The king of War นิยาย บท 1667

มองดูหวยหลันหลังจากคุยกับหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่แล้ว ก็ไปคุยติดต่อกับคนของหุบเขาราชายา หยางเฉินตะลึงงง ทำได้ถึงอย่างนี้เลยหรือ？

ผู้หญิงคนนี้ ดูจะน่ากลัวมากไปไหม？

จนหวยหลันตัดวางโทรศัพท์แล้ว หันมาทางหยางเฉินพูดว่า “พี่หยาง ไม่ผิดตามที่คาดหมาย คนของหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ ได้เริ่มออกเดินทางมาแล้ว”

หยางเฉินจึงได้ตั้งสติกลับมา มองไปที่หวยหลันพูดว่า “ถึงแม้เธอได้คุยติดต่อกับหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่และคนของหุบเขาราชายา เสร็จแล้ว แต่ก็ไม่สามารถแน่ใจได้ว่า คนของหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่จะมาถึงก่อนหรือไม่？”

“ถ้าเกิดว่า คนของหุบเขาราชายามาถึงก่อนหละ จะทำยังไง？”

“หรือพูดกลับกันอีกที ถ้าคนของหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่มาได้พักใหญ่แล้ว ยังไม่เห็นคนของหุบเขาราชายาปรากฏมา แล้วจะทำยังไง？”

ความหมายของเขาชัดเจน ไม่ว่าฝ่ายหุบเขาราชายา หรือฝ่ายหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ การเตรียมผู้แข็งแกร่งในครั้งนี้ จะต้องจัดแต่ระดับสุดยอดมาแน่นอน

นอกเสียแต่ว่าเวลามาถึงของทั้งสองฝ่ายห่างกันไม่มาก จึงจะได้ลงตัว ต้องให้คนของหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่มาเพิ่งจะถึง ยังไม่ทันได้ตั้งตัว คนของหุบเขาราชายา ก็เข้ามาถึงพอดี หลังจากนั้นก็เห็นสวีฮว๋า กับพวก ทั้งสามคนนอนตายอยู่ ก็พอดีได้ใช้เรื่องการตายของสวีฮว๋ากับพวก โยนบาปไปให้จวนเมืองหวยเฉิงได้เลย

แต่ถ้าหากเวลาในการมาของทั้งสองฝ่าย ห่างกันมากเกินไป ก็จะมีอันตรายกับพวกหยางเฉินได้

หวยหลันพูดขึ้นว่า “พี่หยาง พี่วางใจได้ หวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ได้วางแผนเตรียมการเล่นงานเจ้าเมืองหวยเฉิงไว้นานแล้ว หล่อนจะต้องจัดผู้แข็งแกร่งมาถึงที่นี่ก่อนเป็นอันดับแรก”

“ส่วนคนของหุบเขาราชายา ปกติก็เป็นพวกไม่ยอมน้อยหน้าใครอยู่แล้ว ยิ่งหลายปีนี้มา หุบเขาราชายากับจวนเมืองหวยเฉิงก็มีเรื่องไม่กินเส้นกันอยู่แล้ว งานนี้ก็มีแต่รอดูการถล่มกัน สำหรับสวีฮว๋ากับลี่เสิ้งก็คนที่คุยโทรศัพท์เมื่อกี้นี้ เขาก็เป็นศิษย์ราชายาด้วยกัน ทั้งสองโตขึ้นมาด้วยกัน ศิษย์พี่ศิษย์น้องคู่นี้รักกันเหมือนพี่น้อง เมื่อลี่เสิ้งรู้ข่าวว่าสวีฮว๋าตกอยู่ในอันตราย เชื่อแน่ว่าจะต้องรีบจัดเตรียมเอาสุดยอดฝีมือของหุบเขาราชายาเข้ามา”

หยางเฉินถาม “แล้วเผื่อว่าหละ？”

หวยหลันพูดด้วยเสียงหัวเราะว่า “ฉันได้คำนวณเวลาไว้หมดแล้ว โรงเรียนร้างที่พูดถึงเมื่อสักครู่นี้ ก็อยู่ข้าง ๆ เรานี่เอง จุดนี้มีระยะทางห่างจากจวนเมืองหวยเฉิงและหุบเขาราชายาพอ ๆ กัน ตะกี้นี้ที่โทรศัพท์ฯ.ห่างกันอยู่ที่สองนาทีบวก/ลบ ทั้งสองฝ่ายใช้เวลาจัดเตรียมกำลัง จนถึงเวลาที่มาถึงจะไม่ได้ต่างกันมากมาย”

“แหละที่ฉันมั่นใจได้อย่างเต็ม ๆ ก็คือ คนของหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ จะต้องมาถึงที่นี่ก่อนแน่นอน”

“ถึงเวลานั้น ก็จำเป็นแล้วที่จะต้องให้พี่หยางกับท่านเก้า เล่นละครกันสักฉาก ขอให้เล่นไปได้จนได้เวลาที่ผู้แข็งแกร่งจากหุบเขาราชายามาถึง นั่นก็พอแล้ว”

เห็นความมั่นใจเต็มหน้าหวยหลัน หยางเฉินก็ไม่มีอะไรต้องคิดมาก เอ่ยปากไปว่า “ตกลง งั้นพวกเราก็รอกัน！”

โรงเรียนร้างที่ว่านั้น อยู่ห่างจากที่พวกเขาอยู่นั้นประมาณห้าสิบเมตร พวกเขาจัดการนำเอาศพของสวีฮว๋ากับผู้คุมกฎซ้ายขวาเข้าไปไว้ในบริเวณโรงเรียนร้างนั้น หลังจากนั้นก็นั่งรอการมาถึงของผู้แข็งแกร่งจากจวนเมืองหวยเฉิง

เวลาผ่านไปเป็นนาทีจากวินาทีอย่างรวดเร็ว แล้วก็ผ่านไปยี่สิบนาที

หวยหลันจู่ ๆ ก็พูดขึ้นมา “ไม่ผิดตามที่คาด คนของหวยฉิงอวี่หวยฉิงอวี่ น่าจะกำลังจะถึงแล้ว พี่หยาง ท่านเก้า เตรียมพร้อมได้ละ”

ท่าทีหยางเฉินกับเหล่าจิ่วเคร่งขรึมขึ้นมา ต่างผงกหัวรับรู้ “ได้！”

เป็นไปตามนั้นจริง ๆ เพิ่งขาดคำหวยหลัน กระแสพลังที่แข็งกร้าว แผ่คลุมลงมาในบัดดล

สีหน้าหยางเฉินกับเหล่าจิ่วเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เพียงประเมินจากกระแสพลังบูโด ผู้แข็งแกร่งฝ่ายตรงข้ามนั้นมีมากันหกนาย ในนั้นมีระดับผู้แข็งแกร่งสุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดอยู่หนึ่งนาย ที่เหลืออีกห้านาย มีระดับกลางแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดสองนาย ระดับต้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดสามนาย

กองกำลังขนาดนี้ กลับเทียบได้กับสวีฮว๋าและผู้คุมกฎซ้ายขวารวมสามคนนี้

แต่ทว่าได้แบบนี้ก็ดี เพียงให้ผู้แข็งแกร่งที่มาจากจวนเมืองหวยเฉิงมีพลังฝีมือทัดเทียมกับพวกสวีฮว๋า ก็จะได้โยนบาปไปให้จวนเมืองหวยเฉิงอย่างสมเหตุสมผล

ในขณะนั้นเอง หวยหลันจู่ ๆ ก็ขยับตัว ตั้งใจทำให้เกิดมีความเคลื่อนไหว