The king of War นิยาย บท 1819

หยางเฉินในเวลานี้ ท่าทางดูอหังการเต็มที่ แม้กระทั่งบรรดาเหล่าผู้แข็งแกร่งจิ่วโจวทั้งหลายในขณะเดียวกันนั้น ต่างก็ออกอาการในความรู้สึกที่ฮึกเหิมเลือดพล่าน

ผู้ที่พวกเขายกเชิดไว้ในที่สูง ผู้แข็งแกร่งนักบู๊โบราณที่มาจากตระกูลไป๋หลี่ท่านนั้น อยู่ต่อหน้าคนประเทศซัน กลับลดค่าไม่กล้าออกเสียง มิหนำซ้ำยังเสนอมอบยาเม็ดเลือดเดือดให้ เพื่อแลกขอชีวิต

กับชายหนุ่มที่พวกเขาขับไสไล่ส่งออกไป กลับกล้าเกรี้ยวกราดด่าว่าไป๋หลี่ฉางคงและอาโอกิ ยามาโตะ นี่สิถึงจะใช่พลานุภาพที่พึงมี ของนักสู้จิ่วโจว

ตู้จ้งพูดด้วยสีหน้าที่ตื้นตัน “คุณหยาง ก่อนหน้านี้พวกข้าไม่รู้ข้อเท็จจริง จึงได้ขับไล่ท่านออกไป ในเรื่องนี้ ข้าตู้จ้งขอน้อมกราบขออภัยด้วยจริงใจ หวังว่าท่านโปรดอย่าได้ติดใจ และกรุณามาเข้าร่วมในสมาพันธ์บูโดด้วย！”

ตามมาติด ๆ ก็มีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายอีกนายหนึ่งเดินเข้ามา เอ่ยปากพูดว่า “คุณหยาง ข้าชื่อหวางคุนหวางคุน ขอแสดงความเสียใจอย่างยิ่ง กับเรื่องที่เมื่อครู่ก่อนหน้านี้ขับท่านออกไป ข้าก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ท่านจะเข้าร่วมกับสมาพันธ์บูโด！ข้ารับรองว่า ขอเพียงท่านมีพลังฝีมือเก่งกาจพอ พวกเราทุกคนที่นี่ ยินดีและพร้อมใจยกท่านเป็นหัวหน้า！”

“ใช่เลย พวกเราที่ตั้งใจจัดตั้งสมาพันธ์บูโดนี้ขึ้นมา เพื่อร่วมมือต่อต้านพวกผู้แข็งแกร่งประเทศซัน นอกจากนี้แล้ว พวกเราก็ยังทำเพื่อธำรงไว้ซึ่งความยุติธรรมแท้จริง สมาพันธ์บูโดที่ใช้พลังฝีมือเป็นที่ยกย่อง ใครมีความสามารถ ใครมีพลังฝีมือเก่งกาจ ใครผู้นั้นก็เป็นหัวหน้าสมาพันธ์บูโด！”

“คุณหยาง ก่อนหน้านี้พวกข้าผิดไปแล้ว หวังว่าท่านได้โปรดอย่าถือสา เข้ามาร่วมในสมาพันธ์บูโด！พวกเราร่วมมือร่วมใจกันต่อต้านพวกผู้แข็งแกร่งประเทศซัน！”

……

ในเวลานั้นเอง ผู้แข็งแกร่งบูโดแห่งจิ่วโจวที่อยู่ทั้งหมด ต่างคนต่างพากันออกเสียงความเห็นกัน

สีหน้าของไป๋หลี่ฉางคงดูไม่ได้เอาเลยสุด ๆ ตัวเป็นถึงคนในตระกูลบู๊โบราณ เขานี่สิเหมาะที่สุดแล้วที่จะเป็นหัวหน้าสมาพันธ์บูโด แต่มาถึงตอนนี้ความโดดเด่นต่าง ๆ ที่เขาควรได้ ถูกหยางเฉินตัดหน้าแย่งซีนไปหมด

ในใจของหยางเฉินเกิดความรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในนาทีนั้น เดิมเห็นคิดว่ากลุ่มผู้แข็งแกร่งของสมาพันธ์บูโดนี้ ล้วนแล้วแต่พวกเป็นแต่วางมาด แต่ในข้อเท็จจริงแล้วไม่ได้เป็นถึงขนาดนั้น ยังมีอีกหลายพวกหลายคน ล้วนเป็นผู้มีจิตร่วมสมานใจกันต่อต้านพวกประเทศซัน

หยางเฉินตะโกนด้วยเสียงอันดังขึ้นมาในทันใดนั้น “ตกลง ข้าขอเข้าร่วมกับสมาพันธ์บูโด！”

คำนี้พอได้พูดออกไป บรรดาผู้แข็งแกร่งจิ่วโจวเฮกันขึ้นมาลั่น ทำเอาไป๋หลี่ฉางคงสีหน้ายิ่งอึมครึมหนัก

เขาแค่นหัวเราะเสียงเยือกขึ้นมาทันที “หยางเฉิน ข้าได้ยกยาเม็ดเลือดเดือดให้กับคุณอาโอกิ แล้ว ตอนนี้ต้องถือว่าเป็นกรรมสิทธิ์ของคุณอาโอกิ ข้าขอเตือนแกให้เอายาเม็ดเลือดเดือดออกมาคืนเสียดีกว่า ไม่งั้นคุณอาโอกิเกิดอารมณ์โมโหขึ้นมา เขาจะไม่ใช่ฆ่าแกคนเดียวเท่านั้น อีกทั้งยังจะฆ่าทุกคนที่อยู่ที่นี่ทั้งหมดด้วย”

พูดจบ เขายังกวาดสายตาไปยังผู้แข็งแกร่งจิ่วโจว พูดด้วยเสียงหนาวเยือกว่า “พวกเจ้าทำไมต้องรีบเร่งให้เขาเข้าร่วมในสมาพันธ์บูโด ไม่กลัวเขาจะพาพวกเราเดือดร้อนไปด้วยหรือ？”

ได้ผลตามคิด พอได้ยินการยุแหย่ของเขา ผู้แข็งแกร่งส่วนหนึ่งของสมาพันธ์บูโด ปรากฏความห่วงกังวลขึ้นมาบนสีหน้า

แต่ที่ทำให้หยางเฉินยังอุ่นใจก็คือ ไม่ปรากฏมีใครยืนออกมาในเวลานี้ เพื่อจะขับไล่หยางเฉินที่เพิ่งเข้ามาร่วมกับสมาพันธ์บูโดให้ออกไป

ตู้จ้งพูดเสียงหยามเหยียด “ไป๋หลี่ฉางคง แกไม่ต้องมาพูดยุให้รำตำให้รั่วที่นี่ คุณหยางยอมเข้ามาร่วมในสมาพันธ์บูโด นั่นเป็นเกียรติภูมิของสมาพันธ์บูโดพวกเราที่ได้รับ ถ้าคนประเทศซันกล้าที่จะลงมือ คอยดูพวกเราก็กล้าที่จะสู้กับพวกมันแบบแลกด้วยชีวิต！”

“ใช่ สู้ด้วยชีวิต！”

“สู้ด้วยชีวิต！”

……

คำพูดของตู้จ้ง กระตุ้นเอาขวัญกำลังใจออกมา เหล่าบรรดาผู้แข็งแกร่งของสมาพันธ์บูโดต่างพากันชูมือโห่ร้องกันลั่น

ทำเอาไฟโกรธแค้นของไป๋หลี่ฉางคงยิ่งลุกโชน สองตาจ้องเขม็งใส่หยางเฉิน เหตุเกิดทั้งหมดนี้ โทษที่หยางเฉินคนเดียว

หยางเฉินมองไปที่อาโอกิ ยามาโตะ หยีตาพูดว่า “ตกลงคุณคิดจะเอายังไง？พาคนไสหัวไป？หรือเตรียมจะเปิดศึกกันตอนนี้？”

