The king of War นิยาย บท 1753

ในชั่วขณะที่หยางเฉินลืมตาขึ้นมานั้น พริบตาเดียวกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรส่วนหนึ่ง กระจายออกมาจากบนตัวเขา

“ตึง!”

เตียงคนไข้ใต้ตัวของเขานั้น กลายเป็นเศษผงในชั่วพริบตา

“พี่หยาง!”

ห่างไปไม่ไกลนัก หวยหลันกับเฝิงเสียวหว่านที่ถูกผู้แข็งแกร่งจวนมู่คุ้มกันอยู่ หลังจากมองเห็นหยางเฉินลุกขึ้นมา บนใบหน้า ล้วนเป็นแววแห่งความยินดียกใหญ่

นักดาบเงาเพชฌฆาตที่เดิมทีปกป้องหยางเฉินมาโดยตลอด ดีใจใหญ่ทันใด ไม่ได้พูดไร้สาระสักประโยคเดียว พุ่งเข้าไปทางเจียงเหยียนโดยตรง ขณะเดียวกันพูดกับหยางเฉินว่า “ผู้แข็งแกร่งที่เหลือของตระกูลเจียง ให้นายจัดการแล้วนะ!”

เจียงเหยียนยังไม่ทันตอบสนองกลับมาว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลูกธนูน้ำและมีดอาถรรพ์ที่กำลังเคลื่อนไหวโจมตีเขาอย่างแรงหายลับไป ส่วนนักดาบเงาเพชฌฆาตกลับถือดาบอาถรรพ์เข้ามาฆ่าทางเขาแล้ว

“พวกแก สมควรตายทั้งหมด!”

หยางเฉินกวาดสายตาไปโดยรอบ เห็นลักษณะน่าเวทนาของผู้แข็งแกร่งจวนมู่ ในสายตามีเพียงจิตอาฆาตอันดุเดือดไร้ที่เปรียบ

“เขามีแค่ความสามารถของแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด เดิมทีไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเรา ทุกคนเข้าไปพร้อมกัน ฆ่าเขาเลย!”

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางที่เป็นหัวหน้า ตะโกนเสียงดัง

คำพูดของเขาเพิ่งจบลง ในดวงตาหยางเฉินเป็นสีแดงเลือด มีดอาถรรพ์ก็ปรากฏอยู่ในมือของเขาแล้ว

ชั่วขณะหนึ่งสั้นๆ ลักษณะพลังวิถีบู๊บนตัวเขา เข้าใกล้แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางโดยตรง

“นี่ นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน?”

ผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียง หลังจากสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายยิ่งใหญ่เกรียงไกรที่กระจายออกมาจากบนตัวหยางเฉิน ล้วนสีหน้าเปลี่ยนไป

“ดาบมา!”

หยางเฉินโบกมือขึ้นทันใด ตะโกนด้วยความโมโห

ชั่วขณะที่เขาพูดจบลง กระแสน้ำในลำธารที่สร้างขึ้นในจวนมู่ กลายเป็นฝนดาบเต็มท้องฟ้า ลอยขึ้นอยู่บนท้องฟ้าเหนือจวนมู่

แรงกดดันวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัว ได้ปกคลุมผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงไว้ในนั้น

ทุกคนล้วนท่าทางตื่นตกใจ เงยหน้ามองทางดาบน้ำที่หนาแน่นอยู่บนท้องฟ้า พวกเขารู้สึกเพียงว่านี่เป็นแค่ความฝัน

นี่คือเล่ห์เหลี่ยมที่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดคนหนึ่ง สามารถครอบครองไว้ได้เหรอ?

เจียงเหยียนที่กำลังปะทะมืออยู่กับนักดาบเงาเพชฌฆาต มองเห็นเหตุการณ์ฉากนี้เข้า สีหน้าตกใจเต็มที่ “พลังแห่งธาตุน้ำ! มีดอาถรรพ์! คือหยางเฉิน!”

“แดนวิถีบู๊ของหยางเฉิน ไม่ใช่แค่เพิ่งก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดเหรอ ทำไมฝึกฝนพลังแห่งธาตุน้ำออกมาได้? แถมยังควบคุมของอาถรรพ์ได้อีก?”

ในการรับรู้ของเขา ไม่ว่าเป็นพลังแห่งธาตุ หรือของอาถรรพ์ก็ตาม ย่อมมีเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด ถึงเป็นไปได้ที่จะฝึกออกมา

แต่ตอนนี้ กลับปรากฏขึ้นพร้อมกันบนตัวของผู้แข็งแกร่งที่อยู่เพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดคนหนึ่งเท่านั้น เขาจะไม่ตื่นตกใจได้อย่างไร

“ฆ่า!”

