The king of War นิยาย บท 1747

ตอนนี้ นักดาบเงาเพชฌฆาตอยู่ในช่วงเวลาสำคัญที่กำลังทะลุ เขาถูกขัดจังหวะไปแล้วหนึ่งครั้ง หากถูกขัดจังหวะอีกครั้ง เกรงว่าเขาจะไม่โชคดีเหมือนครั้งที่แล้ว

เจียงเหยียนตะโกนเสียงดัง"พุ่งเข้าไป ฆ่านักดาบเงาเพชฌฆาตซะ!"

“ทีมพิทักษ์เงาเพชฌฆาตทุกคนฟังคำสั่ง แม้ต้องตาย ก็ห้ามปล่อยพวกเขาเข้าไป!”

กลุ่มชายฉกรรจ์ชุดดำปิดกั้นห้องไว้ จ้องมองไปที่ผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียงอย่างโกรธเคือง

ใบหน้าของเจียงเหยียนเต็มไปด้วยความน่าเกลียด"ฆ่าทุกคน ห้ามเหลือไว้แม้แต่คนเดียว!”

ตอนนี้ เขาแค่ต้องการฆ่านักดาบเงาเพชฌฆาต มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะลบล้างความอัปยศก่อนหน้านี้ได้

ในความคิดของเขา เขาเป็นถึงทายาทสายตรงของตระกูลบู๊โบราณแห่งตระกูลเจียง ครั้งก่อนพ่ายแพ้กลับไป เหตุการณ์นี้ได้แพร่กระจายไปในตระกูลบู๊โบราณแห่งตระกูลเจียงแล้ว นี่คือคราบสกปรกบนตัวเขา มีเพียงทำลายล้างจวนมู่เท่านั้นจึงจะทำให้คราบสกปรกนี้ได้หายไป

ชั่วขณะหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งทีมพิทักษ์เงาเพชฌฆาตได้ต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียง

ในเวลานี้ หยางเฉินซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง ได้สัมผัสถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในจวนมู่แล้ว และรู้ว่าคนเหล่านี้มาที่นี่เพื่อตามหาเขา

ในใจของเขาเต็มไปด้วยความกังวล และตราผนึกบนจุดตันเถียนของเขากำลังจะถูกทำลาย เมื่อผนึกแตกออก เขาก็จะสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ

ตอนนี้ เจ้าเมืองมู่ถูกผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดล้อมไว้ ไม่สามารถไปช่วยนักดาบเงาเพชฌฆาตได้เลย ส่วนการทะลุของนักดาบเงาเพชฌฆาตก็ยังไม่จบ

ผู้แข็งแกร่งของเจียงเหยียน ต่างก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า ผู้แข็งแกร่งทีมพิทักษ์เงาเพชฌฆาต แม้ว่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าด้วย แต่ความแข็งแกร่งโดยรวมของพวกเขาก็ยังด้อยกว่าตระกูลเจียง

ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ผู้แข็งแกร่งทีมพิทักษ์เงาเพชฌฆาตจะตายหมด หากถึงเวลานั้นจริงๆ ก็จะไม่มีใครสามารถปกป้องนักดาบเงาเพชฌฆาตได้แล้ว

หยางเฉินซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง ในใจเต็มไปด้วยความวิตกกังวล แต่เขาในตอนนี้ ไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้เลย

“ในเมื่อไม่สามารถเข้าร่วมการต่อสู้ได้โดยตรง งั้นก็ต้องโจมตีไอ้พวกสารเลวของตระกูลเจียงด้วยพลังแห่งธาตุน้ำ!”

หยางจิ่วเทียนคิดในใจ ทันใดนั้น พลังแห่งธาตุน้ำอันทรงพลังก็แทรกซึมออกจากร่างกายของเขา มุ่งหน้าไปยังลำธารเทียมในจวนมู่

พลังแห่งธาตุน้ำเหมือนเพิ่มดวงตา เห็นเพียงน้ำในลำธารเล็กๆ กลายเป็นใบมีดคมนับไม่ถ้วน ลอยอยู่ในความว่างเปล่า

นี่เป็นขีดจำกัดของหยางจิ่วเทียนแล้ว แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากใช้วิธีนี้ในการโจมตี

ในเวลาเดียวกัน พลังจิตขนาดมหึมาก็แทรกซึมออกมาจากตัวเขา และทั่วห้องที่นักดาบเงาเพชฌฆาตกำลังทะลวง ล้วนอยู่ในการรับรู้ของพลังจิตของเขา

การต่อสู้ที่เกิดขึ้นนอกห้อง ทั้งหมดอยู่ในการรับรู้ของหยางเฉิน และแม้แต่ทุกส่วนของร่างกายของทุกคนก็ยังอยู่ในการรับรู้ของหยางเฉิน

"ไป!"

หยางเฉินตะโกนในใจ

วินาทีถัดมา ฉากที่ทำให้ทุกคนตกใจก็เกิดขึ้น เห็นใบมีดคมๆนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าหาเจียงเหยียนพวกเขาในทันที

"ระวัง!"

เจียงเหยียนสังเกตเห็นการโจมตีของใบมีดน้ำคมทันที และใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก ตะโกนเสียงดัง

อย่างไรก็ตาม คำเตือนของเขาก็ยังสายเกินไป ยกเว้นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางได้มีการป้องกันตัว ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นอื่นๆ ทั้งหมดถูกใบมีดน้ำที่คมแทงเข้าตา และตาบอดทันที

แม้แต่ในหมู่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางเหล่านั้น ดวงตาของบางคนก็ถูกแทงจนตาบอด

หยางเฉินใช้พลังจิตเพื่อจับดวงตาของผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียง จากนั้นจึงใช้ใบมีดน้ำที่คมที่ควบแน่นมาจากพลังแห่งธาตุน้ำ เล็งไปที่ดวงตาของผู้แข็งแกร่งเหล่านี้ ตอนที่พวกเขาไม่ทันได้ตั้งตัว จึงทำให้คนเหล่านี้ได้รับบาดเจ็บสาหัส

ในทางกลับกัน ผู้แข็งแกร่งทีมพิทักษ์เงาเพชฌฆาต ไม่มีคนใดได้รับบาดเจ็บ และมีดน้ำที่คมเหล่านั้น ดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงพวกเขาได้อย่างแม่นยำ

"คือใครกันแน่?"

เจียงเหยียนมองไปที่ผู้แข็งแกร่งที่สูญเสียอย่างร้ายแรง ใบหน้าก็บิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียดและคำรามเสียงดัง