The king of War นิยาย บท 1857

หยางเฉินในขณะนี้ นอนม้วนอยู่กับพื้น หน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด พลังทำลายล้าง ยังคงไม่หยุดการทารุณกรรมภายในตัวของเขา ทำให้เขารู้สึกที่อยากตายมากกว่าการมีชีวิตอยู่

นักบูโดจิ่วโจว ต่างก็อยู่ในความกังวลห่วงใยเขา แต่ละคนกำหมัดทั้งสองไว้แน่น ถ้าไม่ใช่รู้ตัวว่าพลังฝีมือด้อยอยู่มาก ใจนั้นอยากพุ่งเข้าไปตะลุมบอนอัดใส่ทิคาโนะ ทาเคชิ

ทิคาโนะ ทาเคชิเอามือไพล่หลัง ยืนอยู่กลางโรงเทพบู๊ ที่เห็นบนใบหน้า มีแต่ความเย็นชา ยืนเฉยอยู่อย่างนั้นจ้องดูหยางเฉิน

“ไอ้หนู แกโดน พลังทำลายล้างจากพลังธาตุของข้า โดยระดับขั้นบูโดของแก ไม่มีทางที่จะต้านทานพลังทำลายล้างที่ข้าซัดเข้าไปได้”

ทิคาโนะ ทาเคชิก็ได้เอ่ยปากขึ้นมาในทันใด จ้องหน้าหยางเฉินพูดไปด้วยสีหน้าสงบเรียบ “แค่เพียงเจ้าขอร้องกับข้า พร้อมกับรับปากว่าต่อแต่นี้จะสวามิภักดิ์ต่อข้า ข้าก็จะเปิดทางรอดชีวิตให้กับเจ้า สำหรับข้อตกลงสัญญาพนันกันของพวกเรา ก็ถือเป็นการยกเลิก”

ที่แท้ ทิคาโนะ ทาเคชิยังจ้องที่จะให้หยางเฉินเข้าร่วมในสมาคมบูโดประเทศซัน มิน่าถึงได้โอ้เอ้ไม่ลงมือในขั้นสังหารหยางเฉิน

หยางเฉินขบกรามแน่น สายเลือดคลั่งถูกกระตุ้นขึ้นมาถึงขีดสุดแล้ว กระบวนการตามตำราเทพสงครามยังคงขับเคลื่อนไม่หยุด ตาที่แดงกร่ำทั้งคู่ เต็มไปด้วยความรู้สึกยังเจ็บใจไม่ยอมละ

เขากำลังต่อต้านกับการถูกทำทารุณจากพลังทำลายล้างอย่างสุดความสามารถ แต่ดูจะไม่เป็นผลเอาเลย เขารู้สึกในตัวดี ถ้ายังปล่อยให้พลังทำลายล้างทำร้ายตัวเขาต่อไปเรื่อย ๆ น่ากลัวว่าอีกไม่นานนัก ก็จะต้องตายเนื่องจากอวัยวะส่วนสำคัญภายในตัวบอบช้ำจนทนไม่ไหว

ตัวเขาในขณะนี้ ความรู้สึกเหมือนกับถูกมดจำนวนนับไม่ถ้วนรุมตอมกัดอยู่ภายในของร่างกาย ความเจ็บปวดเป็นที่สุดนั้น ทำให้เขาเกือบสลบ

แต่เขายังคงไม่ยอมจะประนีประนอมกับทิคาโนะ ทาเคชิ กัดฟันพูดอย่างเคียดแค้นว่า “ถึงจะต้องตาย ข้าก็ไม่มีทางที่จะยอมเข้าสมาคมนักบูโดประเทศซัน！”

“ฮึ！”

ทิคาโนะ ทาเคชิพูดเสียงหนาวเยือก “คงจะไม่เห็นโลงศพก็ไม่หลั่งน้ำตา ในเมื่อแกไม่ยอมเป็นหมารับใช้ข้า ก็รับกรรมทรมานจากพลังทำลายล้างต่อไป！”

“ข้าจะไม่ฆ่าแกหรอก จะปล่อยให้แกทรมานกับความเจ็บจนตายไปเอง！”

นักบูโดจิ่วโจวได้ยินคำพูดของทิคาโนะ ทาเคชิแล้ว แต่ละคนหน้าซีดเผือด

“พลังทำลายล้าง！ทิคาโนะ ทาเคชิถึงขนาดเข้าถึงการใช้พลังทำลายล้างได้แล้ว ด้วยพลังฝีมือแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย ในขณะที่หยางเฉินเพียงเพิ่งเข้าถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น แล้วจะทนรับพลังทำลายล้างได้ยังไงไหว？”

ตู้จ้งหน้าซีดเป็นขี้เถ้า สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวด

เขานึกเสียใจขึ้นมาในทันที อุตส่าห์ยื้อเวลาตั้งเนิ่นนานรอจนหยางเฉินมาถึง ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเขาไปดึงยื้อเวลาไว้ การประลองยุทธของจิ่วโจวกับประเทศซัน ป่านนี้คงเสร็จสิ้นไปนานแล้ว？

หยางเฉินอายุยังน้อยขนาดนี้ ระดับบูโดก็เข้ามาถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นแล้ว ถือเป็นอัจฉริยะในบูโดอัจฉริยะเลยทีเดียว และยังจะเป็นความหวังของนักบูโดจิ่วโจว แต่มาตอนนี้ กลับต้องมารับภาระที่ไม่ใช่ภาระที่เขาต้องมารับด้วยเลย

ตู้จ้งพูดตาแดง ๆ “คุณหยาง เพราะผมเองทำให้ท่านเดือดร้อน！”

