The king of War นิยาย บท 1690

ติงอู่จะไม่เข้าใจความหมายแฝงในคำพูดของหวยเจิ่นได้ยังไงกัน เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “ถ้าหากว่าตระกูลติงของผมต้องการความช่วยเหลือจากนายน้อยเมืองหวยเฉิงจริงๆ แล้วจะบอกแน่นอนครับ อย่างนั้นก็ขอขอบคุณนายน้อยเมืองหวยเฉิงก่อนแล้วกันนะครับ”

หวยเจิ่นพยักหน้าเล็กน้อยด้วยรอยยิ้ม “ในเมื่อเช่นนี้ งั้นผมก็ขอตัวกลับก่อน หากว่าผู้อาวุโสติงชางกลับมาแล้ว รบกวนแจ้งผมด้วยนะครับ”

ติงอู่พูดว่า “ครับ นายน้อยเมืองหวยเฉิงเดินทางปลอดภัยครับ！”

ไม่นาน หวยเจิ่นก็พาลูกน้องจากไป

มองดูทิศทางที่เขาจากไป ดวงตาของติงอู่หรี่ต่ำลง ภายในเบื้องลึกแววตา มีควาคมเข้มแฝงอยู่

“ติงชางละ?”

เมื่อติงอู่กลับเข้าบ้านตระกูลติงแล้วก็เอ่ยปากถาม

พ่อบ้านรีบเข้าไปหาแล้วเอ่ยปากพูดว่า “ตอบกลับท่านผู้นำครับ ท่านสองได้รับบาดเจ็บสาหัส กำลังรับการรักษาอยู่ครับ”

“ฮืม?”

คิ้วของติงอู่ขมวดเข้าหากัน “จากกำลังของเขาแล้ว แม้จะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นยังสามารถสู้ด้วยได้ แล้วทำไมถึงได้รับบาดเจ็บสาหัสละ? หรือว่าผู้แข็งแกร่งของจวนมู่จัดการเขางั้นหรอ?”

พ่อบ้านส่ายหัว “ท่านสองกลับมาด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส หมอวิเศษของตระกูลกำลังรักษาเขาอยู่ ส่วนเรื่องที่เกิดอะไรขึ้นนั้น คงจะมีแค่ท่านสองเท่านั้นที่รู้ครับ”

ติงอู่ขมวดคิ้ว พูดเสียงเข้มว่า “ฉันมีลางสังหรณ์ว่าเมืองซ่านเฉิง คงกำลังจะแปรปรวนแล้วละ”

พ่อบ้านตะลึง “ท่านผู้นำครับ คงจะไม่ร้ายแรงขนาดนี้หรอกมั้งครับ?”

ติงอู่มองไปทางพ่อบ้าน พูดว่า “ติงชางบาดเจ็บสาหัสกลับมา คนที่จวนเมืองหวยเฉิงไล่ฆ่ามายังเมืองซ่านเฉิง แล้วถ้าหากมีจวนมู่เข้ามาเกี่ยวข้องอีกด้วย นายคิดว่านี่คือเรื่องใหญ่มั้ย?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ในสายตาของพ่อบ้านล้วนเต็มไปด้วยความกังวลใจ พูดเสียงทุ้มว่า “ดูแล้ว เจ้าหนุ่มที่จวนเมืองหวยเฉิงไล่ฆ่าคนนั้น ไม่ธรรมดาจริงๆ ตอนนี้ก็เหลือแค่รอท่านสองไขข้อสงสัยให้กับเราเท่านั้นแล้วละครับ”

ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง ติงชางมายังห้องของติงอู่

“พี่ใหญ่ครับ！”

ติงชางมองไปที่ติงอู่ สีหน้าของเขายังซีดเซียวอยู่บ้าง เสื้อผ้าบนร่างกาย ถูกเลือดย้อมจนแดงไปหมด

ติงอู่ดูออกในทันที ว่าไม่ใช่เพราะติงชางไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เป็นเพราะเพิ่งทำแผลเสร็จ แล้วมีเลือดไหลซึมออกมา แล้วก็ทำให้เสื้อผ้าของติงชางย้อมเป็นสีแดงอีกครั้ง

“รีบนั่งลง！”

ติงอู่รีบลุกขึ้น แล้วไปพยุงติงชางให้นั่งลงบนโซฟาด้านข้างด้วยตัวเอง

แล้วติงอู่ถึงได้เอ่ยปากถามเสียงเข้มว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมนายถึงได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้?”

ติงชางไม่ได้พูดอะไร แต่แก้เสื้อผ้าของตัวเองออก แล้วเปิดรอยเลือดสามแห่งที่ท่อนบนของร่างกายออกมา

ติงชางพูดว่า “พี่ใหญ่ ดูสิครับ！”

เมื่อติงอู่เห็นรอยเลือดสามแห่งที่หน้าอกของติงชางแล้ว สีหน้าก็ตกใจอย่างหนัก พูดว่า “สิ่งนี้โดนอะไรทำร้ายมา? ทำไมบาดแผลถึงได้สาหัสเช่นนี้ ที่บาดแผล ยังมีพลังการทำลายล้างที่รุนแรงแผ่กระจายมากเช่นนี้?”

ติงชางกัดฟันพูดว่า “เดิมทีผมคิดว่าบาดแผลแค่นี้ไม่เป็นอะไร แต่เมื่อให้หมอวิเศษของตระกูลตรวจเช็ก ผมถึงได้รู้ว่าบาดแผลสาหัสเช่นนี้ หมอวิเศษของตระกูล ได้ให้ผมใช้ยาจินชวงที่ดีที่สุดแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถห้ามเลือดของบาดแผลผมได้ และยังมีเลือดไหลออกมาจากบาดแผลเรื่อยๆไม่หยุด”