The king of War นิยาย บท 1746

เมื่อเห็นเจ้าเมืองมู่เต็มไปด้วยจิตแห่งการต่อสู่ สีหน้าของผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงนั้นน่าเกลียดอย่างยิ่ง

เจียงเหยียนกัดฟันและพูดว่า"เจ้าเมืองมู่ นี่คุณตั้งใจแน่วแน่ที่จะรุกรานตระกูลเจียงของเราใช่ไหม คุณต้องการเปิดศึกไหม?"

เจ้าเมืองมู่กล่าวอย่างเย็นชา“ไม่ใช่ผมที่อยากจะรุกรานตระกูลเจียง แต่พวกคุณต่างหากที่รังแกคนอื่นมากเกินไปแล้ว เคยมาหาเรื่องจวนมู่หนึ่งครั้งแล้ว ตอนนี้คุณก็พาคนมาหาเรื่องของจวนมู่อีก”

“ถ้าพวกคุณต้องการทำสงคราม ก็ตามสบาย จวนมู่ของผมยินดีรับมือ!เพียงแต่ว่า คุณควรคิดให้ดีเสียก่อน”

“ผมยอมรับว่าตระกูลเจียงแข็งแกร่งมาก แต่แล้วยังไงล่ะ? อย่าลืมข้อกำหนดของพันธมิตรพิทักษ์ล่ะ ผู้แข็งแกร่งแดนนภาห้ามโจมตีผู้แข็งแกร่งที่ต่ำกว่าแดนนภาเด็ดขาด”

สำหรับเจ้าเมืองมู่ ขอเพียงผู้แข็งแกร่งแดนนภาของตระกูลเจียงไม่ออกมาลงมือ ตระกูลเจียงก็ไม่สามารถทำอะไรจวนมู่ได้

แน่นอน ก่อนอื่นก็คือนักดาบเงาเพชฌฆาตสามารถทะลุไปยังแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดได้สำเร็จ

ในเวลานี้ ห้วงดาบบนจวนมู่เริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่านักดาบเงาเพชฌฆาตกำลังจะทะลุทะลวง

ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียงก็มาอีกครั้ง ขอเพียงให้เวลาจวนมู่อีกครึ่งวัน นักดาบเงาเพชฌฆาตก็สามารถทะลุทะลวงได้อย่างแน่นอน ถึงตอนนั้น ถ้าเจ้าเมืองมู่ร่วมมือกับนักดาบเงาเพชฌฆาต ตระกูลเจียงจะทำอะไรพวกเขาได้?

เจียงเหยียนสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อระงับความโกรธในใจ เขาเป็นถึงทายาทสายตรงของตระกูลบู๊โบราณแห่งตระกูลเจียง ครั้งก่อนก็ได้พ่ายแพ้กลับไป หากครั้งนี้ยังกลับไปโดยไม่ประสบความสำเร็จอีก เกรงว่าตระกูลคงจะหมดความอดทนต่อเขาแล้ว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงเหยียนก็กัดฟันและพูดว่า "ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ทำได้เพียงเปิดศึกแล้ว!"

พูดเสร็จ เขาก็โบกมือและสั่ง"ลงมือ!"

ทันทีที่เขาออกคำสั่ง ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งสองคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็พุ่งตรงไปยังเจ้าเมืองมู่

เจ้าเมืองมู่ส่งเสียงอย่างเย็นชา โบกหอกยาวในมือของเขา พุ่งตรงไปที่เจียงเหยียน

เมื่อเห็นเช่นนี้ สีหน้าของเจียงเหยียนก็ขาวซีด เขาคิดไม่ถึงว่าเจ้าเมืองมู่จะมุ่งเป้ามาที่เขาในทันที

“หาที่ตายชัดๆ!”

อย่างไรก็ตาม หอกในมือของเจ้าเมืองมู่ถูกมีดของผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งของตระกูลเจียงขวางไว้ ก่อนที่มันจะแตะเจียงเหยียน

"ตรัง!"

ดาบยาวและหอกยาวชนกัน ทำให้เกิดเสียงกระทบกันของโลหะ

ในเวลาเดียวกัน ยังมีออร่าของบูโดที่น่าสะพรึงกลัว ซึ่งมีทั้งสองเป็นศูนย์กลาง แผ่กระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง

“บูมบูมบูม!”

แผ่นดินดูเหมือนจะสั่นสะเทือน และทันใดนั้นฝุ่นก็ลอยขึ้นมา

เห็นได้ชัดว่าดาบใหญ่ในมือของผู้แข็งแกร่งในตระกูลเจียงก็เป็นของอาถรรพ์เช่นกัน

"ฆ่า!"

ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งอีกคน โดยไม่มีการลังเลเลยสักนิด ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่สหายของเขาสกัดกั้นหอกยาวไว้ ไปโจมตีเจ้าเมืองมู่สุดแรง

หลังจากที่เจ้าเมืองมู่รู้สึกถึงเจตนาฆ่าอันทรงพลังที่อยู่ข้างหลังเขา เขาไม่ลังเลเลย เท้าของเขาขยับอย่างแรงและร่างกายของเขาก็วาบวับ

การโจมตีของผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงได้ตกลงไปในตำแหน่งที่เมื่อกี้ที่เจ้าเมืองมู่อยู่

"ปัง!"

เสียงดังลั่น ณ สถานที่ที่เจ้าเมืองมู่เพิ่งอยู่นั้น พื้นหินสีน้ำเงินกลายเป็นซากปรักหักพัง และพื้นดินก็จมลง

รู้ได้เลยว่า การโจมตีเมื่อกี้นี้รุนแรงแค่ไหน และถ้ามันตกลงไปที่เจ้าเมืองมู่ จะทำให้เจ้าเมืองมู่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงใด

"ฆ่า!"

ผู้แข็งแกร่งทั้งสองของตระกูลเจียง พุ่งเข้าหาเจ้าเมืองมู่อีกครั้ง

เจ้าเมืองมู่ถือหอกยาวไว้โดยไม่มีความเกรงกลัวแม้แต่น้อย และต่อสู้กับชายฉกรรจ์สองคนของตระกูลเจียงโดยตรง

สิ่งที่ทำให้เจียงเหยียนตกใจก็คือ แม้ว่าเจ้าเมืองมู่จะเป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งแต่ผู้แข็งแกร่งทั้งสองที่เขานำมาก็เป็นกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่ง หนึ่งในนั้นยังถือมีดอาถรรพ์ด้วย

ในเวลานี้ ด้วยความร่วมกันของทั้งสอง ยังแทบจะปราบเจ้าเมืองมู่ไม่ได้ ในช่วงเวลาอันสั้น หากพวกเขาอยากฆ่าเจ้าเมืองมู่นั้นก็ไม่มีความหวังเลย