The king of War นิยาย บท 177

หลังจากที่หยางเฉินส่งมอบบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอให้กับฉินต้าหย่ง ยังไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการในบริษัท ตอนแรกคิดว่าทุกอย่างจะราบรื่นไปได้ด้วยดี ตอนนี้ดูเหมือนว่า ไม่ได้ง่ายดาย

หน้าอกของชายหัวล้านวัยกลางคนคนนั้น แขวนป้ายของรองประธาน มิน่าล่ะถึงได้กล้าเหิมเกริมตรงหน้าฉินต้าหย่ง

สำหรับผู้หญิงคนนั้น แขวนป้ายของเลขานุการ

ในเวลานี้ทั้งสองคนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ดึงดูดความสนใจของพนักงานมากมายในทันที

สีหน้าของฉินต้าหย่งดูไม่ดีมาก เดิมทีอยากจะอาศัยความสามารถของตัวเองจัดการทุกอย่างของบริษัทให้เรียบร้อย แต่ทุกอย่างกลับถูกหยางเฉินเห็นเข้า

“ทุกคน ภายในห้านาที ไปประชุมที่ห้องประชุมใหญ่!”

ฉินต้าหย่งตะโกนทันที

“ประธานฉิน ขอโทษด้วยจริงๆ ผมกำลังจะไปพบผู้ร่วมลงทุนคนหนึ่งพอดี ก็ไม่เข้าร่วมด้วยแล้ว!”

หลังจากที่ชายหัวล้านพูดจบ ก็หันหลังแล้วจากไป

“ประธานฉิน ในมือของฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ ก็ไม่เข้าร่วมแล้วค่ะ!”เลขานุการคนนั้นก็ยิ้มกริ่มเตรียมจะจากไป

“ประธานฉิน ฉันก็มีธุระ!”

……

มีการเอ่ยปากของชายชายหัวล้าน รวมไปถึงเขาด้วย และผู้บริหารระดับสูงทั้งห้าคนติดต่อกัน พูดต่อหน้าสาธารณชนว่าไม่มีเวลาเข้าร่วมมาการประชุม

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ฉินต้าหย่งโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ ตะโกนใส่ชายหัวล้านที่เดินไปถึงหน้าประตูแล้ว

ฉินต้าหย่งในเวลานี้ เต็มไปด้วยรัศมีเป็นอย่างมาก และด้วยเสียงตะโกนโกรธ สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่บนตัวเขาอย่างพร้อมเพรียง

ชายหัวล้านยังเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็หยุดฝีเท้าลงมา ดวงตาทั้งสองหรี่ลง

ชายหัวล้านชื่อว่าจ้าวหัว ตอนที่ตระกูลหยางเมืองโจวเฉิงยังไม่อยู่ เขาก็คือผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ

หยางเฉินให้ลั่วปิงรวบรวมบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอใหม่ ลั่วปิงเพื่อที่จะให้มั่นใจว่าการดำเนินงานของบริษัทเป็นไปตามปกติ และไม่ได้โยกย้ายบุคลากรของบริษัท

แต่ต่อมาฉินต้าหย่งก็รับตำแหน่งผู้จัดการใหญ่โดยใช้เส้นสายอย่างกะทันหัน เขากลับกลายเป็นรองผู้จัดการใหญ่

ในเรื่องนี้ เดิมทีเขาก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ต่อต้านฉินต้าหย่งทุกวิถีทุกทาง แม้กระทั่งสถานการณ์ที่ค่อนข้างจะทำร้ายผลประโยชน์ของบริษัท เขาก็ต่อกรกับฉินต้าหย่ง

แต่ทั้งหมดที่ฉินต้าหย่งเสนอออกมา เขาก็ปฏิเสธทั้งหมด

“ว่ากันว่ารับตำแหน่งใหม่ใครๆก็เห่อ ประธานฉินดำรงตำแหน่งมานานขนาดนี้แล้ว คุณยังเห่อไม่หมดอีกเหรอ?”

จ้าวหัวยิ้มกริ่มแล้วพูด

ฉินต้าหย่งพูดอย่างเยือกเย็น: “ผมไม่สนหรอกว่าพวกคุณมีเหตุผลอะไร ภายในห้านาที ต้องไปประชุมที่ห้องประชุมใหญ่! ไม่อย่างนั้นก็รับผิดชอบผลลัพธ์ที่จะตามเอง!”

“ฮ่าๆ ประธานฉิน อำนาจของคุณยิ่งใหญ่เกินไปหรือเปล่า?”

จ้าวหัวพูดรอยยิ้ม: “ไม่ว่าจะคุณวุฒิประสบการณ์ ผมเหนือกว่าคุณมาก คุณมีสิทธิ์อะไรถึงมาประชุมให้กับผมเหรอ?”

“ผู้อำนวยการจาง ตอนนี้สิบโมงสิบเจ็ดนาที สิบโมงยี่สิบสองนาที ใครก็ตามมาไม่ถึงในห้องประชุมทั้งหมดจัดการตามการโดดงาน!”

ฉินต้าหย่งสั่งการกับหัวหน้าฝ่ายบุคคล

บนใบหน้าของผู้อำนวยการจางค่อนข้างลำบากใจ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้รับผิดชอบบุคลากรอยู่ก็ตาม แต่กลับไม่กล้าต่อกรกับจ้าวหัว

เหมือนอย่างที่จ้าวหัวบอก คุณวุฒิประสบการณ์ที่เขาอยู่ในบริษัทเก่าแก่มาก เดิมทีก็เป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัท ทั้งบริษัท โดยพื้นฐานแล้วผู้บริหารระดับสูงทุกคนของบริษัทก็เป็นคนของเขาทั้งหมด

“คุณฟังสิ่งที่ผมพูดไม่เข้าใจเหรอ?”

เมื่อฉินต้าหย่งเห็นหัวหน้าหวังไม่พูดอะไร ก็โกรธทันที

ผู้อำนวยการจางยิ้มอย่างขมขื่น และยังเอ่ยปากพูดว่า: “ครับ ประธานฉิน!”

“จางจื้อจวิน นี่เป็นความแค้นระหว่างผมกับฉินต้าหย่ง ถ้าหากคุณกล้าเข้ามายุ่ง ผมก็มีหนึ่งร้อยวิธีที่จะขับไล่คุณออกจากบริษัท”จ้าวหัวพูดอย่างข่มขู่