The king of War นิยาย บท 1849

เห็นทิคาโนะ ทาเคชิยืนขึ้นมา ทุกคนที่อยู่นั้น ต่างมีสีหน้าตื่นกลัว หรือทิคาโนะ ทาเคชิจะลงมือด้วยตัวเองหรือนี่？

แต่เมื่อคิดไปถึงการแสดงออกของหยางเฉินเมื่อครู่ที่ผ่านไป เพียงหนึ่งกระบวนท่าก็ถล่มเอาอาโอกิ ยามาโตะแพ้ไปได้ คนที่ดูอยู่ในเหตุการณ์ย่อมเข้าใจได้ว่าทำไมทิคาโนะ ทาเคชิต้องลงมือด้วยตัวเอง

โอกิ ยามาโตะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น พลังฝีมือการต่อสู้จริงเทียบได้ถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นกลาง ถึงขนาดนั้น ยังถูกหยางเฉินถล่มแพ้ไปในหนึ่งกระบวนท่า เพียงเท่านี้ก็รู้แล้วว่า พลังฝีมือหยางเฉินนั้นเก่งกาจขนาดไหน

ในขณะที่ทิคาโนะ ทาเคชิกำลังเตรียมจะเดินออกไป โยชิดะ โชที่อยู่ข้างตัวเขาลุกยืนขึ้นในทันใด “ท่านนายก ปล่อยผมเอง！”

ทิคาโนะ ทาเคชิก็ได้หยุดลงอยู่กับที่ หันหน้าจ้องโยชิดะ โชครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “การต่อสู้ครั้งนี้ ต้องให้มันตาย！”

โยชิดะ โชพูดว่า “ผมเข้าใจครับ！”

พูดจบ อย่างไม่มีการลังเลแม้แต่น้อย เดินมุ่งตรงไปยังเวทีประลอง

ผู้ที่ดูกันในบริเวณ ก็เกิดอาการพลุ่งพล่านจากความตื่นเต้นเกิดขึ้น โยชิดะ โชเป็นรองนายกสมาคมนักบูโดประเทศซัน หยางเฉินเป็นคิงแห่งเยี่ยนตู ทั้งสองคนต่างก็เป็นตัวเต็งระดับยอดของทั้งสองค่าย

หยางเฉินยืนเอามือไพล่หลัง มองดูโยชิดะ โชที่กำลังก้าวขึ้นเวทีประลองมาด้วยสีหน้าสงบเรียบ

“คิดไม่ถึงจริง ๆ เลยว่า เจ้ามีอะไรที่ซุกซ่อนอยู่ลึกล้ำถึงขนาดนี้ แม้แต่อาโอกิ ยามาโตะ ยังพ่ายแพ้ด้วยน้ำมือเจ้าได้”

โยชิดะ โชมาถึงเวทีประลอง พูดด้วยสายตาที่มองหยางเฉินอย่างหนาวเยือก

หยางเฉินมองฝ่ายตรงข้ามอย่างชืด ๆ “มีอะไรจะสั่งเสีย แกก็จัดการฝากฝังกันไปไว้ ไม่งั้นแกก็จะไม่มีโอกาสอีกแล้ว”

“ปะจิกะ！ (ไอ้เดรัจฉาน) ”

โยชิดะ โชโกรธขึ้นมาจัดทันที “แกวางใจ ข้าจะไม่ฆ่าแกนะ สำหรับนักบูโด โดยเฉพาะประเภทบูโดอัจฉริยะอย่างแกนี่ ไม่กลัวตายอยู่แล้ว ที่จะทำให้แกต้องสิ้นหวังเสียใจไปตลอดคือ พลังฝึมือบูโดทั้งหมดจะถูกทลายหายจนหมดเกลี้ยง！”

“ข้าจะประกาศศักดาต่อหน้านักบูโดจิ่วโจวทั้งหมด ให้พวกมันรู้ไว้ ศักดิ์ศรีนักบูโดแห่งประเทศซันห้ามลบหลู่ ให้พวกมันรู้ไว้ว่า ผลของการที่ใครบังอาจท้าทายนักบูโดแห่งประเทศซัน จะสาหัสสากรรจ์แค่ไหน！”

