The king of War นิยาย บท 1827

พอได้ยินว่าหยางเฉินจะให้ทุกคนจากไป สีหน้าของหม่าชาวและคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนไปทันที

หม่าชาวพูดอย่างไม่ลังเลทันทีว่า “พี่เฉิน ผมจะอยู่ช่วยพี่!”

สองพี่น้องตระกูลซ่งก็พูดออกมาเหมือนกัน “คุณหยาง ถึงฝีมือของพวกเราพี่น้องจะไม่ได้สูงส่ง แต่ถ้าอย่างข้างกายคุณ ก็พอจะช่วยคุณจัดการเรื่องเล็กๆได้ พวกเราสองคนยินดีที่จะอยู่ต่อครับ!

เฝิงเสียวหว่างก็รีบพูดออกมาเหมือนกัน “พี่หยางคะ ฉันก็จะอยู่ด้วย ถึงฉันจะไม่มีพลัง แต่เรื่องการรักษาก็พอไปได้ ถ้าอยู่ต่อก็น่าจะช่วยพี่ได้”

แม้แต่เฝิงเจียหยีก็ยังพูดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยว่า “ฉันก็จะอยู่ด้วย!”

พอเห็นอย่างนั้น หยางเฉินก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาทันที แต่เขารู้ดี การที่คนเหล่านี้อยู่ต่อกับเขา ก็ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเขาได้

โดยเฉพาะเสี่ยวจิ้งอานลูกของหม่าชาวกับอ้ายหลิน อายุยังไม่ครบปีเลย

หยางเฉินกวาดตามองทุกคน แล้วพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า “ผมรู้ว่าทุกคนอยากช่วยผม แต่ในครั้งนี้ ศัตรูที่ผมต้องเจอนั้นแข็งแกร่งเกินไป เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าจากตระกูลบูโดแห่งประเทศซัน”

“การที่พวกคุณจะอยู่ต่อก็ไม่สามารถช่วยอะไรผมได้ ถ้าพวกคุณอยากช่วยผมจริงๆ ก็ออกจากเยี่ยนตูไปก่อน หลังจากที่ผมจัดการกับพวกนักสู้ของประเทศซันได้แล้ว เราค่อยกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง”

พอได้ฟังเขาพูดอย่างนั้น ทุกคนต่างทำหน้าไม่เต็มใจ

หม่าชาวกำหมัดทั้งสองข้าง เขาเกลียดตัวเองที่หมดสติไปครึ่งปีเต็มๆ พลาดโอกาสที่จะได้ฝึกฝนไปนานมาก ตอนนี้เป็นได้แค่ตัวถ่วงของหยางเฉินเท่านั้น

หวยหลันก็ได้พูดออกมาเหมือนกัน “พี่หยางพูดถูกแล้ว ศัตรูที่เจอในครั้งนี้แข็งแกร่งเกินไป การที่ทุกคนอยู่ที่นี่ มันไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ แต่กลับจะกลายเป็นตัวถ่วงของเขาด้วยซ้ำ”

พูดจบ เธอก็หันมองไปที่หม่าชาว แล้วพูดไปว่า “โดยเฉพาะพี่หม่า พวกคนจากประเทศซันต้องรู้ข้อมูลของคุณกับพี่หยางแล้วแน่นอน รู้ว่าสายสัมพันธ์พี่น้องของพวกคุณนั้นลึกซึ้งมาก ถ้าฉันเป็นคนซันแล้วคิดจะลงมือจริงๆ จะต้องเริ่มจากตัวคุณแน่นอน พี่อ้ายก็ดี เสี่ยวจิ้งอานก็ดี ต่างก็เป็นจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดของคุณ”

หวยหลันไม่ได้พูดชัดเจนขนาดนั้น แต่พอเธอพูดอย่างนั้นออกมา หม่าชาวก็ตกใจจนเหงื่อตก

ครั้งนี้ ตระกูลบูโดที่อยู่เบื้องหลังแชโบลทั้งสามของประเทศซันต่างส่งผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้ามาทั้งนั้น ตอนที่หยางเฉินขึ้นไปประลอง ไม่ต้องพูดถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าเลย ต่อให้เป็นแค่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดก็สามารถชิงตัวอ้ายหลินกับเสี่ยวจิ้งอานไปจากพวกเขาได้อย่างง่ายดายเลย

เมื่อไหร่ที่อ้ายหลินกับเสี่ยวจิ้งอานถูกจับ ไม่ต้องถึงขั้นใช้หม่าชาวมาข่มขู่หยางเฉิน หยางเฉินก็คงยอมแพ้เพื่ออ้ายหลินกับเสี่ยวจิ้งอานแล้ว

จิ่วโจวในตอนนี้ ถ้าผู้แข็งแกร่งของตระกูลบูโดไม่ออกมา เกรงว่าจะมีแค่หยางเฉินคนเดียว ที่สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งของตระกูลบูโดแห่งประเทศซันถอยกลับไปได้

ขอแค่หยางเฉินยอมแพ้ แชโบลของประเทศซัน น่าจะเข้ามาในจิ่วโจวแล้วขยายตัวอย่างรวดเร็ว จนเส้นทางการเงินทั้งหมดของจิ่วโจวตกไปอยู่ในการควบคุมของแชโบลแห่งประเทศซัน

หวยหลันหันมองไปที่เฝิงเสียวหว่าง แล้วพูดขึ้นมาว่า “เธอก็อีกคนเสียวหว่าง ความสามารถในการแพทย์ของเธอดีมาก จนอาจจะถูกใครบางคนหมายตาเข้าแล้ว สถานการณ์ของเธอต่างหากที่อันตรายที่สุด ทางที่ดีคือควรไปซ่อนตัว อย่างน้อยก็หลังจากที่พี่หยางจัดการปัญหาตรงหน้าสำเร็จ”

“แน่นอนว่า แค่ชั่วคราวเท่านั้น เพราะคนที่หมายตาเธอไม่น่าจะมีแค่ตระกูลบูโดของประเทศซันเท่านั้น แม้แต่พวกตระกูลบู๊โบราณดั้งเดิมของจิ่วโจวเองก็ด้วย

“วิชาการแพทย์ของเธอนั้นดีมาก คนระดับเธอ ไม่ว่าองค์กรบูโดไหนก็มีความต้องการที่สูงมาก”

พอได้ฟังที่หวยหลันพูด แม้แต่หยางเฉินยังตกใจจนเหงื่อตก