หยางเฉินตะโกนขึ้น

ทันใดนั้นเอง ฝนดาบนับไม่ถ้วนที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือจวนมู่ ตกลงฉับพลัน

ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงต่างมีสีหน้าเปลี่ยนแปลง พยายามหลบเลี่ยงฝนดาบ

แทบจะในขณะนั้นเลย ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงทั้งหมดยกเว้นเจียงเหยียน แต่ละคนต่างโดนดาบน้ำหลายร้อยเล่ม

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์แดนเก้าชั้นต้นสองคนในนั้นที่ได้รับบาดเจ็บหนัก คาดไม่ถึงโดนฆ่าในเสี้ยววินาที

ผู้แข็งแกร่งในนั้น ต่างได้รับบาดเจ็บหนักหมด

เจียงเหยียนเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย บางทีฝนดาบทำได้เพียงแทงผิวหนังของเขาเท่านั้น แต่ว่าผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงคนอื่นๆ ซึ่งแกร่งสุดมีเพียงแค่ความสามารถแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง ฝนดาบของหยางเฉินที่ก่อตัวขึ้นมาจากพลังแห่งธาตุน้ำ จึงทำร้ายผู้แข็งแกร่งเหล่านี้จนบาดเจ็บหนักไปโดยตรง

วินาทีต่อมา หยางเฉินหายตัวไปจากที่เดิมแล้ว

“พึบๆๆ!”

ทุกคนเพียงมองเห็นภาพวืดภาพหนึ่ง ขวักไขว่อยู่ท่ามกลางผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงที่ได้รับบาดเจ็บหนักเหล่านี้

หยางเฉินถามขึ้นกะทันหัน “พวกแก ทำไมต้องพาฉันไปตระกูลเจียงด้วย?”

นี่ต่างหากที่เป็นคำถามสำคัญที่สุดของเขา

ก่อนหน้านี้ถึงแม้จะอยู่ในสภาพหมดสติ กลับรับรู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดในจวนมู่อย่างดี เขาไม่รู้จักตระกูลเจียงตระกูลบู๊โบราณ แต่ตระกูลเจียงกลับอยากพาตัวเขาไปตระกูลเจียง นั่นทำให้เขาสงสัยมาก

เจียงเหยียนหัวเราะเยาะ “ไอ้หนุ่ม แกคงไม่ได้เห็นว่าตัวเองเป็นคู่ต่อสู้ของฉันจริงๆ หรอกมั้ง? ต่อให้ฉันได้รับบาดเจ็บหนัก นั่นก็ยังอยู่ที่แดนวิถีบู๊ของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย แกแค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดกระจอกๆ จะฆ่าฉันได้อย่างไร?”

หยางเฉินพูดแบบหน้าตาไร้อารมณ์ “ในเมื่อแกไม่บอก งั้นฉันคงได้แต่ฆ่าแกก่อนแล้ว!”

เขาขี้เกียจพูดจาไร้สาระ แดนของเจียงเหยียนอยู่เหนือเขามากเหลือเกิน ถ้าเกิดให้เวลาเจียงเหยียนฟื้นตัว เจียงเหยียนอยากฆ่าเขา ยังเป็นเรื่องง่ายมาก

เจียงเหยียนรู้ตัวดีว่าไม่สามารถถ่วงเวลาได้แล้ว ดังนั้นจึงไม่ปิดบังอีกต่อไป หยิบยาสีแดงเม็ดหนึ่งออกมาโดยตรง อยากจะกลืนลง

ในชั่วขณะที่เขาเพิ่งหยิบยาออกมา ลูกธนูน้ำดอกหนึ่ง พุ่งเข้าไปในชั่วพริบตา

“พึ่บ!”

ลูกธนูน้ำโจมตียาจนแตกละเอียดทันที

ขณะนั้นเองสีหน้าของเจียงเหยียนซีดเซียด กัดฟันแน่นแล้วพูดว่า “แกวอนหาที่ตาย!”

ยาเม็ดนั้น เป็นความหวังสุดท้ายของเขา ถ้าเกิดกลืนลงไป จะสามารถฟื้นฟูความสามารถของเขากลับมาได้แปดสิบเปอร์เซ็นต์ อย่าว่าแต่แปดสิบเปอร์เซ็นต์เลย แค่ฟื้นความสามารถของเขากลับมาได้ครึ่งหนึ่ง เขาก็ฆ่าหยางเฉินได้แล้ว แต่ว่าตอนนี้ กลับถูกหยางเฉินทำลายทิ้ง

หยางเฉินไม่ได้สนใจเจียงเหยียน หลับตาลงฉับพลัน วินาทีต่อมา ท้องฟ้าเหนือจวนมู่ ปรากฏดาบน้ำนับไม่ถ้วนขึ้นอีกครั้ง เป้าหมายของดาบน้ำทั้งหมด มุ่งไปยังเจียงเหยียนโดยตรง

เพียงแค่สำแดงฝนดาบออกมา ก็เป็นการสิ้นเปลืองพลังงานต่อเขามากมายมหาศาลเหมือนกัน เวลานี้บนหน้าผากของเขา จึงมีเหงื่อนับไม่ถ้วนผุดออกมา สามารถสำแดงฝนดาบออกมาได้สองครั้ง นั่นเป็นขีดจำกัดของเขาแล้ว

เจียงเหยียนมองทางฝนดาบบนศีรษะด้วยท่าทางหวาดกลัว เขาสัมผัสได้ว่า ฝนดาบที่หยางเฉินสำแดงงออกมาในรอบนี้ ดูจะแกร่งกว่าฝนดาบครั้งนั้นอีก

“ดาบมา!”

หยางเฉินลืมตาสีแดงเลือดขึ้นมาฉับพลัน ร้องตะโกนเสียงดัง

ฝนดาบบนท้องฟ้าเหนือจวนมู่ ตกลงไปยังเจียงเหยียนโดยตรง