The king of War นิยาย บท 1763

ฟังคำพูดของหยางเฉินแล้ว ชั่วขณะนั้นหวยหลันท่าทางประหม่า รีบพูดว่า “พี่หยาง พี่อยากทำอะไร?”

เฝิงเสียวหว่านก็มองหยางเฉินด้วยท่าทางกังวลใจเช่นกัน

หยางเฉินกวาดสายตามองจวนมู่รอบหนึ่ง ทุกที่ล้วนเป็นผู้บาดเจ็บทั้งนั้น จากนั้นมองทางเฝิงเสียวหว่านแล้วพูดว่า “เธอวางใจได้ ฉันยังไม่ลงมือง่ายๆ แค่อยากจะเพิ่มความกล้าหาญให้ตัวเองในการเจรจากับคนอื่นสักหน่อย

“ตอนนี้ เจ้าเมืองมู่หายตัวไป นักดาบเงาเพชฌฆาตอยู่ระหว่างทางกลับจวนมู่ ซึ่งอันตรายอย่างมาก ถ้าไม่มีใครรับบทแสดงนำขึ้นในเวลานี้ กลัวว่าคนที่หลบในที่ลับพวกนั้นจะลงมือต่อจวนมู่เดี๋ยวนี้”

“ไม่ว่าอย่างไร ครั้งนี้ถ้าไม่มีจวนมู่ พวกเราคงตายไปนานแล้ว ฉันจำเป็นต้องทำอะไรเพื่อจวนมู่สักหน่อย”

เฝิงเสียวหว่านกับหวยหลันเงียบงันในชั่วขณะหนึ่ง สองสาวตาแดงก่ำไปหมด พวกเธอย่อมเข้าใจดีว่า ถ้าเกิดหยางเฉินเปิดศึกกับผู้แข็งแกร่งที่หลบซ่อนพวกนั้น ผลที่ตามมาต้องร้ายแรงมากๆ

ผู้แข็งแกร่งที่กล้าเล็งจวนมู่เอาไว้ จะอ่อนแอได้อย่างไร?

ผู้แข็งแกร่งที่หลบซ่อนในที่ลับของจวนมู่เหล่านั้น เกรงว่าอย่างน้อยย่อมมีความสามารถแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น ส่วนหยางเฉิน อยู่แค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดเอง

หยางเฉินมองทางเฝิงเสียวหว่าน พูดแบบท่าทางจริงจัง “เสียวหว่าน เริ่มกันเถอะ!”

เฝิงเสียวหว่านพยักหน้า ดวงตาแดงก่ำ ไม่พูดไม่จา หยิบห่อใส่เข็มออกมา จากนั้นนำเข็มทีละเล่ม ปักเข้ากลางจุดตามร่างกายบนตัวของหยางเฉิน

ชั่วขณะที่ปักเข็มเล่มสุดท้ายลงนั้น หยางเฉินเบิกดวงตาโต ความรู้สึกเจ็บปวดอันรุนแรงโจมตีเข้ามา

เขามีความรู้สึกว่า ร่างกายของตนเองเหมือนกำลังถูกกำลังอันน่าสะพรึงกลัว ฉีกขาดไม่หยุด

เฝิงเสียวหว่านพูดแบบตาแดงๆ “อดทนอีกห้านาที ก็เสร็จแล้ว!”

หยางเฉินพยักหน้า กัดฟันเอาไว้แน่น

เฝิงเสียวหว่านดึงเข็มออกเสร็จสิ้นขั้นตอนเรียบร้อย เขาเพียงต้องอดทนสักห้านาที ก็สามารถเพิ่มความสามารถขึ้นไปอีกแดนหนึ่งได้แล้ว

หยางเฉินรู้สึกได้อย่างแจ่มชัด จุดตันเถียนของตนเอง เหมือนเปลี่ยนแปลงไปมาก ลักษณะพลังวิถีบู๊บนตัวของเขา กำลังแกร่งขึ้นไม่ขาดสาย

ห้านาทีเต็มๆ กลิ่นอายบนตัวของหยางเฉิน กำลังแกร่งขึ้นไม่หยุดมาตลอด

ชั่วขณะที่นาทีที่ห้ามาถึงนั้น พลังวิถีบู๊บนตัวของหยางเฉิน หยุดเพิ่มขึ้นพอดี

ส่วนแดนวิถีบู๊ของหยางเฉินที่เดิมทีอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด ในที่สุดก็บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นแล้ว

ความเจ็บปวดรุนแรงแบบนั้นที่ได้รับมาก่อนหน้านี้ ค่อยๆ หายไป

หยางเฉินมองหวยหลันและเฝิงเสียวหว่านอย่างลึกล้ำ พูดด้วยเสียงทุ้ม “พวกเธอดำเนินการรักษาผู้บาดเจ็บของจวนมู่กันต่อไปนะ ฉันจะคิดหาวิธีสกัดคนพวกนั้นเอาไว้”

“พี่หยาง ระวังตัวด้วยนะ!”

สองสาวต่างทำหน้ากังวลใจ

บนหน้าหยางเฉินเผยรอยยิ้มอันอ่อนโยนออกมา พยักหน้าแล้ว จากนั้นก้าวเท้าออกไป

รอบด้านของจวนมู่ ผู้แข็งแกร่งจำนวนมากหลบซ่อนอยู่ การกระทำของทุกคนในจวนมู่ ล้วนอยู่ในการควบคุมของเขาหมด

ตอนพวกเขาพบว่า หยางเฉินเดินออกจากจวนมู่มาตัวคนเดียว ความสนใจของทุกคนย้ายมาอยู่บนตัวของหยางเฉิน

ตอนที่พวกเขาไม่รู้ว่าหยางเฉินอยากทำอะไร ทันใดนั้นหยางเฉินหยุดฝีเท้าลง พูดเสียงดังฟังชัด “ออกมาให้หมดเถอะ!”

เพียงแต่ ไม่มีใครเดินออกมาเลย

ทันใดนั้น ลักษณะพลังอันยิ่งใหญ่ กระจายออกมาจากบนตัวหยางเฉิน

กลิ่นอายวิถีบู๊ที่เทียบได้กับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย ระเบิดออกจากบนตัวเขา เข้ามาเยือนโดยตรง ปกคลุมผู้แข็งแกร่งพวกนั้นที่ซ่อนตัวอยู่รอบด้านของจวนมู่เอาไว้แล้ว

ทุกคนที่ยังคิดจะหลบซ่อนต่อไป ต่างสีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่

“ไอ้หนุ่ม นี่คือนายคิดจะอาศัยกำลังของตัวเอง มาลงมือกับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์สามสิบในที่นี้อย่างพวกฉัน?”