The king of War นิยาย บท 1680

ได้ยินคำพูดของด๊อกเตอร์แบล็ก นัยน์ตาเจ้าเมิองหวยเฉิงหดเล็กลง มองไปที่ด๊อกเตอร์แบล็กในฉับพลันแล้วถามไป “พูดจริง ๆ ใช่ไหม？”

ด๊อกเตอร์แบล็กหัวเราะ “ท่านเจ้าเมือง พวกเราร่วมมือกันมาตั้งนานแล้ว ข้าเคยโกหกท่านสักครั้งไหม？ครั้งนี้ท่านปล่อยหยางจิ่วเทียนหลุดไป ระบุชัดได้เลยว่าจะเป็นคู่อริกันไปจนตายกันไปข้างหนึ่ง”

“ท่านก็สัมผัสเห็นพรสวรรค์ด้านบูโดของเขาแล้วแน่นอน ถ้าหากปล่อยให้เขาก้าวรุดหน้าต่อไป คิดว่าอีกไม่นานนัก เขาจะต้องเป็นตัวกดดันถึงท่าน”

“ยิ่งไปกว่านั้น ข้างหลังของเขายังมีอาจารย์ที่พลังฝีมือสูงส่งมาก ๆ ด้วยบุญคุณความแค้นระหว่างท่านเจ้าเมืองกับหยางเฉิน พวกท่านจะต้องยืนอยู่กันคนละฝั่งแน่นอน ในเมื่อช้าเร็วก็ต้องเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน ไยท่านเจ้าเมืองไม่ฉวยโอกาสนี้เก็บเอาตัวหยางเฉินมาไว้เล่า？”

เจ้าเมืองหวยเฉิงไม่พูดอะไร ดูสีหน้าบอกบุญไม่รับ แน่นอนว่าเขาเข้าใจที่ด๊อกเตอร์แบล็กพูดนั้นไม่ได้พูดเกินเลย ว่าตามจริงแล้วก็เพราะเขายังเกรงกลัวอยู่กับอาจารย์ของหยางเฉินที่อยู่เบื้องหลัง เขาจึงไม่กล้าเหิมเกริมทำอะไรลงไป

แต่ทว่า มาคราวนี้ได้ล้มกระดานอย่างไม่ไว้หน้ากับหยางเฉินกันแล้ว ถ้าเรื่องนี้เข้าไปถึงหูของผู้ไร้นามเข้า เมืองหวยเฉิงก็ต้องมีอันตรายแน่

ด๊อกเตอร์แบล็กก็ไม่พูดทักท้วงอะไรอีก เอาแต่หัวเราะเหอะ ๆ มองหน้าเจ้าเมืองหวยเฉิง รอการตัดสินใจของเจ้าเมืองหวยเฉิง

เวลาผ่านไปสามนาทีเต็ม ๆ ประกายคมกริบส่องแวบขึ้นมาในแววตาเจ้าเมืองหวยเฉิง หยีตาจ้องไปที่ด๊อกเตอร์แบล็กพูดว่า “เจ้าแน่ใจหรือ ว่าสามารถใช้เลือดของหยางเฉิน ช่วยข้าสร้างชุดผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์สายเลือดคลั่งได้เป็นชุด？”

ด๊อกเตอร์แบล็กผงกหัว “หยางเฉินในเวลานี้อยู่ที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นกลาง ผู้แข็งแกร่งที่ข้าจะสร้างขึ้นมาโดยใช้เลือดของเขา อย่างน้อยก็จะมีพลังฝีมือในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นตัน”

“อีกทั้งยังเป็นผู้แข็งแกร่งที่มีสายเลือดคลั่งอยู่ในตัว พลังสู้ศึกของหยางเฉินเมื่อได้ระเบิดพลังจากสายเลือดคลั่งขึ้นมาเก่งกาจขนาดไหน ท่านเจ้าเมืองคงจะต้องรู้ดีอยู่มาก”

