The king of War นิยาย บท 1668

แน่นอนว่าหวยหลันก็รู้สึกได้ถึงเหล่าจิ่วไม่ไว้วางใจหล่อนอยู่ แต่ก็ไม่ใส่ใจ ยิ้มด้วยความมั่นใจเต็มใบหน้า

ที่จริงไม่ใช่เพียงเหล่าจิ่วที่ไม่ไว้วางใจหล่อน ในใจของหยางเฉินเองก็มีความกังวลอยู่หลายส่วน เพราะดูแล้วความสามารถที่หวยหลันแสดงออก ดูจะเก่งเกินอยู่มาก

อีกทั้งเรื่องที่หวยหลันคุยกับหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ ก็ยิ่งให้ดูเหมือนเรื่องทั้งหมดนี้เจ้าเมืองหวยเฉิงเป็นผู้วางแผนเองจริง ๆ

นี่ก็เป็นความสามารถสูงเฉพาะตัวของหวยหลัน ก็ต้องพูดแบบนี้ ถึงจะอธิบายได้ลงตัว จึงจะล่อให้หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่เข้ามาติดเบ็ดได้

หยางเฉินมองหน้าเหล่าจิ่วถามว่า “ท่านเก้า พวกเราตอนนี้จะทำยังไงกันดี？”

เหล่าจิ่วพูดเสียงทุ้มต่ำ “เวลานี้ ท่านกับข้าต่างก็บาดเจ็บสาหัส ข้าเต็มที่ก็ยังพอระเบิดเอาพลังแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นกลางออกมาได้ กลัวแต่ท่านแม้พลังแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นกลางยังจะไม่มี จวนเมืองหวยเฉิงเล่นยกพวกผู้แข็งแกร่งมากันขนาดนี้ พวกเราไม่มีทางที่จะสู้กับพวกมันได้เลย”

หยางเฉินผงกหัว “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ตอนนี้พวกเราก็เหลือทางเลือกสองทาง ไม่ก็ลุยกันแค่ตาย หรือไม่ก็ยอมสวามิภักดิ์ต่อหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ ต่อไปก็ทำงานให้หล่อน”

เหล่าจิ่วก็ผงกหัว “มันก็ได้แค่นี้แหละ！”

หวยหลันก็สอดคล้องเข้ามาเต็มที่ว่า “จริง ๆ แล้ว การที่ทำงานให้หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่นั้น ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรนักนะ ถึงคราวหล่อนได้ขึ้นนั่งเป็นเจ้าเมืองหวยเฉินแล้ว พวกเราก็ได้เป็นข้าหลวงคู่บารมีอยู่ข้างตัวท่าน ต่อไปฐานะที่เราอยู่ในเมือง ก็อยู่ระดับคนเหนือคนเชียวนา”

หยางเฉินผงกหัว “ในเมื่อเอาอย่างนี้ งั้นเราไปคุยข้อตกลงกับพวกเขา ต่อแต่นี้ไปเราจะทำงานให้หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่？”

“ตกลง！”

แต่ละคนผงกหัวให้กัน

คนของหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ ถึงแม้จะเดินเลี่ยงออกไปข้าง ๆ แต่พวกหยางเฉิงรู้ดี ระยะห่างกันแค่นี้ ไม่ว่าพวกเขาจะพูดกันด้วยเสียงเบาขนาดไหน ฝ่ายนั้นต่างก็ได้ยินได้ทั้งหมด

สมรรถนะการมองและการได้ยินของผู้แข็งแกร่งบูโด มีความเหนือชั้นกว่าคนธรรมดาอยู่แล้ว

เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงตั้งใจพูดให้พวกนั้นได้ยิน

แต่ว่า พวกผู้แข็งแกร่งจากหุบเขาราชายาก็ยังไม่มีวี่แววจะมาถึงเสียที ทำให้หยางเฉินกับเหล่าจิ่วร้อนใจกันขึ้นมา

ตอนนี้ ก็มีแต่จะรอชักนำให้คนของหุบเขาราชายากับจวนเมืองหวยเฉิงต่อสู้กัน พวกเขาถึงจะหลบออกจากที่นี่ไปได้อย่างปลอดภัย มิฉะนั้นแล้วพวกเขาคงต้องตกเข้าไปอยู่ในถ้ำเสือเสียแล้ว

“สามนาทีแล้ว พวกแกคิดกันดีหรือยัง？”

ขณะนั้น ผู้แข็งแกร่งที่เป็นหัวหน้าเดินเข้ามา มองหน้าหยางเฉิน หัวเราะเสียงดังแล้วถาม

หยางเฉิงผงกหัว “พวกเราคิดดีแล้ว แต่มีบางเรื่อง ต้องขอคุยกับท่านหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ให้ชัดเจนก่อน”

“เหอ ๆ！”

ผู้แข็งแกร่งที่เป็นหัวหน้าหัวเราะเย้ย ๆ “แกอย่าทำตัวเป็นคนไม่รักดี นายหญิงยอมรับชุบเลี้ยงพวกแกแล้ว มันเป็นเกียรติที่น่าภาคถูมิของพวกแกแล้ว ยังอยากมีอะไรต้องคุยชัดเจน แกก็บอกข้ามานี่แหละ”

