The king of War นิยาย บท 1792

เมื่อเผชิญกับดวงตาที่ดูสงบของหยางเฉิน เดิมทีโยชิดะ ไตจัวที่ต้องการจะพูดคำที่รุนแรง ก็อดไม่ได้ที่จะสั่นไปทั้งตัว และไม่ได้พูดในสิ่งที่เขาอยากจะพูด

ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถรู้สึกได้ ภายใต้สายตาที่สงบของหยางเฉิน ได้ซ่อนความโกรธแบบไหนไว้ และแม้แต่ยอดฝีมือที่เขาจ้างมาด้วยราคาสูงมหาศาล ก็ถูกชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเตะจนปลิวออกไป เขาจะทำอะไรได้?

ในขณะนี้ บุคคลวัยกลางคน รีบวิ่งออกจากตึกเยี่ยนเฉินกรุ๊ปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“ท่านประธาน ในที่สุดท่านก็กลับมา!”

หลังจากมาถึงตรงหน้าหยางเฉิน ลั่วปิงก็ร้องไห้ด้วยความดีใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขารอวันนี้ เป็นเวลาครึ่งปีเต็มๆ

โยชิดะ ไตจัวก็รู้ตัวตนที่แท้จริงของลั่วปิง ขณะที่เขาได้ยินลั่วปิงเรียกประธานหยางเฉิน ชั่วขณะเขาก็ตระหนักได้ทันที ใบหน้าก็นิ่งอึ้ง

ผู้ชายคนนั้น กลับมาแล้วเหรอ?

เกี่ยวกับตำนานของหยางเฉิน อยู่ในเยี่ยนตูก็ค่อนข้างจะดัง โยชิดะ ไตจัวนึกถึงข่าวคราวเหล่านั้นที่เกี่ยวกับหยางเฉิน แล้วมาคิดว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองช่างโชคดีเหลือเกิน เพราะขนาดอยู่ในกำมือของชายผู้ทรงพลังคนนี้ยังรอดมาได้?

เขารีบหันหลังและวิ่ง แม้แต่บอดี้การ์ดที่เขาจ้างมาด้วยเงินมหาศาลก็ยังไม่สนใจ

หยางเฉินมองดูลั่วปิงที่มีอารมณ์ตื่นเต้น และรู้สึกผิด เขาสร้างปัญหามากมาย แล้วทิ้งเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้ลั่วปิงดูแล หากไม่ใช่ลั่วปิง คาดว่าเยี่ยนเฉินกรุ๊ปคงจะล้มละลายไปนานแล้ว

มองลั่วปิงเป็นเวลานาน หยางเฉินก็พูดขึ้น “คุณลำบากล่ะ!”

คำพูดง่ายๆนี้ ทำให้ชายวัยกลางคนที่ย่างเข้าในวัย50อย่างลั่วปิง รู้สึกได้ว่าความคับข้องใจที่เขาได้รับในช่วง6เดือนที่ผ่านมานั้นได้หายไปทันที ดวงตาแดง น้ำตาไหลอาบแก้ม และเขาก็รีบเอามือเช็ดออก

“ท่านประธาน เชิญท่านเข้ามา!”

ลั่วปิงรีบพาหยางเฉินเข้าไปที่อาคารเยี่ยนเฉินกรุ๊ป

ที่ชั้นบนสุดของอาคาร ออฟฟิศของลั่วปิง

หยางเฉินนั่งอยู่บนโซฟา ลั่วปิงอยู่ด้านข้าง ได้เล่าเรื่องราวทุกอย่างเกี่ยวกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปในช่วงเวลาหกเดือนที่ผ่านมา

หลังจากที่เขาพูดจบ ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเต็ม และนี่คือสิ่งที่เขาพูดคร่าวๆ

แต่แค่การพูดคร่าวๆ ก็สามารถทำให้หยางเฉินรับรู้ได้ว่าในเวลาหกเดือนที่ผ่านมา ลั่วปิงได้ทุ่มเทมากขนาดไหน และทนแรงกดดันมากเพียงใด หากไม่ใช่เพราะก่อนที่หยางเฉินจะจากไป ได้เตรียมคนที่แข็งแกร่งไว้เพื่อปกป้องเขาอย่างลับๆ คาดว่าลั่วปิงคงจะถูกลอบสังหารไปนานแล้ว

“ท่านประธาน ขอโทษด้วย ฉันไม่สามารถรักษาเทียนกรุ๊ปไว้ ตอนนี้ ซุ่นเทียนกรุ๊ปถูกตระกูลโยชิดะแห่งประเทศซันแย่งชิงกลับไปแล้ว ไม่เพียงเท่านั้น เยี่ยนเฉินกรุ๊ปของพวกเรา ยังได้รับความเดือดร้อนอย่างหนัก และยอดขายได้รับผลกระทบอย่างมาก”

หลังจากพูดจบ ลั่วปิงก็รู้สึกผิด

หยางเฉินได้มอบเยี่ยนเฉินกรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่อย่างหาที่เปรียบมิได้ให้กับเขา แต่หลังจากผ่านไปเพียงครึ่งปีทำให้พลังอำนาจของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปถดถอยลง แม้แต่ซุ่นเทียนกรุ๊ปซึ่งถูกหยางเฉินยึดไว้แล้ว ก็ยังถูกตระกูลโยชิดะยึดคืนกลับไปได้

หยางเฉินส่ายหัว และพูดว่า “มันไม่ใช่ความผิดของคุณ ตระกูลโยชิดะเป็นหนึ่งในสามบริษัทยักษ์ใหญ่ในประเทศซัน เดิมทีมีทรัพยากรทางการเงินที่หนาอยู่แล้ว ในเมื่อพวกเขาต้องการยึดครองตลาดในเยี่ยนตู่ มันก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินไป”

“คุณสามารถยืนหยัดถึงตอนนี้ มันก็สุดยอดแล้ว แต่คุณวางใจได้ เรื่องต่อจากนี้ไปมอบให้เป็นหน้าที่ผม ผมจะคอยดูตระกูลโยชิดะ จะมีความทะเยอทะยานแค่ไหน”