“ท่านก็ลองคิดดูได้ ถ้าข้าสร้างผู้แข็งแกร่งสักหลายสิบนายที่มีระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นต้น แต่เทียบระดับได้ถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดขั้นสุดยอด หรือถึงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด กับจวนเมืองหวยเฉิงของท่าน จะนำมาให้ซึ่งผลประโยชน์ขนาดไหน？”

เจ้าเมืองหวยเฉิงก็ยังวางตัวเย็นสงบ ไม่ตื่นเต้นดีใจอย่างไม่ลืมหูลืมตา ด้วยคำพูดของด๊อกเตอร์แบล็ก

เขาจ้องหน้าด๊อกเตอร์แบล็ก “ท่านคิดต้องการจะเอาอะไร？”

เขาไม่คิดจะเชื่อ ด๊อกเตอร์แบล็กจะทำเพียงเพื่อผลพิสูจน์ในการทดลอง ถึงกับยอมสร้างผู้แข็งแกร่งให้เขาเป็นชุด

แววตาของด๊อกเตอร์แบล็กเต็มเปี่ยมด้วยความโหดเหี้ยมน่าสยดสยองขึ้นมาในทันใด ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดด้วยความเคียดแค้นว่า “ตัวข้าที่เป็นครึ่งคนครึ่งหุ่นยนต์ที่เห็นอยู่ตอนนี้ ก็เกิดจากได้รับการประทานให้จากอาจารย์ของเจ้าหยางเฉิน ถึงว่าถ้าใครที่เป็นศัตรูคู่แค้นของไอ้ศิษย์กับอาจารย์คู่นี้ นั่นก็คือเพื่อนของข้าด๊อกเตอร์แบล็ก ข้าต้องการให้พวกมันตาย！”

กระแสอำมหิตที่น่าสะพรึงกลัว แผ่กระจายออกมาจากตัวของด๊อกเตอร์แบล็ก

เจ้าเมืองหวยเฉิงจ้องไปที่ด๊อกเตอร์แบล็กพูดว่า “ตกลง！ข้ารับปากร่วมมือกับเจ้า！”

พูดจบ เจ้าเมืองหวยเฉิงเดินออกจากฐานทดลองใต้ดินของด๊อกเตอร์แบล็ก ที่ออกไปด้วยกัน ยังมีห้าผู้แข็งแกร่งเหนือมนุษย์ขั้นแปด ซึ่งล้วนแต่เป็นคนของด๊อกเตอร์แบล็ก

ในเวลาเดียวกันนี้ ไกลออกไปที่เมืองซ่านเฉิง รถMPVสีดำคันหนึ่ง วิ่งไปตามเส้นทางอย่างเร่งรีบ

หวยหลานขับด้วยตัวเอง เหล่าจิ่วนั่งอยู่ด้านหลัง สีหน้าเต็มไปด้วยห่วงกังวลเฝ้าดูอาการชักกระตุกไม่หยุดของหยางเฉิน

พวกเขาออกจากเมืองซ่านเฉิงมาหนึ่งชั่วโมงเต็ม ๆ พูดได้ว่า ในหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา หยางเฉินอยู่แต่ในความเจ็บปวด

เหล่าจิ่วพูดเสียงขรึม “มีดพกเล่มนี้มีพลังที่น่าสะพรึงกลัวเกิน อาศัยพลังพื้นฐานของหยางเฉินนั้นไม่สามารถจะไปควบบังคับได้ ถ้าขืนไปควบบังคับ มีแต่จะต้องถูกแว้งกัดเข้าให้อย่างสาหัส”

หวยหลานที่กำลังขับรถอยู่ สีหน้าหมองเศร้า “แต่ในสภาพเมื่อก่อนหน้านั้น ถ้าพี่หยางไม่ฝืนกำลังไปควบบังคับมีดพกเล่มนั้น พวกเราก็คงต้องตาย”

