชา ถามอีกครั้งว่า “เจียงลั่วอยู่ไหน”

หวยฉิงอวี่ไม่ตอบคำถามนี้ จู่ๆ หัวเราะออกมา แต่รอยยิ้มของเธอ ดูแปลกประหลาด

“นายเดาสิ!”

หวยฉิงอวี่หัวเราะ มองหยางเฉินแล้วพูดออกมา “แค่นายเดาถูก ฉันจะบอกนาย!”

หยางเฉินสีหน้าเย็นชาลง “พูดแบบนี้ คุณจะไม่บอกผมใช่ไหม”

หวยฉิงอวี่ส่ายหน้าหัวเราะ “นายอยากหาเจียงลั่ว ให้เจอมากสินะ หลังจากนั้นจะฆ่าเขา เพราะมีเพียงการทำสิ่งนี้ ถึงจะกำจัดพิษกู่ไร้หัวใจที่นายโดนได้”

“ถ้าฉันจำไม่ผิด วันนี้คงเป็นวันที่สี่แล้วสินะ นับวันนี้ไปด้วย นายเหลือเวลาแค่สี่วันสุดท้ายแล้ว นั่นหมายความว่า ในสี่วันหลังจากนี้ ถ้าหาเจียงลั่วไม่เจอ นายก็จะตาย”

เมื่อพูดออกมา แววตาหยางเฉิน มีความอาฆาตฉายขึ้นมา

ตามคาด หวยฉิงอวี่ใช้เจียงลั่ว ล่อเขามาเมืองหวยเฉิง

ไม่งั้นหวยฉิงอวี่ จะรู้อาการของเขาตอนนี้ได้อย่างไร

หวยเฟิ่งที่อยู่อีกด้าน เหมือนยังไม่รู้เรื่องนี้ หลังจากได้ยินคำพูดของหวยฉิงอวี่ เธอพูดด้วยสีหน้าตกตะลึง “แม่พูดจริงเหรอ เขาอยู่ได้อีกแค่สี่วันเหรอ”

หวยฉิงอวี่หัวเราะ แล้วพูดว่า “หรืออาจแค่สามวัน หรือสองวัน ไม่แน่ใจ! คนที่โดนพิษกู่ไร้หัวใจ อยู่ได้มากสุดแค่เจ็ดวัน ไม่ใช่ทุกคนที่จะอยู่ได้เจ็ดวัน”

“จากความรุนแรงของพิษกู่ไร้หัวใจ ที่มีต่อหัวใจคนโดนพิษ คนโดนพิษมีเพียงความตายเท่านั้น ไม่แน่วันนี้ เขาอาจตายที่นี่ เพราะหัวใจเสียหายอย่างรุนแรง ก็ไม่แน่เหมือนกัน”

เมื่อได้ยิน หวยเฟิ่งตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เธอหัวเราะเสียงดัง “ดีจริงๆ! ในที่สุด หนูจะได้เห็นศัตรูที่ฆ่าพ่อ ตายไปท่ามกลางความเจ็บปวด ด้วยตาตัวเองแล้ว”

หวยฉิงอวี่หัวเราะ แล้วพูดว่า “ฉันก็คาดหวังมากเหมือนกัน!”

สองแม่ลูกไม่สนใจว่าหยางเฉิน ยังอยู่ที่นี่แม้แต่น้อย ราวกับคิดว่าหยางเฉินจะตายที่นี่

หยางเฉินสีหน้าโมโห หรี่ตามองหวยฉิงอวี่ “คุณคิดว่าไม่บอกผม ผมจะหาเจียงลั่วไม่เจองั้นเหรอ คุณวางใจเถอะ ถึงคุณตาย ผมก็ไม่มีทางตาย!”

พูดจบ เขาหันหลังเดินออกไป

แม้เขาอยากใช้ไม้แข็ง มาบีบให้หวยฉิงอวี่บอกว่าเจียงลั่วอยู่ที่ไหน แต่ที่นี่เป็นจวนเมืองหวยเฉิง ถ้าเขากล้าใช้ไม้แข็งกับหวยฉิงอวี่ เจ้าเมืองหวยเฉิง คงไม่ปล่อยเขาไว้หรอก

หวยฉิงอวี่กับหวยเฟิ่ง มองหยางจิ่วเทียนเดินออกไป ด้วยสีหน้าเคียดแค้น จนหยางเฉินหายลับไปจากสายตา สองแม่ลูกจึงละสายตาออกมา

หวยเฟิ่งพูดด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม “หนูอยากเห็นมันตายทั้งเป็นต่อหน้าหนู”

หวยฉิงอวี่พูดว่า “วางใจเถอะ เขาตายแน่ ต้องตายอย่างน่าสมเพช!”

