The king of War นิยาย บท 1868

ลบหลู่ชื่อเสียง

"หยุดมือ!"

ทันทีที่หนิงเทียนเหอ ออกมาจากสำนักงานใหญ่ของสมาพันธ์บูโด เขาก็เห็นผู้อาวุโสเฉินกำลังพุ่งเข้าโจมตีใส่หม่าชาวอย่างหนักอย่างหนัก

ผู้อาวุโสเฉินเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น ส่วนแดนบูโดของหม่าชาวเพิ่งจะอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าชั้นเริ่มต้นเท่านั้น ถึงแม้ความแข็งแกร่งในเวลานี้จะเทียบได้กับแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ด แต่ก็ยังไม่ใช่ศัตรูของผู้อาวุโสเฉินอยู่ดี

อีกทั้งการโจมตีของผู้อาวุโสเฉินก็มีจุดมุ่งหมายเพื่อสังหาร ถ้าเขาโจมตีถูกหม่าชาว แม้หม่าชาวจะไม่ตายแต่ก็คงได้รับบาดเจ็บสาหัส

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ก็สายเกินกว่าที่หนิงเทียนเหอจะห้ามเอาไว้ได้แล้ว หม่าชาวและผู้อาวุโสเฉินกำลังปะทะเข้าด้วยกัน

“ปึง!”

เสียงชนดังลั่นขึ้น ผู้อาวุโสเฉินถูกกระแทกกลับจนก้าวถอยหลังไปห้าหกก้าวทันที ในขณะที่หม่าชาวถูกผู้อาวุโสเฉินโจมตีที่เข้าหน้าอก ร่างกายของเขาเหมือนว่าวหักและกระเด็นออกไปโดยตรง

“คุณหม่า!”

เมื่อสองพี่น้องตระกูลซ่งเห็นเช่นนี้ ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก จากนั้นก็คำรามลั่น

เมื่อหม่าชาวถูกฝ่ามือของผู้อาวุโสเฉินโจมตีที่หน้าอกก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก ร่างของเขากระแทกลงบนพื้นอย่างแรงห่างออกไปเจ็ดแปดเมตร

ผู้อาวุโสเฉินยังคงไม่ยอมเลิกรา เมื่อหม่าชาวถูกฝ่ามือของเขาโจมตีจนกระเด็น เขาก็พุ่งเข้าใส่หม่าชาวอีกครั้ง และก็โจมตีใส่อย่างแรงอีกครั้งลงบนพื้น

“ตายซะ!”

ผู้อาวุโสเฉินตะโกนขึ้น จากนั้นก็พุ่งเข้าเหยียบที่หัวของหม่าชาวอย่างแรง

"หยุดนะ!"

หนิงเทียนเหอเมื่อเห็นฉากนี้ก็ร้อนรนจนแทบบ้า เขาตะโกนด้วยความโกรธทันที

แค่การโจมตีครั้งเดียว ผู้อาวุโสเฉินก็ทำร้ายหม่าชาวอย่างรุนแรง หากเท้านี้ตกลงบนศีรษะของหม่าชาว หม่าชาวก็อาจตายคาที่

เขารู้ดีอย่างยิ่งว่า ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเขา ก็คือพี่น้องร่วมเป็นร่วมตายของหยางเฉิน!

ถ้าผู้อาวุโสเฉินฆ่าหม่าชาว หลังจากหยางเฉินฟื้น จะเกิดอะไรขึ้น?

หนิงเทียนเหอ ไม่กล้าคิดต่อไปอีก เขารู้แค่ว่าถ้าหม่าชาวตาย ผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก

"ไอ้เวร! แกกล้า!"

ซ่งจั่วคำรามด้วยความโกรธ ขณะที่หม่าชาวถูกผู้อาวุโสเฉินกระแทกฝ่ามือใส่จนกระเด็นตบ เขาก็พุ่งเข้าไปหาหม่าชาวทันที

เมื่อเห็นว่าผู้อาวุโสเฉินยังคงต้องการฆ่าหม่าชาว เขาก็โกรธถึงขีดสุด

แทบจะในเวลาเดียวกัน ซ่งโย่วเองก็มีถึงหน้าหม่าชาวด้วย ทั้งสองคนรีบพุ่งเข้าใส่ผู้อาวุโสเฉิน ต่อให้ต้องตาย พวกเขาก็ต้องสกัดกั้นการโจมตีอันรุนแรงของอีกฝ่ายที่มีต่อหม่าชาวให้ได้

“ฮึ!”

ผู้อาวุโสเฉินมีสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม ออร่าบู๊บนตัวของเขายังคงไม่ลดลง สองมือของเขากำหมัดไว้ จากนั้นก็แยกโจมตีเข้าใส่สองพี่น้องตระกูลซ่ง

เขาต้องการที่จะเอาชนะสองพี่น้องตระกูลซ่งในเวลาเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้แข็งแกร่งในแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น ในขณะที่สองพี่น้องตระกูลซ่งมีความแข็งแกร่งในแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าชั้นต้นเท่านั้น ความแตกต่างถึงสามระดับขั้น แต่เดิมก็เป็นดั่งช่องว่างที่ไม่อาจข้ามผ่านไปได้

ดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายอย่างยิ่งสำหรับผู้อาวุโสเฉินที่จะฆ่าสองพี่น้องตระกูลซ่ง

แต่เขาก็ไม่มีความปรานีใดๆ และโจมตีเข้าที่จุดตายของทั้งสองคนโดยตรง

“ปึง!”

“ตอนนี้เป็นเพราะเขาอยู่ในอาการหมดสติเพราะบาดเจ็บสาหัส แต่ใครบอกนายต่อให้เขาตื่นขึ้น เขาจะกลายเป็นคนพิการ? รองหัวหน้าตู้ได้ไปตามหายาคืนชีพแล้ว เมื่อเขาพบยาคืนชีพหัวหน้าสมาคมก็จะหายขาด"

เฉินยวี่เยาะเย้ย “รองประธานหนิง คุณเชื่อจริง ๆ หรือไม่ว่ายาคืนชีพจะสามารถรักษาหยางเฉินได้ อาการบาดเจ็บของเขาร้ายแรงมากแค่ไหน คนอื่นไม่รู้ แต่นายไม่รู้เหรอไง?”

“นอกจากนี้ ยาคืนชีพล้ำค่าอย่างมาก ต่อให้มันถูกวางไว้ในตระกูลบู๊โบราณ ก็ยังเป็นสมบัติล้ำค่า ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้บนโลกนี้ห็ไม่มีไม่มีนักปรุงยาแล้ว ยาทุกเม็ดที่มีอยู่มีแต่จะร่อยหรอลงไป รองหัวหน้าตู้จะไปเอายายาคืนชีพมาได้ยังไง?”

ในเวลานี้ เฉินยวี่ ไม่มีความเคารพต่อหยางเฉินแล้ว อีกทั้งยังเปลี่ยนเป็นมุ่งเป้าไปที่หยางเฉินในทุกด้านแทน

เรื่องนี้ทำให้หนิงเทียนเหอโกรธมาก ในเวลานี้ผู้อาวุโสอีกสามคนของสมาพันธ์บูโดก็ออกมาเช่นกัน เมื่อมองท่าทีโกรธเกรี้ยวของหนิงเทียนเหอ พวกเขาก็ไม่เข้าใจ

“รองหัวหน้าหนิง เกิดอะไรขึ้น”

นักบู๊แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดคนหนึ่งเดินขึ้นมา เขามองไปที่ หนิงเทียนเหอ และเอ่ยถาม

หนิงเทียนเหอพูดอย่างโกรธเคือง “ถามเขาสิ!”

ในเวลานี้ ทุกคนมองไปที่เฉินยวี่

เฉินยวี่ กล่าวว่า "ทุกคน ฉันขอถามพวกคุณหน่อย ถ้ามีคนกล้าบุกเข้าไปในสำนักงานใหญ่ของสมาพันธ์บูโด พวกเราควรจะฆ่าผู้กระทำความผิดเพื่อความน่ายำเกรงของสมาพันธ์บูโดหรือไม่?"

ทันทีที่เขาได้ยินเรื่องนี้ ก็มีผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดทันทีว่า “แน่นอนว่าควรฆ่า! ตอนนี้สมาพันธ์บูโดอยู่ในโลกฆราวาสอย่างจิ่วโจว ผู้แข็งแกร่งวิถีบู๊ล้วนเป็นกองกำลังแรกที่ทรงพลังที่สุด หากใครกล้าบุกเข้าไปในสำนักงานใหญ่ของสมาพันธ์โดยพลการ แล้วเรื่องนี้แพร่ออกไป ความน่ายำเกรงของพวกเราจะอยู่ที่ไหน?”

“ถูกต้อง ใครก็ตามที่กล้าบุกเข้าไปในสำนักงานใหญ่ของสมาพันธ์บูโด ควรจะถูกฆ่า!”

“สมควรฆ่า!”

ผู้อาวุโสอีกสามคนพูดพร้อมกันด้วยทัศนคติที่เข้มงวดมาก

เฉินยวี่ แค่นเสียงเยาะเย้ย เขามองไปยัง หนิงเทียนเหอ ที่โกรธจัดและพูดว่า "รองหัวหน้าหนิง คุณเองก็ได้ยินแล้วใช่ไหม ผู้อาวุโสเหล่านี้ล้วนเห็นด้วยอย่างมาก คุณดันลำเอียงเข้าข้างผู้บุกรุก ไม่กลัวเลยหรือว่าหากเหตุการณ์นี้แพร่กระจายไปจะทำลายชื่อเสียงของสมาพันธ์บูโดยังไง?”