The king of War นิยาย บท 1645

หยางเฉินพุ่งมาข้างเย่าหลี เพียงพริบตา ง้างหมัดโจมตีอย่างแรง

ช่วงเวลาคับขัน เย่าหลี ฟาดฝ่ามือออกไป

“พลั่ก!”

หมัดกับฝ่ามือปะทะกัน เสียงกระแทกดังขึ้นมา

“พลั่ก พลั่ก พลั่ก!”

พื้นบริเวณรอบๆ โดยยึดหยางเฉินกับเย่าหลี เป็นศูนย์กลาง แตกเป็นรอยร้าวเหมือนใยแมงมุม

หยางเฉินใช้โอกาสตอนนี้ เอาตัวหวยหลันมาไว้ด้านหลัง มองเย่าหลี ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เป็นผู้อาวุโส แต่ไม่รู้จักให้เกียรติ! นี่เป็นพฤติกรรมของผู้ฝึกตนหุบเขาราชายาเหรอ”

สีหน้าเย่าหลี เต็มไปด้วยความโมโห ความอาฆาต ฉายขึ้นในแววตา

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด ที่เขาพามาสองคน จ้องหยางจิ่วเทียน ด้วยสีหน้าอาฆาตเช่นกัน

“พี่หยาง!”

หวยหลันเห็นหยางเฉินขวางหน้าตัวเองเอาไว้ สีหน้าตกใจ แววตารู้สึกผิด

“ไอ้หนุ่ม นายกำลังรนหาที่ตาย!”

เย่าหลีพูดด้วยเสียงเย็นชา “ถ้าอยู่เป็น ก็ไสหัวไปให้พ้นสายตาฉัน ไม่งั้น ผลที่ตามมาจะรุนแรงมาก!”

หยางเฉินยิ้มเย็นชา “ฉันฆ่าผู้แข็งแกร่งหุบเขาราชายา มาไม่น้อยแล้ว พวกนายมาตายหรือไง”

เมื่อพูดออกมา ผู้แข็งแกร่งหุบเขาราชายา ทั้งสามคน สีหน้าเปลี่ยนไปทันที

เย่าหลีหรี่ตาจ้องหยางเฉิน “หมายความว่า คนที่ฆ่าคนของหุบเขาราชายา คือนายงั้นเหรอ หยางเฉิน คิงแห่งเยี่ยนตู”

ตามคาด อีกฝ่ายสืบประวัติของเขามาหมดแล้ว รู้กระทั่งว่าหยางเฉินคือคิงแห่งเยี่ยนตู

แต่ตอนเย่าหลีพูดว่าคิงแห่งเยี่ยนตู แววตาเขาเต็มไปด้วยความดูหมิ่น มุมปากดูเย้ยหยัน ราวกับเย้ยหยันว่าหยางเฉิน ไม่เจียมตัว

หยางเฉินขมวดคิ้ว “ถูกต้อง!”

เย่าหลีแสยะยิ้มเย็นชา “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เราจะได้ประหยัดเวลา ไปพูดกับเจ้าเมืองหวยเฉิง ไอ้หนุ่ม นายจะไปกับเราเอง หรือจะให้เราลงมือทำร้ายนาย แล้วค่อยพาตัวนายไป”

“ทำร้ายฉันงั้นเหรอ”

หยางเฉินยิ้มเย็นชา เคลื่อนไหวตำราเทพสงคราม พลานุภาพบู๊อันยิ่งใหญ่ แผ่ซ่านออกจากตัวเขา

ขณะเดียวกัน ดวงตาสองข้างของเขาแดงก่ำ สายเลือดคลั่งโดนกระตุ้น

พลานุภาพบู๊ที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น ระเบิดออกจากตัวเขา

ตอนนี้ แดนบู๊ของเขา ทะลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นกลางแล้ว ภายใต้การช่วยเหลือของตำราเทพสงคราม กับสายเลือดคลั่ง พละกำลังของเขาพุ่งถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น

สัมผัสได้ถึงพลานุภาพจากตัวเขา แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ผู้แข็งแกร่งหุบเขาราชายาทั้งสามคน สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เริ่มแรก พวกเขาไม่เห็นหยางเฉิน อยู่ในสายตา ในความคิดพวกเขา หยางเฉินคือคนอ่อนแอ ที่พวกเขาเชือดได้ตามใจชอบ จนกระทั่งตอนนี้ พวกเขาเพิ่งรู้ว่า พละกำลังของหยางเฉิน ไม่ธรรมดา

แค่พลานุภาพบู๊ ที่ออกจากตัวหยางเฉิน ก็ทัดเทียมกับผู้แข็งแกร่ง แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้นแล้ว

อายุน้อยขนาดนี้ พละกำลังยังแข็งแกร่งอีกด้วย แม้พวกเขาเป็นผู้แข็งแกร่งหุบเขาราชายา ก็ยังไม่เคยได้ยินมาก่อน

เย่าหลีถามอย่างสงสัยว่า “ไอ้เด็กน้อย นายเป็นใคร”

หยางเฉินพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันเป็นใคร คนอย่างนาย ไม่มีสิทธิ์รู้”