The king of War นิยาย บท 1818

คำพูดนี้ของไป๋หลี่ฉางคง ยิ่งทำให้ผู้แข็งแกร่งจิ่วโจวต่างต้องยิ่งมึนงงหนัก

อาโอกิ ยามาโตะพอได้ยินจากปากของไป๋หลี่ฉางคงพูดถึงยาเม็ดเลือดเดือด ดวงตาทั้งคู่ทอประกายร้อนฉ่า

เขาถึงแม้จะเป็นผู้แข็งแกร่งจากประเทศซัน แน่นอนว่าก็รู้จักยาเม็ดเลือดเดือดของจิ่วโจวดี หากได้มาเป็นของคนตระกูลบูโดแห่งประเทศซัน ก็จะเป็นสิ่งวิเศษสุด ๆ

“ไป๋หลี่ฉางคง！”

ตู้จ้งผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดที่ด่าประณามไป๋หลี่ฉางคงก่อนหน้านี้ ด้วยสีหน้าโกรธแค้น ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันว่าไปว่า “เจ้ารู้ตัวไหมว่ากำลังจะทำอะไร？”

ไป๋หลี่ฉางคงไม่ใยดีอะไรกับตู้จ้ง สองตาจ้องเขม็งอยู่แต่ที่อาโอกิ ยามาโตะ ขอเพียงอาโอกิ ยามาโตะตกลง เขาจะไม่ลังเลเลยที่จะมอบยาเม็ดเลือดเดือดให้

อาโอกิ ยามาโตะยิ้มยียวนจ้องไปที่ไป๋หลี่ฉางคงพูดว่า “แค่ยาเม็ดเลือดเดือดเม็ดเดียว ก็จะเอามาแลกชีวิตแก？ชีวิตแก ไร้ค่าถึงขนาดนั้นเลยหรือ？”

หน้าของไป๋หลี่ฉางคงตึงเครียดขึ้นมาทันที ยาเม็ดเลือดเดือด เป็นของวิเศษที่มีค่ามากที่สุดแล้วเท่าที่เขามีอยู่ ไอ้บัดซบคนนี้ กลับจะมาเรียกร้องบีบขออะไรให้มากไปกว่านี้อีก

“ทั้งตัวข้า ก็มีแค่ยาเม็ดเลือดเดือดเม็ดเดียวนี่แหละ”

ไป๋หลี่ฉางคงพูดเสียงเย็นชืด “ถ้าเจ้ายอมไว้ชีวิตข้า ข้าก็จะมอบยาเม็ดเลือดเดือดให้เจ้าเดี๋ยวนี้ ถ้าเจ้าไม่ตกลง ข้าก็มีแต่ต้องกลืนกินยาเม็ดเลือดเดือดเข้าไปเองละ”

“ตอนนี้พลังฝีมือของข้าเทียบเจ้าไม่ได้ แต่ถ้าข้ากินยาเม็ดเลือดเดือดนี้เข้าไป พลังฝีมือข้าก็จะก้าวขึ้นไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น เวลานั้นเจ้าคิดว่ายังจะสู้ข้าได้หรือ？”

ได้ยินที่ไป๋หลี่ฉางคงพูด ทันทีนั้นอาโอกิ ยามาโตะเลิกคิ้วขึ้น หยีตาจ้องไปที่ไป๋หลี่ฉางคงพูดว่า “นี่แกกำลังข่มขู่ข้าหรือ？”

ไป๋หลี่ฉางคงพูดเสียงหนาวเยือก “ข้าบอกแล้วยาเม็ดเลือดเดือดเป็นของวิเศษที่ล้ำค่าที่ข้ามีอยู่”

อาโอกิ ยามาโตะไม่ต่อคำ จ้องหน้าไป๋หลี่ฉางคงอยู่พักใหญ่ จึงได้พูดว่า “ได้ ข้าตกลงกับเจ้า เพียงแต่เจ้ามอบยาเม็ดเลือดเดือดให้มา ข้าก็จะปล่อยเจ้าไปเดี๋ยวนี้”

ไป๋หลี่ฉางคงไม่มีการลังเล ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อชั้นใน หยิบเอากระปุกเคลือบสีขาวออกมาใบหนึ่ง สะบัดมือโยนส่งไป กระปุกเคลือบสีขาวพุ่งลอยเข้าหาอาโอกิ ยามาโตะ

“ผลุบ！”

แต่ในขณะนั้นเอง เงาร่างกระแสหนึ่งโฉบผ่านมาในฉับพลัน ชิงรับเอากระปุกเคลือบสีขาวที่พุ่งลอยไปหาอาโอกิ ยามาโตะนั้นไป

“ใครวะ？”

ไป๋หลี่ฉางคงสีหน้าเปลี่ยนไปในฉับพลัน ตวาดไปด้วยเสียงอันดัง

อาโอกิ ยามาโตะก็โกรธกร้าวขึ้นเต็มหน้า สองตาจ้องเขม็งไป ที่ปรากฏอยู่ห่างไปไม่ไกลนั้นเป็นร่างของชายหนุ่มน้อยคนหนึ่ง

ในขณะนั้นไป๋หลี่ฉางคงก็มองเห็นตัวเงาร่างนั้นแล้ว สีหน้าตื่นผวาขึ้นมาในพลัน “นี่แก หยางเฉิน！”

สายตาทุกคนต่างก็มองตามกันเข้าไป ภาพที่เห็นในมือของหยางเฉิน ที่ถืออยู่ก็คือขวดเคลือบสีขาวใบนั้น ทุกคนรู้ดีอยู่แก่ใจ ในขวดเคลือบขาวใบนั้น ใส่ยาเม็ดที่สามารถกระตุ้นพลังผู้แข็งแกร่งบูโดให้ก้าวกระโดดไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า

หยางเฉินพูดเสียงเหยียด “คนในราชวงศ์ไป๋หลี่ไม่มีคนดีอยู่เลยจริง ๆ”

กับคนในราชวงศ์ไป๋หลี่เขาไม่เคยมีความรู้สึกที่ดีให้เลย เริ่มต้นที่ราชวงศ์เฝิง พ่อบังเกิดเกล้าของหม่าชาว ก็ถูกบีบบังคับจากไป๋หลี่เยี่ยนในราชวงศ์ไป๋หลี่จนถึงกับระเบิดตัวเอง

ด้วยสาเหตุนี้ทำให้หม่าชาวกระตุ้นเอาพลังจากลูกแก้วดูดเลือดขึ้นมา ทำให้ต้องเกือบเสียชีวิตไป นอนสลบอยู่ถึงครึ่งปีเต็ม ๆ กว่าจะฟื้นกลับขึ้นมา

ไป๋หลี่ฉางคงมีสีหน้าอึมครึมลงไปถึงสุด ๆ ตาทั้งคู่จ้องเขม็งใส่หยางเฉินพูดว่า “ไอ้หนู เอายาเม็ดเลือดเดือดของข้าคืนมา แล้วข้าจะถือว่าที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

หยางเฉินแค่นหัวเราะเสียงเย้ยไปครั้งหนึ่ง โยนขวดเคลือบสีขาวนั้นขึ้นไปด้านบน แล้วให้ขวดนั้นย้อนตกลงมาที่มือตัวเอง