The king of War นิยาย บท 1844

พอได้ยินอาโอกิ ยามาโตะพูดมาอย่างนั้น ทุกคนต่างมองมาที่เขา แม้แต่ทิคาโนะ ทาเคชิยังมองอาโอกิ ยามาโตะด้วยสีหน้าที่ไม่เข้าใจ

ในความเข้าใจของทิคาโนะ ทาเคชิ ตู้จ้งเป็นแค่นักสู้แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลาย ไม่มีอะไรให้กลัวสักนิด แล้วจะถ่วงเวลาไปเพื่ออะไร?

ต่อให้ตู้จ้งจะถ่วงเวลาได้จริง แล้วมันจะยังไงต่อ?

ทางค่ายของประเทศซัน ยังมีเขานั่งอยู่ทั้งคน เขาที่เป็นนักสู้แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย นอกจากนักสู้ระดับสูงจากตระกูลบู๊โบราณของจิ่วโจวออกโรง ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีใครสามารถสู้เขาได้แน่นอน

เขายังรู้มาอีกว่า ตระกูลบู๊โบราณของจิ่วโจว จะไม่เข้ามาก้าวก่ายเรื่องของโลกภายนอกแน่นอน

อาโอกิ ยามาโตะสังเกตเห็นแววตาของทิคาโนะ ทาเคชิ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง ถ้าเขาเล่าเรื่องที่ไป๋หลี่จิงหวินสามารถเอาชนะโยชิดะ โชได้ภายในการโจมตีเดียว ไม่เพียงจะทำให้โยชิดะ โชขายหน้า แต่ยังจะทำให้นักสู้ของประเทศซันขายหน้าไปด้วย

แต่ถ้าไม่พูด และปล่อยให้ตู้จ้งถ่วงเวลาต่อไป พอไป๋หลี่จิงหวินมาถึง แล้วตอนนั้นควรทำยังไง?

พอคิดได้อย่างนั้น เขาก็ไม่สนใจอะไรขนาดนั้น จึงรีบเข้าไปกระซิบที่ข้างหูทิคาโนะ ทาเคชิ “หัวหน้าครับ เมื่อคืน……” 

เขาเล่าเรื่องไป๋หลี่จิงหวินไปรอบหนึ่ง พอฟังเขาล่าจบ ทิคาโนะ ทาเคชิยังคงทำหน้าเรียบเฉย และไม่ได้สนใจอาโอกิ ยามาโตะแต่กลับมองไปยังตู้จ้งที่อยู่กลางสังเวียน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจว่า “แกคิดว่า ถ่วงเวลาได้นิดหน่อย ก็จะสามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่จิ่วโจวต้องพ่ายแพ้ได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?” 

ตู้จ้งที่ยื่นอยู่กลางสังเวียน สีหน้าค่อนข้างบึ้งตึง ตอนแรกยังคิดว่าตัวเองจะสามารถถ่วงเวลาต่อไปได้ แต่ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับได้ซะแล้ว

ผู้ชมที่อยู่รอบๆ หลายคนต่างไม่รู้ความจริง จึงพากันวิจารณ์ขึ้นมา

“พวกแกมันหน้าด้านไร้ยางอาย อย่านึกว่าเราไม่รู้นะว่าพวกแกวางแผนชั่วอะไรไว้” 

…….

บรรยากาศตอนนี้ได้ปะทุขึ้นอย่างหนัก

คำพูดของตู้จ้ง ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเข้าใจขึ้นมา ผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงของจิ่วโจว ต่างก็อยู่ในตระกูลบู๊โบราณ ส่วนนักสู้ที่มาในวันนี้ เป็นแค่นักสู้ในโลกภายนอกของจิ่วโจวเท่านั้น ถึงจะพอมีคนที่แข็งแกร่งอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ใช้ขุมกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดของจิ่วโจว

เหล่านักสู้ของจิ่วโจว สีหน้าต่างดูไม่ได้เลย