ทันใดนั้น เกิดมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวหลายกระแส แผ่ปกเข้ามาในทันใดนั้นเอง

คนของหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ ต่างคนต่างมีสีหน้าแปรเปสี่ยนไปอย่างรุนแรง หัวหน้าผู้แข็งแกร่งหยุดการพูดคุยกับหยางเฉิน ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดมองออกไปที่ประตูทางเข้าโรงเรียนร้าง

วินาทีต่อมา นักบู๊ที่มาพร้อมกับพลังปราณที่แข็งแกร่งสิบนาย พุ่งทะยานเข้ามา

เห็นคนกลุ่มนี้เข้ามา ความอึดอัดที่แน่นอยู่ในใจของหยางเฉิน ในที่สุดก้ได้คลายโล่งออกไป

ไม่ต้องใช้ความคิด ก็รู้ได้เลยว่าพวกนี้คือผู้แข็งแกร่งจากหุบเขาราชายา

แต่ก็เป็นอย่างที่เห็นจริงตามที่หวยหลันพูด สภาพบาดเจ็บสาหัสของหยางเฉินกับเหล่าจิ่ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะฆ่าผู้คุมกฎซ้ายขวาของหุบเขาราชายาได้

แต่หากไม่ใช่พวกเขา แล้วจะเป็นใคร？

หรือจะว่าหวยหลันเป็นหมากตัวหนึ่งที่เจ้าเมืองหวยเฉิงจัดวางไว้ เจ้าเมืองหวยเฉิงตั้งใจจะเล่นงานหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่แล้ว ด้วยเหตุนี้จึงจัดวางให้หวยหลันล่อพวกเขาออกมา ยืมมือผู้แข็งแกร่งจากหุบเขาราชายาหวังจะเก็บกวาดพวกเขาให้หมดไป？

แต่ถ้าหากว่าจะเป็นแบบนี้จริง พวกเขาเป็นผู้แข็งแกร่งจากจวนเมืองหวยเฉิง ถ้าหากเอาเรื่องการตายของสวีฮว๋าสามคนนั้น โยนบาปมาให้พวกเขา ก็เป็นเรื่องเดียวกันในการยุแยงตะแคงเสริมให้หุบเขาราชายากับจวนเมืองหวยเฉิงถล่มใส่เข้าประหัตประหารกัน！

ผู้แข็งแกร่งที่หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่จัดมา คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าเป็นอย่างนี้มาได้ยังไง

ผู้แข็งแกร่งที่เป็นหัวหน้าจากจวนเมืองหวยเฉิงพูดด้วยความโกรธ “หวยหลัน เจ้าอย่าได้พูดจาส่งเดช พวกข้าไม่ได้มีส่วนในการฆ่าคนของหุบเขาราชายาเลย เจ้านี่เป็นใครกันแน่？ทำไมจึงมาปั้นเรื่องยุให้พวกเรามีเรื่องกับหุบเขาราชายา？”

หวยหลันก็ตอบกลับไปอย่างเกรี้ยวกราดว่า “อะไรที่เรียกว่าข้ายุให้พวกแกมีเรื่องบาดหมางกัน？เรื่องเห็นอยู่ชัดแจ้งว่าพวกแกแต่ไหนแต่ไรก็จ้องจะฆ่าผู้แข็งแกร่งของหุบเขาราชายา เพื่อตัดทอนกองกำลังของหุบเขาราชายา”

พูดจบ หล่อนก็ชี้มือไปที่ทิศทางหนึ่ง มองไปที่หลี่เสิ้งแห่งหุบเขาราชายาพูดว่า “พี่น้องหลี่ ศพศิษย์พี่ใหญ่สวีฮว๋ากับผู้คุมกฎซ้ายขวา อยู่ตรงนั้น”

หลี่เสิ้งตอนนี้ถูกความโกรธแค้นอัดอยู่เต็มสมอง พอได้ยินที่หวยหลันพูด เขาก็รีบถลันพุ่งตัวเข้าไปตามตำแหน่งที่หวยหลันชี้ พอเห็นศพของสวีฮว๋ากับผู้คุมกฎซ้ายขวาที่ถูกฆ่า สีหน้ามีแต่ความเหี้ยมเกรียม

“ศิษย์พี่ใหญ่！”

ทั่วทั้งบริเวณพื้นที่โรงเรียนที่ถูกทิ้งรกร้าง ก้องไปด้วยเสียงแค้นคำรามของหลี่เสิ้ง

ผู้แข็งแกร่งที่หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่จัดมา ตอนนี้ก็ได้เห็นศพของสวีฮว๋ากับผู้คุมกฎซ้ายขวา พวกเขาก็งงอึ้ง พวกนี้ โดนฆ่าจริง ๆ

มาถึงนาทีนี้ พวกเขาจึงได้รู้ นี้เป็นแผนแสนชั่วร้ายที่พุ่งเป้าใส่พวกเขา พูดให้ชัด เป็นแผนร้ายใช้เล่นงานทั้งหุบเขาราชายาและจวนเมืองหวยเฉิง