The king of War นิยาย บท 1762

เจ้าเมืองมู่เพิ่งพูดจบไป ลักษณะพลังวิถีบู๊บนตัวของเขาดูสยองขวัญขึ้นมากกว่าเดิม เจ้าเมืองหวยถูกเขากอดเอาไว้แน่น เดิมทีไม่มีทางดิ้นหลุด

หน้าของนักดาบเงาเพชฌฆาตดูไม่ยินยอมอย่างยิ่ง แต่ก็รู้ว่า ถ้าตอนนี้ตนเองพุ่งเข้าไป มีเพียงไปตายเท่านั้น

เขายืนอยู่ที่เดิม จ้องแบบไม่กะพริบตา นับวันร่างกายของเจ้าเมืองมู่ยิ่งขยายใหญ่ขึ้นมาเรื่อย การที่เขาต้องเห็นเจ้าเมืองมู่ระเบิดตัวเองกับตาตนเอง สำหรับเขานั้น ถึงแม้มันจะโหดเหี้ยมมาก แต่เขาก็อยากดูไว้ ถึงจะสามารถจดจำความแค้นอันนี้ได้ขึ้นใจ ต้องมีสักวันหนึ่ง จะล้างแค้นให้แก่เจ้าเมืองมู่ด้วยตนเอง

“ระเบิดเดี๋ยวนี้!”

เจ้าเมืองมู่ตะโกนอย่างโมโห ลักษณะพลังอันสยองขวัญ ปกคลุมทั้งจวนเมืองหวยเฉิง เห็นเพียงสิ่งก่อสร้างในจวนเมืองหวยเฉิง ภายใต้การโจมตีของพลังที่น่าตกใจอันนี้ ถล่มลงติดต่อกัน

เจ้าเมืองมู่หน้าตาเจ็บปวดจนบิดเบี้ยวสุดๆ เขากัดฟันไว้แน่น ยังระเบิดพลังวิถีบู๊บนตัวออกมาไม่หยุด

“หึๆ!”

แต่ในเวลานี้เอง เสียงที่เต็มไปด้วยการหยอกเย้าดังขึ้นกะทันหัน วินาทีต่อมา อีกฝ่ายปรากฏตัวอยู่ด้านข้างตัวของเจ้าเมืองมู่แล้ว

เห็นเพียงผู้แข็งแกร่งลึกลับที่ทั้งตัวแอบซ่อนอยู่ในเสื้อคลุมสีดำคนหนึ่ง ยื่นนิ้วออกมานิ้วหนึ่ง กดที่ระหว่างคิ้วของเจ้าเมืองมู่ในทันใด

กลิ่นอายบนตัวเจ้าเมืองมู่ที่เดิมทีแกร่งขึ้นไม่หยุด หายลับไปชั่วพริบตา

หน้าของเจ้าเมืองมู่มีแววความตื่นตกใจเต็มที่ คาดไม่ถึงอีกฝ่ายใช้แค่นิ้วเดียว ก็หยุดการระเบิดตัวเองของเขาลงได้

นักดาบเงาเพชฌฆาตท่าทางตื่นตกใจมากเช่นกัน จากบนตัวของอีกฝ่าย เขาสัมผัสลักษณะพลังวิถีบู๊ไม่ได้เลยสักนิด แต่กลับรู้ว่า ความสามารถของอีกฝ่ายแกร่งสุด อยู่ที่แดนนภาเป็นแน่ มิฉะนั้น เป็นไปได้อย่างไรที่ใช้เพียงนิ้วเดียว ก็ทำให้เจ้าเมืองมู่หยุดการระเบิดตัวเองลงได้?

“ถ้าตายแล้ว งั้นจะน่าเสียดายมากแค่ไหน?”

ทันใดนั้นอีกฝ่ายส่งเสียงที่ราวกับหุ่นยนต์ออกมา แวบเดียว เขายื่นมือออกมา กดที่ระหว่างคิ้วของเจ้าเมืองมู่ แม้กระทั่งเจ้าเมืองมู่ยังไม่ทันตอบสนองกลับมาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็หมดสติลงไปแล้ว

“เจ้าเมือง!”

ชั่วขณะนั้นนักดาบเงาเพชฌฆาตสีหน้าเปลี่ยนไปมาก ตะโกนเสียงดัง

เวลานี้เอง ผู้แข็งแกร่งลึกลับที่ซ่อนตัวเองไว้ในเสื้อคลุมสีดำคนนั้น มองทางนักดาบเงาเพชฌฆาตขึ้นมาทันที เสียงที่ดุจหุ่นยนต์ดังขึ้น “ถึงแม้เป็นร่างที่ไม่สมบูรณ์ แต่ก็ไม่เลว”

ได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย หน้าตาของนักดาบเงาเพชฌฆาตเผยแววตกใจ สรุปอีกฝ่ายคิดจะทำอะไรกัน?

ในเวลานี้ ผู้แข็งแกร่งชุดคลุมสีดำรู้สึกถึงอะไรเข้าแล้ว มองไปทางทิศใต้แวบหนึ่ง พูดเยาะเย้ย “มาไวจริงนะ!”

พอพูดจบลง เขาหมุนตัวแล้วออกไปทันที

และเจ้าเมืองหวยก็แบกเจ้าเมืองมู่ขึ้นหลัง ตามอีกฝ่ายหายตัวไปจากในจวนเมืองหวยเฉิงอย่างว่องไว

พวกเขาเพิ่งออกไปหนึ่งนาที ผู้แข็งแกร่งที่ลักษณะยอดเยี่ยมคนหนึ่ง ปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน

“เขาออกไปทางไหนกัน?”

ผู้อาวุโสมองทางนักดาบเงาเพชฌฆาตทันใด ถามด้วยเสียงเย็นยะเยือก

นักดาบเงาเพชฌฆาตรีบชี้ไปทางทิศใต้แล้วบอกว่า “หนึ่งนาทีก่อน ออกไปทางทิศใต้”

พอเขาพูดจบ ผู้อาวุโสกระโดดจากพื้น ร่างกายเบาดุจหงส์ คาดไม่ถึงพุ่งขึ้นท้องฟ้าสูง เท้าเหยียบกิ่งไม้ แล้วออกไปอย่างรวดเร็ว

ชั่วพริบตาเดียว อีกฝ่ายหายไปจากเส้นสายตาของนักดาบเงาเพชฌฆาตแล้ว