The king of War นิยาย บท 1681

หยางเฉินค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ผงกหัวนิด ๆ มองไปที่เหล่าจิ่ว พูดยิ้ม ๆ ว่า “ทะลวงทะลุแล้ว！”

เหล่าจิ่วเอ่ยปากพูด “ขั้นแดนของคุณในขณะนี้ อยู่ที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นสุดยอด？หรือต่อเนื่องทะลวงทะลุไปอีกสองขั้น？”

หยางเฉินผงกหัวอีก ก้มหน้ามองดูมีดพกอาถรรพ์มีดพกอาถรรพ์เล่มนั้น พูดเสียงเคร่งขรึม “ในตัวมีดพกเล่มนี้ มีพลังแข็งแกร่งลึกล้ำฝังซ่อนอยู่ ก่อนหน้านี้ตอนที่ข้าผลักดันพลังของมีดพกเล่มนี้ออกมาใช้นั้น มีความรู้สึกว่าทั้งตัวนี่เหมือนจะถูกฉีกขาดออกไปยังไงอย่างงั้น”

เหล่าจิ่วก็มองไปที่มีดพกในมือของหยางเฉิน พูดอย่างหนักแน่นว่า “ทีหลัง ถ้าไม่ถึงวิกฤตจริง ๆ อย่าได้ใช้มีดพกเล่มนี้อีกเป็นอันขาด”

“ข้ารู้มาว่า มีแต่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดยอด จึงจะควบบังคับใช้ของอาถรรพ์ได้ คุณได้ใช้พลังฝีมือแค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นกลางไปควบบังคับใช้ของอาถรรพ์นี้ได้ จัดว่าเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์มากแล้ว”

“แน่นอน ยังอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญที่สุด ของอาถรรพ์เล่มนี้เป็นของวิเศษที่ล้ำค่า แม้ขนาดบรรดาตระกูลบู๊โบราณ ว่ากันว่ามีกันอยู่เพียงอย่างสองอย่าง เวลานี้ถ้ามีข่าวออกไปว่าคุณมีของอาถรรพ์อยู่ในครอบครอง จะต้องมีผู้แข็งแกร่งจ้องตามล่าฆ่าคุณมากมายแน่นอน”

“ทีหลัง ต้องอย่าได้เอามีดพกเล่มนี้ออกมาโชว์เลย”

หยางเฉินผงกหัวรับ เขาก็ซึมซับกับความรู้สึกล้ำค่าของมีดพกเล่มนี้

โชคดีที่เขาฆ่าเงาเพชฌฆาตชองเจ้าเมืองหวยเฉิงไปแล้ว ไม่เช่นนั้นข่าวที่ในตัวเขามีของอาถรรพ์ก็คงเป็นที่เปิดเผย

หวยหลานในขณะนั้นก้พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “เมื่อตะกี้ที่พี่หยางกำลังเดินพลังปราณทะลวงทะลุนั้น กระแสพลังบูโดแผ่กระจายออกไปมากเกินไป ร่องรอยเส้นทางของพวกเราคงถูกเปิดเผยแล้ว ท่านจิ่วกับพี่หยาง ให้ดีพวกท่านต้องเตรียมการรับศึกให้พร้อม”

ได้ฟังคำพูดของหวยหลาน สีหน้าของหยางเฉินกับเหล่าจิ่วรู้สึกเครียดหนักขึ้นมาทันที

กองกำลังของจวนเมืองหวยเฉิงแกร่งกล้ามาก ถึงแม้ที่นี่ไม่ใช่เขตุเมืองหวยเฉิง แต่ด้วยศักยภาพของจวนเมืองหวยเฉิง ในแถบนี้ก็คงต้องมีผู้แข็งแกร่งของพวกเขาอยู่

ถึงอาจจะไม่มี เจ้าเมืองหวยเฉิงพูดคำเดียว ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ของที่นี่ ขี้คร้านจะลุกฮือกันมาไล่ล่าหยางเฉิน

ทันใดนั้นหวยหลานพูดขึ้นว่า “แย่แล้ว ข้างหลังมีรถสะกดตามพวกเรามา”

พูดเสียงขาดคำ หล่อนเหยียบคันเร่งในฉับพลัน รถพุ่งทะยานออกไปอย่างเร็วแรง

ส่วนรถคันข้างหลังนั้น ก็เร่งเครื่องไล่ตามมา

เหล่าจิ่วเลิกคิ้วขึ้น พูดเสียงเยือก “ยังมีพวกเดนตายจริง ๆ ”

หยางเฉินหยีตาพูดขึ้นว่า “คิดไม่ถึงว่า มือแขนของจวนเมืองหวยเฉิงจะยาวขนาดนี้ ที่นี่ก็ห่างมาจากจวนเมืองหวยเฉิงก็ไกลอยู่มากแล้ว ยังจะสามารถยื่นมือเข้ามาถึงได้”

“ครืด！”

ในเวลานั้น หวยหลานจู่ ๆ ก็เหยียบเบรก รถทั้งคันไถเลื่อนไปอย่างแรง หยุดจอดนิ่งอย่างนุ่มเนียนอยู่กลางถนน

หวยหลานมองไปที่รถหลายคันข้างหน้า สีหน้าซีดเผือดลงอย่างไม่มีอะไรเปรียบ พูดออกมาว่า “ถนนทั้งข้างหน้าข้างหลัง ถูกบล๊อกไว้หมด”

ประกายเฉียบคมส่องแวบผ่านนัยน์ตาหยางเฉิน พูดเสียงเยือก “ในเมื่อคนพวกนี้ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ก็ต้องให้พวกมันจ่ายค่าชดเชยให้เจ็บปวดอย่างคุ้มค่า”

พอพูดไปแล้ว เขาก็ดึงประตูรถเปิดก้าวลงจากรถไป

เหล่าจิ่วก็ตามลงไปติด ๆ ตามประชิดอยู่ข้างหลังหยางเฉิน คอยระแวดระวังดูสภาพรอบบริเวณ

ในขณะนั้น ที่ขวางอยู่ทางด้านหน้ารถพวกเขา เป็นผู้แข็งแกร่งหน้าตาน่ากลัวยืนอยู่สิบกว่าคน และทางด้านหลัง ก็มีผู้แข็งแกร่งอีกสิบกว่าคน

ดูไม่แตกต่าง แต่ละคนล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งตัวผู้นำที่ยืนอยู่ข้างหน้า เห็นเด่นชัดว่าเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลาย

แม้ว่าในกลุ่มคนเหล่านี้ คนที่พลังฝีมือสูงที่สุดก็แค่เพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลาย แต่อาศัยมีจำนวนคนมาก ส่วนทางฝ่ายหยางเฉิน หวยหลานก็แค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสามชั้นสุดยอด คุณสมบัติยังไม่พอจะให้เข้าร่วมวงด้วยได้เลย

อาศัยแค่หยางเฉินกับเหล่าจิ่วสองคน คิดจัดการกับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ถึงยี่สิบกว่านาย มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“เจ้าก็คือหยางเฉิงที่ท่านเจ้าเมืองหวยเฉิงสั่งให้ตามฆ่าใช่ไหม？”