และในขณะนั้นเอง ตัวของหยางเฉินเริ่มค่อย ๆ หยุดการชัก สภาพทั้งตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ ดูเหมือนเพิ่งถูกลากขึ้นมาจากน้ำ

เขาหอบหายใจอย่างหนัก สีหน้าขาวซีดสุด ๆ การถูกแว้งกัดที่ผ่านมา เหมือนดังว่าจะฉีกร่างเขาออกเป็นชิ้นละเอียด

ไม่ใช่เพียงเท่านั้น กระแสพลังในตัวของหยางเฉิน ยังแข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปไม่ขาด

จู่ ๆ หวยหลานสีหน้าเปลี่ยนอย่างหนัก เอ่ยปากพูดว่า “ท่านจิ่ว จะต้องคิดหาวิธีปกปิดกระแสพลังจากตัวของพี่หยางแล้ว พวกเราถึงแม้ห่างออกมาจากเมืองหวยเฉิงเป็นระยะทางไกลขนาดใช้เวลาดินทางสามชั่วโมงแล้วก็ตาม แต่ถ้าหากเกิดมีร่องรอยการเดินทางของพวกเรา ด้วยสมรรถนะของจวนเมืองหวยเฉิง เชื่อว่าจะสืบค้นเจอพวกเราได้ไม่ยาก ถ้าพวกเราถูกผู้แข็งแกร่งในจวนหวยเฉิงตามมาทัน ผลจะเลวร้ายเอามาก！”

เหล่าจิ่วพูดเสียงขรึม “จากที่นี่ห่างจากสนามบินที่ใกล้ที่สุด ยังต้องใช้เวลาเท่าไหร่？”

หวยหลานตอบไปว่า “อย่างน้อยต้องมีอีกสองชั่วโมงโดยทางรถนี้”

เหล่าจิ่วสีหน้าวุ่นวายบอกไม่ถูก “ก็หมายความว่า คนของหวยเฉิงกับพวกเราห่างกันอยู่ที่ระยะในการใช้เดินทางสามชั่วโมง พวกเราภายในสามชั่วโมงนี้ จะต้องหาทางขึ้นเครื่องบินออกไปจากที่นี่ให้ได้”

หวยหลานเอ่ยปากว่า “คนจวนเมืองหวยเฉิงถ้าจะไล่ล่าพวกเรา ระยะเวลามีแต่จะเร็วกว่าเรา เมื่อไหร่ที่เขาจับได้ถึงร่องรอยเส้นทางของพวกเรา จะต้องใช้เครื่องบินเล็กส่วนตัว ตามมาถึงจุดที่ใกล้ที่สุดกับพวกเรา พอพวกเราปรากฏให้พวกมันเห็น ผู้แข็งแกร่งที่อยู่รอบนอกของหวยเฉิงก็จะต้องหาทุกวิถีทางในการสกัดจับพวกเรา”

“ถึงแม้ผู้แข็งแกร่งพวกนี้จะสกัดพวกเราไม่อยู่ แต่ก็ได้ทำให้พวกเราต้องเสียเวลาไปมาก ผู้แข็งแกร่งจะตามมาถึงตัวพวกเรา คิดว่าไม่ยาก”

ได้ยินที่หวยหลานพูดมา สีหน้าเหล่าจิ่วยิ่งดูไม่ได้

และในเวลานั้นเอง กระแสพลังบูโดในตัวของหยางเฉินเข้มข้นหนักขึ้น พุ่งขึ้นไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น

“บรึม！”

พลังที่น่าสะพรึงกลัวกระแสหนึ่ง ระเบิดออกมาโดยตรงจากตัวของหยางเฉิน และในฉับพลันนั้นก็ค่อย ๆ กลับคืนสู่ความเรียบสงบ ตาทั้งคู่ที่ปิดแน่นอยู่ตลอดของเขา ก็ค่อย ๆ เผยอลืมขึ้น

เหล่าจิ่วดีใจในฉับพลัน “ทะลวงทะลุแล้ว？”