The king of War นิยาย บท 1768

จวนมู่ ตรงทางเข้า

มู่ชงพาผู้แข็งแกร่งชั้นสูงสามสี่คนเดินไปแล้ว

“ผมมู่ชง เจ้าเมืองน้อยจวนมู่ ยังขอเชิญเจ้าเมืองน้อยซ่งออกมาพบหน่อยครับ!”

มู่ชงทำมือเคารพพูดขึ้นไปทางด้านหน้า

สิ่งที่ทำให้เขาตกใจคือ หลังจากพวกเขาออกมา ก็ไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายของซ่งอี้และคนอื่นๆ เลย

เพียงแต่ หลังจากมู่ชงพูดจบ ผ่านไปหนึ่งนาทีเต็มๆ แล้ว ก็ไม่เห็นมีใครปรากฏตัวออกมา

ชั่วขณะนั้นมู่ชงขมวดคิ้วขึ้นมา พูดเสียงดังฟังชัดไปอีกรอบ “ผมมู่ชง เจ้าเมืองน้อยแห่งจวนมู่ ขอเชิญเจ้าเมืองน้อยซ่งออกมาพบด้วยครับ ผมมีธุระสำคัญ อยากคุยกับเจ้าเมืองน้อยซ่งสักหน่อย

ครั้งนี้ ยังคงไม่มีใครคนใดตอบรับ

ชั่วพริบตาสีหน้าของมู่ชงอึมครึมลงมา มองทางเหล่าฉีที่อยู่ด้านข้างแล้วถามว่า “คนของเมืองซ่ง คงไม่ใช่ว่ากลับไปกันแล้วมั้ง?”

เหล่าฉีทำท่าทางสงสัยเหมือนกัน หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง เขาส่ายหน้าแล้ว “ไม่น่านะครับ! คนของเมืองซ่ง ไม่น่าจะกลับไปกันเร็วขนาดนี้”

มู่ชงพูดด้วยท่าทางไม่พอใจ “งั้นทำไมไม่มีคนออกมาเลย?”

เหล่าฉีทำสีหน้าขมขื่น “ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ”

“ผมมู่ชง เจ้าเมืองน้อยแห่งจวนมู่ ขอเชิญเจ้าเมืองน้อยซ่งมาคุยธุระกันด้วย!”

มู่ชงกวาดสายตามองรอบด้าน พูดจาเสียงดังไปอีกครั้ง

เพียงแต่ ยังคงไม่มีคนตอบรับ มีเพียงเสียงร้องเจื้อยแจ้วของนกน้อย บนต้นไม้เก่าแก่สูงตระหง่านตรงด้านข้าง

ชั่วขณะหนึ่งสีหน้าของมู่ชงเต็มไปด้วยความโกรธเคือง กัดฟันแน่นแล้วพูดว่า “สารเลว สรุปพวกเขาอยู่ที่ไหนกัน?”

“ตึง!”

มู่ชงเพิ่งพูดจบ กิ่งไม้ที่มีใบไม้เขียวอยู่เต็มกิ่งหนึ่ง พุ่งตกลงไปทางมู่ชงในทันใด กิ่งไม้ที่ความหนาเท่าข้อมือ กระแทกเข้าหน้าอกของมู่ชงโดยตรง ร่างกายของมู่ชงกระเด็นไปทันที

“ใครกัน?”

เหล่าฉีและผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ สีหน้าเปลี่ยนในชั่วขณะนั้น ต่างพากันขวางอยู่ด้านหน้าของมู่ชงแล้ว

มู่ชงปีนขึ้นมาจากพื้น ที่มุมปากยังมีเลือดสดติด ใบหน้าเขาดูดุร้ายเต็มที่ กัดฟันไว้แน่นพูดอย่างโมโห “สรุปเป็นใครลอบโจมตีฉัน? ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้เลย!”

“หึๆ พูดไม่เจียมตัว”

ในเวลานี้เอง เสียงที่เต็มไปด้วยการหยอกเย้าเสียงหนึ่ง ดังขึ้นกะทันหัน

มู่ชงและคนอื่นๆ ต่างมองไปกันหมด เห็นเพียงชายหนุ่มอายุสามสิบต้น และสวมชุดจีนโบราณคนหนึ่ง เอามือไพล่หลังไว้ ด้านหลังทั้งซ้ายและขวา ยังมีผู้แข็งแกร่งกลิ่นอายสยองขวัญสองคนตามมาด้วย

ชายหนุ่มไม่ใช่ใครอื่น ก็คือเจ้าเมืองน้อยที่มาจากเมืองซ่ง ซ่งอี้

“นายเป็นใครกัน?”

หลังจากมู่ชงสัมผัสได้ถึงลักษณะพลังยิ่งใหญ่ที่ผู้แข็งแกร่งสองคนด้านหลังซ่งอี้ปลดปล่อยออกมา ท่าทางโกรธเคือง

ซ่งอี้หัวเราะหึๆ มองมู่ชงอยู่แล้วพูดว่า “เมื่อกี้นายยังตามหาฉันอยู่เลย ตอนนี้กลับไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันเข้าใจทันทีเลยว่า ทำไมเจ้าเมืองมู่ถึงไม่ยกตำแหน่งของเจ้าเมืองน้อยแห่งจวนมู่ให้นายไป เพราะว่า นายก็แค่สวะคนหนึ่ง”

พอได้ยิน ชั่วขณะหนึ่งมู่ชงสีหน้าเปลี่ยนแปลง ท่าทางโกรธแค้น พูดแบบกัดฟันแน่น “สารเลว แกว่าใครเป็นสวะ?”

“ตบปาก!”

ซ่งอี้สั่งการทีหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งด้านหลังเขา หายลับไปจากที่เดิมทันที

ผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ต่างสีหน้าเปลี่ยนกันหมด อยากจะขวางไว้ด้านหน้ามู่ชง แต่ว่ากลิ่นอายวิถีบู๊ที่กระจายจากบนตัวของอีกฝ่ายแกร่งเหลือเกิน ทำเอาพวกเขาแม้แต่ขยับตัวยังไม่กล้าขยับสักนิด

“ป้าบ!”