เหล่าบรรดานักบูโดค่ายประเทศซัน แต่ละคนต่างมีสีหน้าส่อเสียดเย้ยเยาะ เสมือนว่าหยางเฉินช่างไม่รู้จักสำนึกเจียมตัว

อาโอกิ ยามาโตะเห็นสภาพความเจ็บปวดทรมานของหยางเฉิน รอยยิ้มระรื่นเต็มหน้า “ทำหาญกล้ามาท้าท่านนายกทิคาโนะ ช่างไม่รู้จักตายเสียเลย นี่แหละผลกรรมที่ต้องรับจากการมาล่วงเกินนักบูโดประเทศซัน”

คามิชิโร กุนโตพูดด้วยเสียงหัวเราะว่า “ไม่เสียทีที่เป็นนายกทิคาโนะ ช่างร้ายกาจจริง ๆ กระบวนท่าเดียวก็ทำให้หยางเฉินอยากตายมากว่ามีชีวิต”

หยางเฉินที่นอนขดตัวอยู่กลางโรงเทพบู๊ สีหน้าขาวซีดเป็นคนป่วยหนัก พลังทำลายล้างเกือบจะทำให้ทุกอย่างของเขาพังทลายแล้ว แต่เขายังคงกัดฟันสู้ทนอยู่ ถึงแม้จะเจ็บปวดยิ่งไปกว่านี้อีก เขาก็ไม่ยอมที่จะปล่อยเสียงครวญครางออกไป

อีกทั้งเขายังคงค้นคิด ทำอย่างไรจะเข้าถึงพลังปกป้อง

พลังทำลายล้าง เป็นพลังแฝงที่ใช้ทำลาย ในการบดขยี้สัญญาณชีพในตัวของคนรับเคราะห์ ค่อย ๆ ไล่ทำลายอวัยวะสำคัญภายในแต่ละชิ้น ถล่มเส้นเอ็นและกระดูกทั้งตัว แม้กระทั่งเส้นสายเลือด เพื่อบรรลุเป้าในการทำลายล้างผู้รับเคราะห์

ด้วยตัวเขาเองได้เข้าถึงพลังแห่งธาตุน้ำได้แล้ว คือการรู้จักผนวกพลังแห่งธาตุน้ำในตัว ใช้ในการควบคุมของเหลวเพียงน้อยนิดที่มีรอบข้าง แล้วจัดการพุ่งเข้าทำร้ายเป้าหมาย

ยังมีที่เขารับรู้ถึงพลังแห่งเวลา นั้นก็คือในชั่วเวลาเดี๋ยวเดียวนั้น สามารถจัดระเบียบของกาลเวลาได้ แค่เพียงชั่วเดี๋ยวเดียวนั้น จัดให้คู่ต่อสู้เป้าหมายเข้าไปอยู่ในเวลาที่เขาวางกำหนด ในช่วงเวลาที่กำหนดนั้น เขาก็คือเทพที่ควบคุมกาลเวลา ภายในเวลาครู่เดียวนั้น เขาสามารถเพิ่มความเร็วให้เวลา และก็ทำให้เวลาช้าลงได้

ส่วนช่วงตอนที่รับรู้ถึงพลังแห่งกาลเวลานั้น ก็เหมือนแบบนี้ ขณะที่สัญชาตญาณในตัวเองหมดปัญญาจะหลบพ้นการโจมตีปลิดชีวิตนั้น มีแต่จะเปลี่ยนเลื่อนเวลา จึงจะหลบพ้นการจู่โจมนั้นได้

เขาก็ได้เพราะเข้าใจถึงกฎเกณฑ์ของเวลานี้ จึงได้รับรู้ถึงพลังแห่งเวลา

ขณะนี้ เขาขอเพียงเข้าใจได้ถึงกฎเกณฑ์ของการปกป้อง ก็จะสามารถรับรู้ถึงพลังปกป้อง

เพียงแต่ว่า กฎเกณฑ์แห่งการปกป้อง มันคืออะไรกันแน่？แล้วทำยังไงถึงจะเข้าใจถึงกฎเกณฑ์การปกป้อง？

พลังทำลายล้างในร่างกายยังคงทำทารุณอยู่อย่างบ้าคลั่ง อวัยวะสำคัญตัวหลักในตัวของหยางเฉิน เริ่มอ่อนล้าลง ชีวิตของเขาในตอนนี้ น่ากลัวจะเหลืออยู่ไม่กี่นาทีสุดท้ายแล้ว

ถ้าหากว่า ในไม่กี่นาทีสุดท้ายนี้ ยังไม่สามารถรับรู้ถึงพลังปกป้องได้ ก็เป็นอันว่าต้องตายจริง ๆ

“ข้าตายไม่ได้！”

“ถ้าหากข้าตายแล้ว ใครจะปกป้องลูกเมียข้า？”

“ถ้าหากข้าตายแล้ว ใครจะปกป้องศักดิ์ศรีของนักบูโดจิ่วโจว？”

“ถ้าหากข้าตายแล้ว ใครจะมาปกป้องเยี่ยนเฉินกรุ๊ป？”

“ข้าเข้าใจแล้ว กฎเกณฑ์ของการปกป้อง ก็คือต้องปกป้องทุกสิ่งที่เราต้องใส่ใจ”

หยางเฉินรู้แจ้งขึ้นมาในพลัน พลังฟื้นฟูที่ยิ่งใหญ่กระแสหนึ่ง ระเบิดขึ้นภายในร่างกายของเขา อวัยวะสำคัญภายในที่กำลังเสื่อมโทรมหมดแรงลงแต่เดิม ภายใต้กระแสพลังฟื้นฟูที่ยิ่งใหญ่นี้ ค่อย ๆ คืนสภาพพลังชีวิต

ส่วนที่บาดเจ็บตามร่างกาย ก็เริ่มกลับคืนสู่สภาพเดิม