ตู้จ้งมองหยางเฉินด้วยสายตาซาบซึ้ง

ในบรรดาผู้แข็งแกร่งมากมายเหล่านี้ พลังฝีมือของเขาก็เพียงรองจากไป๋หลี่ฉางคง คนอื่นอาจจะมองอะไรไม่ออก แต่ตัวเขาเองนั้นเข้าใจแจ่มชัด

เมื่อก่อนหน้านี้ตอนที่หยางเฉินไม่อยู่ อาโอกิ ยามาโตะวางมาดกร่างอย่างที่สุด แม้ขนาดมองไป๋หลี่ฉางคงยังไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลย ถ้าไม่ใช่เพราะไป๋หลี่ฉางคงเสนอยกยาเม็ดเลือดเดือด ให้เพื่อขอแลกชีวิต น่ากลัวป่านนี้ไป๋หลี่ฉางคงคงถูกอาโอกิ ยามาโตะฆ่าตายไปแล้ว

แต่ทว่า พออาโอกิ ยามาโตะพอได้ยินชื่อว่าเป็นหยางเฉินเท่านั้น กลับไม่กล้าลงมือทำอะไร ถึงขนาดยาเม็ดเลือดเดือดอันล้ำค่า ก็ยังไม่เอา พาคนถอยออกไป

เห็นชัดเลยว่า ไป๋หลี่ฉางคงคงหวั่นเกรงในตัวหยางเฉิน

ติงเหวินจัวที่ถูกหยางเฉินใช้เพียงสองนิ้วหักจนข้อมือหลุดไปนั้น จู่ ๆ ก็พูดออกมาว่า “ในเมื่อผู้แข็งแกร่งประเทศซันไปกันหมดแล้ว งั้นการประชุมสมาพันธ์บูโดของพวกเรา ควรดำเนินต่อไหม？ตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์บูโดของพวกเรา ก็ยังไม่ได้เลือกขึ้นมาเลย”

พูดจบ เขาก็หันไปที่ไป๋หลี่ฉางคงพูดว่า “เมื่อตะกี้นี้ ถ้าไม่ได้ท่านไป๋หลี่ฉางคงก้าวออกมา พวกคนของประเทศซันก็คงลงมือจัดการกับพวกเราแล้ว อีกทั้งมองดูคนในกลุ่มพวกเรานี้แล้ว ไป๋หลี่ฉางคงเป็นผู้ที่มีพลังฝีมือเก่งกาจที่สุด ข้าเห็นว่า ควรให้ท่านรับตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์บูโด”

ความไร้ยางอายขนาดนี้ ผีก็คงยังกลัว

ติงเหวินจัวถึงขนาดกล้าพูดเรื่องน่าละอายแบบนี้ออกมาได้ ทั้ง ๆ ที่เห็น ๆ กันอยู่ว่าไป๋หลี่ฉางคงเอายาเม็ดเลือดเดือดออกมาเพื่อแลกชีวิตตัวเอง เรื่องพอมาถึงปากติงเหวินจัว กลับเป็นไป๋หลี่ฉางคงได้ช่วยสมาพันธ์บูโดเอาไว้

ตู้จ้งแค่นหัวเราะเสียงเยือก “แกยังรู้จักอายไหม？เมื่อกี้นี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทุกคนในที่นี้ไม่ใช่คนโง่ ไป๋หลี่ฉางคงหวังแต่จะเอาชีวิตตัวเองรอด ถึงกับยอมให้ยาเม็ดเลือดเดือดเพื่อขอแลก ถ้าไม่ใช่เพราะคุณหยาง มีหรือว่าอาโอกิ ยามาโตะจะปล่อยพวกเรา？”

ไป๋หลี่ฉางคงขมวดคิ้ว หรี่ตามองไปที่ตู้จ้ง พูดเสียงหนาวเยือก “หลักการมีไว้แต่แรกตั้งสมาพันธ์บูโด ก็คือผู้เก่งกาจเป็นหลักเคารพ ในเมื่อท่านทั้งหลายข้องใจในพลังฝีมือของข้า ใครคิดจะชิงตำแหน่งหัวหน้ากับข้า แน่จริงก็เข้ามาได้เลย！”