หลังจากหยางเฉินออกมา เขากลับมายังที่พักตัวเอง

“คุณหยาง คุณกลับมาแล้ว!”

เพิ่งเข้ามา ก็ได้ยินเสียงหวยหลันดังขึ้น

ตอนนี้หวยหลัน กำลังจัดห้องให้หยางเฉิน เหมือนรับผิดชอบดูแลที่พักให้หยางเฉินจริงๆ

หยางเฉินพูดว่า “ฉันอยากหาคนที่ชื่อว่าเจียงลั่ว มีความเป็นไปได้สูงว่าหวยฉิงอวี่ ซ่อนตัวคนคนนี้เอาไว้ เธอมีวิธีช่วยฉันไหม”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน หวยหลันสีหน้าเศร้า ส่ายหน้า พูดอย่างจริงใจ “ขอโทษด้วยค่ะคุณหยาง! ในจวนเมืองหวยเฉิง เดิมทีฉันไม่เป็นที่ชื่นชอบอยู่แล้ว จะรู้ได้ยังไงว่าหวยฉิงอวี่ ซ่อนคนเอาไว้”

หยางเฉินถามอีกว่า “นอกจากนี้แล้ว ช่วงนี้หวยฉิงอวี่ ยังพบปะกับคนอื่นหรือเปล่า”

หวยหลันส่ายหน้า “ไม่เคยได้ยินนะคะ มีหรือเปล่า ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

หยางเฉินพูดอย่างซาบซึ้ง “ขอบใจเธอมาก!”

หวยหลันยิ้มงดงาม แล้วพูดว่า “เจ้าเมืองให้ฉันมาดูแลคุณ คุณมีอะไรจะสั่ง รีบบอกได้เลย ไม่ต้องเกรงใจฉันค่ะ”

หยางเฉินยิ้ม แล้วพูดว่า “ไม่ต้องเรียกคุณ กับฉันหรอก เรียกฉันว่าหยางเฉินก็พอ”

หวยหลันยิ้ม แล้วพูดว่า “งั้นฉันเรียกพี่หยางแล้วกันนะคะ”

ได้ยินหวยหลัน เรียกตัวเองว่าพี่หยาง หยางเฉินแอบตกใจ

เฝิงเสียวหว่าน เรียกตัวเองแบบนี้มาตลอด ไม่รู้ทางเมืองเยี่ยนตู เป็นยังไงบ้าง หม่าชาวก็ไม่รู้จะฟื้นขึ้นมาตอนไหน

ขณะนั้น เหล่าจิ่วโทรมาหา

หยางเฉินรับสาย ได้ยินเหล่าจิ่วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “หยางเฉิน ฉันเพิ่งเห็นคนของหุบเขาราชายา ไปทางจวนเมืองหวยเฉิง ฉันว่าพวกเขาไปหานาย นายรีบหาวิธีออกจากจวนเมืองหวยเฉิงโดยเร็ว”

เมื่อได้ยิน หยางเฉินขมวดคิ้ว พูดว่า “ที่นี่คือจวนเมืองหวยเฉิง คนหุบเขาราชายา กล้าบุกมาเหรอ”

เหล่าจิ่วพูดว่า “ฉันสอบถามข้อมูลของจวนเมืองหวยเฉิงมาเยอะ ว่ากันว่าระหว่างจวนเมืองหวยเฉิง กับหุบเขาราชายา ไม่เคยไปมาหาสู่กันมาก่อน และผู้แข็งแกร่งหุบเขาราชายาเยอะมาก พละกำลังของราชายา ล้ำลึกจนไม่สามารถคาดเดาได้”

“ผู้แข็งแกร่งหุบเขาราชายา ที่มุ่งหน้าไปจวนเมืองหวยเฉิงเมื่อครู่ ฉันสัมผัสถึงพลานุภาพจากตัวพวกเขา โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งคนที่นำมา น่าจะเป็นผู้แข็งแกร่ง แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นกลาง”

“นายฟังฉันเถอะ ออกมาจากจวนเมืองหวยเฉิงก่อน หลีกเลี่ยงไม่ให้เจ้าเมืองส่งตัวนายออกมา เพราะไม่อยากล่วงเกินหุบเขาราชายา”