The king of War นิยาย บท 1793

ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หยางเฉินจัดการกับเรื่องบางอย่างในเยี่ยนเฉินกรุ๊ปแล้ว ก็ออกจากบริษัท กลับไปที่ยอดเมฆา

“หม่าชาวเป็นอย่างไรบ้าง?”

ทันทีที่กลับไปถึงยอดเมฆา หยางเฉินก็ถามเฝิงเสี่ยวหว่าน

เฝิงเสียวหว่านพูดว่า “สัญญาณชีพจรของหม่าชาวเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มรู้สึกตัวแล้ว แต่อยู่ในอาการโคม่านานเกินไป และในช่วงนี้ยังไม่สามารถฟื้นได้ แต่ตามสถานการณ์ปัจจุบันของเขา น่าจะภายในสามวัน ก็อาจฟื้นแล้ว”

ใบหน้าเธอมีรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่ามีความสุขมาก

อ้ายหลินที่หน้านิ่วคิ้วขมวดมาตลอด ในเวลานี้ใบหน้ามีรอยยิ้มสดใส อุ้มเสี่ยวจิ้งอันมาข้างกายหยางเฉิน และพูดด้วยรอยยิ้ม “เสี่ยวหว่านบอกแล้วว่าไม่เกินสามวัน ภายในสามวันเขาจะต้องฟื้นขึ้นมาได้”

นี่เป็นข่าวดี หยางเฉินก็มีความสุขมาก เขายิ้มและเหยียดมือออก และพูดกับเสี่ยวจิ้งอันที่อยู่ในอ้อมแขนของอ้ายหลิน “เสี่ยวจิ้งอัน ลุงขอกอดหน่อย!”

เสียวจิ้งอันกะพริบตาที่กลมโต มองชายที่อยู่ข้างหน้าซึ่งดูเหมือนจะเคยเห็น ทันใดนั้นก็หัวเราะคิกคัก

หยางเฉินก็ไม่ได้เจอเสี่ยวจิ้งอันเป็นเวลานาน วันนี้เพิ่งกลับมา ก็ไปจัดการกับเรื่องราวของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปนี่พึ่งมีเวลาว่างพอที่จะเล่นกับเสี่ยวจิ้งอัน

อ้ายหลินยิ้มและพูดว่า “เสี่ยวจิ้งอัน นี่คือคุณลุง คุณลุงชอบเธอมาก เธอก็ให้ลุงกอดหน่อย ตกลงไหม?”

ก่อนหน้านี้ตอนที่เสี่ยวจิ้งอันเห็นหยางเฉิน คือเมื่อสามเดือนที่แล้ว ตอนนี้เมื่อเขาเห็นหยางเฉิน ก็รู้สึกสนิทสนมเพียงเล็กน้อย แต่ก็ยังดูแปลกหน้ามาก

ขณะที่หยางเฉินเอื้อมมือเตรียมจะไปกอดเสี่ยวจิ้งอัน ทันใดนั้นเสี่ยวจิ้งอันก็ร้อง “ว้าก” จากนั้นก็ร้องไห้

หยางเฉินรีบหดมือกลับ

นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนเห็นว่าหยางเฉินทำอะไรไม่ถูก และทุกคนก็หัวเราะ และในห้องก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

หม่าชาวที่นอนอยู่บนเตียงคนป่วย อาจจะเป็นเพราะได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็ก ทันใดนั้นก็ขยับนิ้ว แต่แค่ขยับนิ้วเท่านั้น และไม่มีวี่แววว่าจะฟื้น

ในตอนกลางคืน หยางเฉินได้รับโทรศัพท์จากลั่วปิง

“ท่านประธาน คนของโยชิดะแชโบลไม่มีใครไปจากเยี่ยนตู ไม่เพียงแค่นั้น ผู้รับผิดชอบของสามบริษัทใหญ่ในแผ่นดินใหญ่ ตอนนี้กำลังรวมตัวกันทานอาหาร น่าจะหารือกัน จะจัดการกับพวกเรายังไง”

เมื่อได้ยินคำพูดของลั่วปิง หยางเฉินก็ขมวดคิ้ว และยิ้มเยาะเย้ย “คนของบริษัทยักษ์ใหญ่ที่มาจากประเทศซัน หยิ่งผยองจริงๆ หรือเขาคิดว่าในจิ่วโจวของพวกเราไม่มีใครสามารถขัดขวางวิธีการของพวกเขาได้แล้วเหรอ?”

หลังจากพูดจบ เขาก็สั่งว่า “ในเมื่อสามบริษัทยักษ์ใหญ่อยากเล่น ถ้างั้นพวกเราก็มาเล่นให้สนุก ให้พวกเขารู้ว่า ที่นี่คือจิ่วโจว แต่ไม่ใช่ประเทศซัน”

หลังจากวางสายแล้ว ซ่งจั่วก็ถามว่า “คุณหยาง ต้องการให้พี่น้องของพวกเราช่วยไหม?”

เรื่องของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปคนที่อยู่ยอดเมฆาต่างรู้ดี พี่น้องตระกูลซ่ง ก็อยากทำอะไรเพื่อหยางเฉินบ้าง

หยางเฉินส่ายหัว “อย่ากังวล มาดูกันว่าพวกเขามีเล่ห์เหลี่ยมอะไร หากพวกเราฆ่าคนของสามบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งประเทศซันโดยตรง ถึงตอนนั้นความคิดเห็นของสาธารณชนก็จะสร้างปัญหาใหญ่ให้กับจิ่วโจว”

“ในเมื่อพวกเขาต้องการเล่น ถ้าเช่นนั้นพวกเราก็จะใช้วิธีที่ถูกหลักเกณฑ์ เพื่อขับไล่พวกเขาออกจากจิ่วโจว”