“หลังจากนี้ต่อไป เมื่อนักบูโดจิ่วโจวพบคนของประเทศซัน ให้แม้แต่เป็นชาวบ้านธรรมดาของประเทศซัน ก็จะต้องอกสั่นขวัญหาย！”

พอได้ยินคำพูดที่โยชิดะ โชพูดออกมาแบบนี้ กระแสฮึกเหิมทางค่ายด้านฝ่ายประเทศซันระเบิดขึ้น

“โยชิดะ โช ยอดเยี่ยมเลย ฆ่าไอ้นักบูโดจิ่วโจวคนนี้ทิ้งเลย ให้พวกมันรู้ว่า นักบูโดจากประเทศซันของพวกเราเก่งกาจขนาดไหน！”

“โยชิดะ โชจงเจริญ！ นักบูโดประเทศซันจงเจริญ！”

……

นักบูโดจากประเทศซันที่อยู่ในบริเวณตะเบ็งเสียงโห่ร้องกันขึ้นมา เสียงดังสะท้านฟ้าสะเทือนดิน

กลับไปมองบรรดานักบู๊ฝั่งค่ายจิ่วโจว แต่ละคนสีหน้าแสดงความรู้สึกอึ้งหนัก

ถึงแม้ที่หยางเฉินขึ้นเวทีมาเมื่อครู่ก่อนนี้ ได้ทำความตื่นตาทั่วไปทั้งบริเวณ ที่ได้ถล่มอาโอกิ ยามาโตะแพ้ไป แต่พลังฝีมือจริงของอาโอกิ ยามาโตะนั้น ก็แค่เพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น แต่โยชิดะ โชที่อยู่ข้างหน้านี้ เป็นรองนายกสมาคมนักบูโดตัวจริงของประเทศซัน และเป็นผู้แข็งแกร่งของประเทศซันที่เข้าร่วมประลองยุทธในครั้งนี้ ซึ่งมีพลังฝีมือแค่รองจากทิคาโนะ ทาเคชิเท่านั้น

โยชิดะ โชถึงจะอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง แต่พลังฝีมือจริงที่มีอยู่อย่างไม่ต้องสงสัยเลยนั้นไปถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายไปแล้ว

แน่นอน นี้เป็นเพียงความเชื่อของนักบูโดประเทศซัน

ทางฝ่ายค่ายจิ่วโจว ตู้จ้งจ้องเขม็งติดอยู่ที่ร่างชายหนุ่มบนเวทีประลอง สีหน้าเห็นได้ถึงความหนักใจ

เขามีความมั่นใจมาตลอด หยางเฉินคือคนเดียวที่จะเป็นผู้ช่วยชาวบูโดจิ่วโจวทุกคน ถึงขนาดเขายอมทุ่มลงทุนด้วยตัวเองไปใช้เคล็ดวิชาลับที่มีผลอันตรายกับตัวเอง เพื่อดึงถ่วงเวลา รอจนหยางเฉินมาถึง

และตอนนี้หยางเฉินก็มาถึงแล้ว แต่เขาก็เริ่มรู้สึกห่วงใยกับหยางเฉิน

ถึงยังไงหยางเฉินก็ยังวัยอ่อนอยู่ ตอนนี้อายุยังไม่ถึงสามสิบปีดี ก็สามารถมีพลังฝีมือขนาดซัดจนอาโอกิ ยามาโตะแพ้ไปในพริบตาได้ ก็เป็นที่รู้ได้เลยว่า หยางเฉินมีพรสวรรค์ด้านบูโดขนาดไหน ถ้าให้เวลาเขาอีกสิบปี พวกเหล่านักบูโดประเทศซันที่มากันในวันนี้ จะยังมีใครเป็นคู่ต่อสู้กับเขาได้อีก？

อาจจะไม่แน่ เผลอ ๆ ไม่ต้องถึงสิบปี หยางเฉินก็ทำถึงขนาดนั้นได้